Η πώληση του 33% των μετοχών του ΟΠΑΠ που κατέχει το ελληνικό Δημόσιο και η ανάδειξη αναδόχου για το κομμάτι του
τεχνολογικού παρόχου είναι τα θέματα που κυριαρχούν στα περισσότερα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Βέβαια, αν κάποιος θελήσει να βγάλει συμπεράσματα για το τι ακριβώς «παίζεται» στα παραπάνω θέματα, έχοντας πληροφόρηση από τα μέσα αυτά, θα καταλήξει σε εθισμό στα προϊόντα τύπου ντεπόν και ασπιρίνης, αφού τα περισσότερα εξ αυτών περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο τις επιδιώξεις κάποιου μελλοντικού αγοραστή.
Aυτά που αναφέρουν περί εθνικής ομοψυχίας, διαφάνειας, διαπλοκής κ.λπ., πέραν του γεγονότος ότι αποτελούν φαινόμενο πρόσφατης θείας φώτισης των εν λόγω αρθρογράφων –αφού τόσα χρόνια πριν δεν έβγαζαν άχνα–, όχι μόνο δεν παρέχουν την επιβεβλημένη έντιμη πληροφόρηση στο αναγνωστικό κοινό, αλλά καταβάλλουν και μεγάλη προσπάθεια να πείσουν τους αναγνώστες –ασκώντας ταυτόχρονα και πιέσεις προς το ευάλωτο πολιτικό δυναμικό της χώρας– για το δίκαιο των κάθε μορφής εργοδοτών του.
Η «Α» δεν έχει να επιλύσει προβλήματα αυτής της μορφής. Γι’ αυτό και οι θέσεις της πάντα ξεκάθαρες διατυπώνονται με σαφήνεια, ανεξάρτητα με τη δυσαρέσκεια και καμιά τους τριγμούς που προκαλούν στα αντίπαλα κατά περίπτωση στρατόπεδα.
Εν προκειμένω, λοιπόν, έχουμε και λέμε:
α) Συμφέρει η αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ το κράτος (πέρα από τις επιταγές της τρόικα);
Η απάντηση είναι σαφής, βεβαίως συμφέρει το κράτος, αφού θα του προκαταβληθεί 10 έως 15 φορές το ετήσιο μέρισμα που λαμβάνει ως μέτοχος του 34%. Δηλαδή, ενώ ελάμβανε μέρισμα 80 εκατ. ευρώ ετησίως, τώρα θα του προκαταβληθεί ποσό άνω των 800 εκατ. ευρώ. Επίσης θα συνεχίσουν να καταβάλλονται φόροι ύψους άνω των 300 εκατ. ευρώ ετησίως, χωρίς να συνυπολογίζονται οι φόροι των μελλοντικών παιχνιδιών.
β) Ποιον δεν συμφέρει;
Μετά την ανάδειξη του νέου βασικού μετόχου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι όλα τα κονδύλια για πολιτισμό και αθλητισμό θα συρρικνωθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αν μάλιστα διατηρηθεί το μονοπώλιο (που είναι η πιθανότερη εκδοχή), για ποιο λόγο οι νέοι ιδιοκτήτες (ιδιώτες) να διαθέσουν κονδύλια μεγάλου ύψους για τη διαφήμιση ενός μονοπωλιακού προϊόντος; Αντιλαμβάνεται κανείς ότι και το διαφημιστικό κομμάτι που στήριζε πάρα πολλά ΜΜΕ θα κοντύνει κι αυτό με τη σειρά του. Ειδικά για τον πολιτισμό, τα πράγματα θα σκουρύνουν εις το έπακρον. Εκτός πια και αν προκύψει μεγαλομέτοχος… αρχαιολάτρης.
γ) Με το προσωπικό του ΟΠΑΠ τι γίνεται;
Σίγουρα θα συρρικνωθεί, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και βεβαίως σίγουρα οι αποδοχές αυτών που θα παραμείνουν θα ζυγώσουν τη μοίρα των άλλων κλάδων εργασίας.
δ) Με τον τεχνολογικό πάροχο τι γίνεται;
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Όλη την προηγούμενη δεκαετία, τα περισσότερα ΜΜΕ σχολίαζαν αρνητικά τις απευθείας αναθέσεις του ΟΠΑΠ στην Intralot. Η προηγούμενη διοίκηση –προφανώς, και κάτω από το βάρος των καταγγελιών για τις αναθέσεις– προχώρησε σε διεθνή διαγωνισμό. Η διαδικασία του εν λόγω διαγωνισμού (σύνταξη προδιαγραφών, εκδήλωση ενδιαφέροντος, επιλογή υποψηφίων αγοραστών, διαγωνισμός κ.λπ.) κράτησε περίπου είκοσι μήνες. Στο αρχικό στάδιο προκρίθηκαν δύο εταιρείες: η G-Τech και η Intralot. Για τις εταιρείες αυτές αποσφραγίστηκαν οι τεχνικές προσφορές, συνετάγη το σχετικό πόρισμα και η βαθμολογία για κάθε μία από αυτές, και αναμενόταν το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών.
Στις 25 Ιουλίου 2012, επελέγη η Intralot ως μοναδική υποψήφιος λόγω τεχνικών αδυναμιών της εταιρείας G-Tech. Στη συνέχεια, από επιτροπή του ΟΠΑΠ αποσφραγίστηκε και βαθμολογήθηκε η οικονομική προσφορά της Intralot, το δε σχετικό πόρισμα κατατέθηκε στο Δ.Σ. για να συζητηθεί. Η οικονομική προσφορά της G-Tech επεστράφει χωρίς να ανοιχθεί. Με την αναμενόμενη ανάδειξη της Intralot ως τεχνολογικού παρόχου, ξέσπασε πόλεμος από τους υποψήφιους αγοραστές του 33% των μετοχών, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν να έχει προηγηθεί η ανάδειξη του τεχνολογικού παρόχου πριν από την πώληση του 33%. Σε χρόνο ρεκόρ, ο τότε πρόεδρος Γ. Σπανουδάκης οδηγήθηκε… στο σπίτι του και ο νυν πρόεδρος Κ. Λουρόπουλος μετά τις οδηγίες του βασικού μετόχου (ελληνικό Δημόσιο) και αργότερα του ΤΑΙΠΕΔ πάγωσε τις διεργασίες ανάδειξης τεχνολογικού παρόχου.
Κι εδώ είναι το λεπτό σημείο της υπόθεσης.
Το πάγωμα των διαδικασιών για την ανάδειξη τεχνολογικού παρόχου, με δεδομένη τη συμβατική υποχρέωση της Intralot να παρέχει υπηρεσίες μέχρι τις 30-7-2013 δεν ήταν δυνατόν να συνεχίζεται στο διηνεκές. Αν η αποκρατικοποίηση είχε προχωρήσει άμεσα χωρίς πρόβλημα, και ο νέος βασικός μέτοχος έπαιρνε τις αποφάσεις του για τη συνέχεια ή μη της συνεργασίας με την Intralot πριν λήξει η προσφορά της τελευταίας για τον τεχνολογικό πάροχο, δηλαδή πριν από τις 11 Απριλίου 2013, τότε όλα θα έβαιναν ομαλώς.
Από τη μια όμως… ο ύπνος του ΤΑΙΠΕΔ και από την άλλη η προδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που αφορούσε το μονοπώλιο, οδήγησαν τη διαδικασία της πώλησης του 33% το συντομότερο μέσα στον Μάιο του 2013. Δηλαδή, μετά τη λήξη ισχύος της προσφοράς της Intralot.
Με τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς ότι η διοίκηση του ΟΠΑΠ και ο πρόεδρός της Κ. Λουρόπουλος ουσιαστικά παγιδεύτηκαν σε αδιέξοδο. Ακολουθώντας τις εντολές του κράτους και του ΤΑΙΠΕΔ πάγωσαν τις διαδικασίες και τώρα βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Στον υποθετικό προσδιορισμό της πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ μέσα στον Μάιο πρέπει να συνυπολογιστεί και η έκδοση της απόφασης του ΣτΕ για τη μονοπωλιακή ή μη μορφή του ΟΠΑΠ, αφού κάθε αγοραστής πρέπει να γνωρίζει αν δίνει τα λεφτά του για μονοπωλιακό ή μη προϊόν.
Το αδιέξοδο αυτό αποφάσισαν να επιλύσουν ορισμένα… έντυπα, που ούτε λίγο ούτε πολύ ζητούν από την Intralot οικειοθελώς(!!!) να παρατείνει την προσφορά της(!!!), ώστε να αναδειχθεί πρώτα ο νέος ιδιοκτήτης. Τα βασικά επιχειρήματα των εν λόγω εντύπων είναι ότι «η Intralot είναι ελληνική εταιρεία», «πρέπει να συμβάλει στην προσπάθεια αποκρατικοποίησης», «πρέπει να προσέξει τη διεθνή εικόνα της» και διάφορα άλλα ευτράπελα με προτροπές που έχουν τη μορφή έκκλησης για προσφορά σε φιλόπτωχο ταμείο.
Προς το παρόν το αδιέξοδο παραμένει, με το Δ.Σ. του ΟΠΑΠ να προσπαθεί να βρει έστω και συμβιβαστική λύση, αφού σε διαφορετική περίπτωση –χωρίς να ευθύνεται– κινδυνεύει να εκτεθεί αστικά και ποινικά.
Και βεβαίως, καλό θα ήταν να έχει στα χέρια του και κάποιο χαρτί περί παγώματος από το ΤΑΙΠΕΔ ή το υπουργείο Οικονομικών. Δύσκολες μέρες που κανείς δεν ξέρει τι (του) ξημερώνει.
Διαβάστε το άρθρο «Κι αν (δεν) τους κάτσει;» στην πηγή: ΑΠΟΨΗ
