Στον τζόγο, αλλά και όπου υπάρχει χρήμα, συνωστίζονται συμφέροντα, τα οποία δίνουν ανελέητη μάχη για όλο και μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα. Τη μάχη τελικά κερδίζουν οι καλυτέρα οργανωμένοι,
αυτοί που με τον χρόνο καταφέρνουν να διασυνδεθούν με την εξουσία και να γίνουν σύστημα. Υπ΄ αυτήν την έννοια δεν είναι τυχαίο ότι το απόστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου έσπασε σε μια στιγμή που επιχειρείται ο βίαιος (και ιδιοτελής) «εξορθολογισμός» του δημόσιου τομέα. Ας μη βιαστεί να ρωτήσει κανείς τι σχέση έχει ο τζόγος με τον δημόσιο τομέα…
Μια πρώτη, προφανής, απάντηση βρίσκεται στις λίστες των αποκρατικοποιήσεων που περιλαμβάνονται στο Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο και με τις οποίες ο κρατικός τζόγος (ΟΠΑΠ, Ιππόδρομος, Λαχεία κ.λπ.) βγαίνουν στο σφυρί.
Μια δεύτερη απάντηση προκύπτει από το τοπίο της απελευθέρωσης της αγοράς του τζόγου (δηλαδή το ξαναμοίρασμα της πίτας), η οποία έχει άμεση σχέση με το ξεπούλημα αυτών των άκρως κερδοφόρων κρατικών δραστηριοτήτων.
Το παζλ θα συμπληρωθεί όταν έρθει η ώρα και ανοίξουν οι προσφορές και δούμε ποιοι πήραν τι, και πώς ακριβώς μοιράστηκε η πίτα. Μέχρι τότε ας αρκεστούμε στο να καταγράψουμε τα αυτονόητα, τα οποία οδηγούν και σε κάποιες διαπιστώσεις:
♦ Όλοι γνωρίζουν ότι «από τα παλιά τα χρόνια» στήνονταν παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα. Εκείνα τα ένδοξα χρόνια, τα στημένα είχαν κυρίως βαθμολογικό κίνητρο. Τα πάντα άλλαξαν όταν το στοίχημα αγκάλιασε και το ελληνικό ποδόσφαιρο.
♦ Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, με χαμηλή δημόσια οργάνωση και υποδομή, ήταν φυσιολογική εξέλιξη ο έλεγχος του ποδοσφαιρικού προϊόντος να περάσει στον υπόκοσμο. Με πιο απλά λόγια, αυτοί που μπορούσαν να στήσουν παιχνίδι, μπορούσαν να βγάλουν χοντρά λεφτά στο στοίχημα.
♦ Μιλώντας για στοίχημα και στημένα παιχνίδια, θα πρέπει να έχουμε κατά νου και κατά κύριο λόγο το παράνομο στοίχημα, και όχι τον ΟΠΑΠ. Με άλλα λόγια ο ΟΠΑΠ, εξ αιτίας του παράνομου στοιχήματος, έχει τεράστια διαφυγόντα κέρδη, καθώς στο παράνομο με τις μεγάλες αποδόσεις, εκτός από αυτούς που παίζουν στα σίγουρα (αφού έχουν στήσει τα παιχνίδια), παίζουν και δεκάδες χιλιάδες παίκτες, δυνάμει πελάτες του ΟΠΑΠ.
Είναι προφανές – και δεν απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις – ότι η διαχείριση ενός τέτοιου συστήματος παράνομου στοιχήματος μπορεί να γίνει μόνο από τον υπόκοσμο και υπό την ανοχή ή την αδυναμία του οργανωμένου κράτους. Μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ο μηχανισμός διαρπαγής δημόσιων πόρων, όπως είναι τα διαφυγόντα κέρδη του ΟΠΑΠ.
Από τη στιγμή που ο κρατικός τζόγος ξεπουλιέται, είναι επίσης προφανές και αναμενόμενο ότι αυτοί που τον έχουν βάλει στο μάτι θα καθαρίσουν τα… παράσιτα. Και αυτοί, οι τεράστιοι παγκόσμιοι στοιχηματζήδες, ξέρουν πολύ καλά αυτή τη δουλειά. Άλλωστε οι περισσότεροι απ’ αυτούς κάπως έτσι (ως παράσιτα) ξεκίνησαν μέχρι να κατορθώσουν να γίνουν «το σύστημα».
Πηγή: ΠΟΝΤΙΚΙ
