Ξεκινώντας την παρουσίαση των σημείων που ενώνουν και —των σημείων που χωρίζουν ΟΠΑΠ και πρακτορεία, πρέπει να τονίσουμε πως υπάρχει μεγάλη διαφορά στον ΟΠΑΠ υπό δημόσια διοίκηση σε σχέση με τον ιδιωτικό ΟΠΑΠ. Επίσης, το περιβάλλον σήμερα δεν έχει καμία σχεδόν σχέση με το περιβάλλον που υπήρχε (και πάνω στο οποίο έγινε η συμφωνία συνεργασίας ΟΠΑΠ – ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ με τη μορφή της Ατομικής Σύμβασης).
Συνεπώς, αυτό που πρέπει σήμερα να εξετάσουμε είναι τι χωρίζει και τι ενώνει την ΟΠΑΠ Α.Ε. με τους επιχειρηματίες πράκτορες, ώστε να εκτιμήσουμε, αλλά και να σχεδιάσουμε την επόμενη ημέρα της συνεργασίας των δύο πλευρών, που τόσα χρόνια είχε μια υποδειγματική, σε παγκόσμια κλίμακα, απόδοση και για τα δύο μέρη.
Εδώ βέβαια θα πρέπει να μην ξεχάσουμε ότι (όπως και στη ζωή) και στις καλύτερες οικογένειες και γάμους μπορεί να συμβεί ένας επώδυνος χωρισμός με τραγικές πολλές φορές συνέπειες και για τα δύο μέρη.
Πάμε λοιπόν σιγά σιγά στα σημεία που ενώνουν τις δύο πλευρές (είναι και τα λιγότερα εξάλλου!).
1. Η προσπάθεια επιβολής πρόσθετων φόρων στα παιχνίδια από το Ελληνικό Δημόσιο που κάθε φορά οι εφευρετικοί υπουργοί σκαρφίζονται προκειμένου να γεμίσουν τα χωρίς πάτο ταμεία του κράτους, ξεπουπουλιάζοντας κάθε φορά τη «χρυσή κότα».
2. Η διαχείριση του μονοπωλιακού δικαιώματος από το Ελληνικό Δημόσιο και ειδικά όταν αυτό μπαίνει σε κίνδυνο από δικούς του χειρισμούς, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι οι πράκτορες θα συνεχίσουν να το θεωρούν ως ένα όπλο το οποίο λειτουργεί προς το συμφέρον τους.
3. Η αντίθεση και των δύο πλευρών στην «προσωρινή» (από το 2012) αδειοδότηση των 24 εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο σήμερα .
4. Η επιτυχημένη συνταγή και πορεία που υπήρχε μέχρι σήμερα την οποία επικαλούνται και οι δυο πλευρές χωρίς ωστόσο και να την υπερασπίζονται πάντα.
Εν συνεχεία να αναφερθούμε και στα σημεία που άλλοτε γεννούν συμφωνία και άλλοτε διαφωνία ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν. Εδώ πρέπει να πούμε πως όλα είναι πολύ ρευστά και αυτό διότι η κατηγοριοποίηση τους είναι επηρεασμένη από τη χρονική στιγμή που γράφεται η εκτίμηση και βεβαίως από μια λογική που έχει τη βάση της σε μια σειρά γεγονότων και σεναρίων που και αυτά επηρεάζουν την κρίση.
1. Η διάθεση ορισμένων προϊόντων σε διαφορετικά δίκτυα όπως Λαχεία σε πλανόδιους, σε ΕΛΤΑ κλπ., παράδοξο, αλλά όταν δεν διαφωνείς τότε συμφωνείς έστω και υπό αίρεση. 2. Το διαδικτυακό παιχνίδι της ΟΠΑΠ (pamestoixima.gr). Για παράδειγμα συμφωνία για το popup του λογαριασμού ενός πελάτη του pamestoixima.gr. Οι πράκτορες έχουν απαντήσει, έστω και με διαφωνίες, θετικά αλλά για το ίδιο θέμα διαφωνούν (διαφώνησαν στο παρελθόν) για τα διαφορετικά παιχνίδια, τις διαφορετικές αποδόσεις κλπ. Σήμερα μάλιστα είναι επίκαιρο και θα ξαναδούμε συμφωνίες και διαφωνίες πάνω σε αυτό το θέμα.
3. Στη μορφή του δικτύου. Για παράδειγμα ενιαία εταιρική μορφή πρακτορείων, κανόνες, υποχρεώσεις, δικαιώματα, προοπτικές και μια σειρά άλλων ζητημάτων που αφορούν στη λειτουργία του σήμερα και τις προοπτικές του αύριο, όπως φυσικά τις αντιλαμβάνεται η κάθε πλευρά, από τη δική της οπτική γωνία.
4. Στην Εμπορική πολιτική. Στη διαχείριση λόγου χάρη των οικονομικών όπως τα πιστωτικά όρια, το merchandising κλπ. Εδώ πολλές φορές βλέπουμε τους πράκτορες να έχουν συμφωνήσει με μια σκληρή πολιτική (π.χ. στις μεταξύ τους συναλλακτικές σχέσεις) παρόλο που αυτό θα πλήξει και τους ίδιους τελικά αλλά και να διαφωνούν πάλι άλλες στιγμές για το ίδιο θέμα.
Να τονίσουμε πως οι διαφωνίες για τα ζητήματα «3» και «4» οφείλονται στη διαφορετική οπτική αλλά και ταυτότητα που οι δυο πλευρές έχουν, εκτιμούν αλλά και θέλουν να δώσουν στα πρακτορεία. Η ΟΠΑΠ δηλαδή θεωρεί πως τα πρακτορεία είναι κομμάτι της και συμπεριφέρεται σαν να είναι δικά της και οι πράκτορες από την πλευρά τους θεωρούν, και όχι άδικα, πως τα πρακτορεία είναι δικές τους επιχειρήσεις που απλά συνεργάζονται με την ΟΠΑΠ. Σε κάθε περίπτωση, λόγω του ασαφούς νομικού πλαισίου που υπάρχει, σύντομα και οι δύο πλευρές θα καλεστούν να ξεκαθαρίσουν και τυπικά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουν τα πρακτορεία με βάση το δίκαιο και όχι αυτό που νομίζει η κάθε πλευρά.
5. Νέα προϊόντα μέσα ή και μέσω πρακτορείων (όπως pay zone, ιπποδρομίες, VLTs κλπ. Οι δύο πλευρές συνήθως συμφωνούν στην αρχή όταν υπάρχουν σχεδιασμός και υποσχέσεις και διαφωνούν όταν τα σχέδια γίνονται πραγματικότητα, όπως εξάλλου γίνεται σε όλους τους επαγγελματικούς κλάδους.
6. Φορολογικά ζητήματα πρακτορείων που μπορεί να βαρύνουν και την ΟΠΑΠ. Όταν το Ελληνικό Δημόσιο κάνει φοροεπιδρομή και στις δύο πλευρές τότε έχουμε συμμαχία (όπως το πρόσφατο τέλος των 5 λεπτών), ενώ όταν ο φόρος πλήττει το ένα από τα δύο μέρη, ο άλλος συνήθως σφυρίζει αδιάφορα.
7. Αλλαγές στο λογισμικό διαχείρισης παιχνιδιών και τερματικών. Όταν οι αλλαγές οι οποίες γίνονται έχουν προέλθει από κοινή μελέτη, συνήθως συμφωνούν. Όταν πάλι η ΟΠΑΠ κάνει αλλαγές μονομερώς (που συνήθως δεν υπολογίζουν το κόστος για την εφαρμογή τους από την πλευρά του πράκτορα) τότε, φυσιολογικά, διαφωνούν.
Για το τέλος έχουμε τα σημεία που κατά την άποψή μου οι πράκτορες διαφωνούν με την ΟΠΑΠ (και δεν το ξέρουν!) ή πρέπει έστω να διαφωνούν.
1. Ανάπτυξη νέων καναλιών και δικτύων διάθεσης των παιχνιδιών από την ΟΠΑΠ, διαφορετικών από τα πρακτορεία, όταν μάλιστα δεν υπάρχουν υποσχέσεις πως οι πράκτορες θα συμπεριλαμβάνονται με μερίδιο σε αυτήν την ανάπτυξη.
2. Διάθεση παιχνιδιών της ΟΠΑΠ στο διαδίκτυο για πολλούς λόγους που όλοι καταλαβαίνουμε, αφού το internet δεν παύει να είναι ένα διαφορετικό δίκτυο διάθεσης των μονοπωλιακών παιχνιδιών (όπως το Πάμε Στοίχημα) χωρίς τη συμμετοχή και τον έλεγχο των πρακτόρων.
3. Αλλαγές στην προμήθεια (πχ κλιμακωτή). Επίκαιρο θέμα με αμφίβολη κατάληξη, αν δηλαδή διαφωνούν τελικά ή συμφωνούν οι δυο πλευρές .
4. Νέος κανονισμός λειτουργίας πρακτορείων και αλλαγή της Ατομικής Σύμβασης όταν αυτά γίνονται ή καθορίζονται μονομερώς από την ΟΠΑΠ, εξαιτίας της δύναμης που της δίνει η θέση της ως την πλέον ισχυρότερη εταιρεία στη χώρα.
5. Περιορισμός του αριθμού του δικτύου των πρακτορείων.
6. Αύξηση υποχρεώσεων του πρακτορείου (πχ μείωση του χρόνου ή του ποσού των πιστωτικών ορίων κλπ).
7. Ποιότητα παιχνιδιών (πχ κακές αποδόσεις στο Πάμε Στοίχημα κλπ) όπως και αλλαγές που κατά καιρούς επιχειρούνται από την ΟΠΑΠ, αφού πολλές φορές είναι λανθασμένες ή είναι εκτός πραγματικότητας και σχεδιασμένες να λειτουργούν μόνο στα χαρτιά και όχι στην πραγματικότητα των πρακτορείων.
8. Χωροταξική διαχείριση δικτύου πρακτορείων (μεταφορές, μεταβιβάσεις πρακτορείων κλπ, όταν μάλιστα αυτές γίνονται χωρίς κανένα σοβαρό σχεδίασμά και προγραμματισμό που να κρατά μια σοβαρή ισορροπία στο δίκτυο).
9. Κατηγοριοποίηση πρακτορείων (πρακτορεία πολλών ταχυτήτων (βλέπε Opap Plus!).
10. Διάθεση παιχνιδιών μέσα από επίγειο δίκτυο, διαφορετικό από τα πρακτορεία, κόκκινο πανί για τους πράκτορες όταν οι υποσχέσεις της ΟΠΑΠ δεν πιάνουν τόπο (πχ Opap Play και η συμμετοχή των πρακτόρων σε αυτά).
Νομίζω πως τα παραπάνω είναι αρκετά και δίνουν μια εικόνα της κατάστασης σήμερα. Προφανώς και υπάρχουν πολλά άλλα επιμέρους ζητήματα, μικρότερης όμως σημασίας. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το βασικό ζητούμενο είναι ο καθορισμός με σαφήνεια της θέσης που πρέπει να έχει η κάθε πλευρά με καθαρούς κανόνες, υποχρεώσεις και δικαιώματα ώστε οι διαφωνίες τουλάχιστον να ελαχιστοποιηθούν. Αυτό βέβαια είναι «όνειρο» στη χώρα μας, όπου τίποτε δεν είναι ξεκάθαρο και όλα ερμηνεύονται κατά περίπτωση.
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να αποκτήσει η κάθε πλευρά μια ΚΑΘΑΡΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ώστε να ξέρουν και οι δυο τα όρια τους και να περιοριστούν οι τριβές με στόχο να συνεχίσουν και να εξελίξουν την πιο πετυχημένη και μοναδική στην Ευρώπη συνταγή οργάνωσης καιδιάθεσης τυχερών παιχνιδιών σε μια χώρα.
Διαβάστε το άρθρο “Πρακτορεία – ΟΠΑΠ: Τι μας ενώνει, τι μας χωρίζει” του Παναγιώτη Ντόμαλη Αντιπροσώπου της ΠΟΕΠΠΠ και προέδρου του σωματείου Κορινθίας στην πηγή “1-2-Χ”
