«Αιτία πολέμου» χαρακτηρίζει ο πρόεδρος της ΠΟΕΠΠΠ, Κυριάκος Τοπτσίδης, όλα τα μέτρα που πάρθηκαν την τελευταία εβδομάδα
και αφορούν τους πράκτορες και τον ΟΠΑΠ. Προαναγγέλλει, όπως είναι φυσικό, νέες, ακόμη πιο δυναμικές, κινητοποιήσεις του κλάδου στο αμέσως προσεχές διάστημα.
Η επικείμενη ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού, κυρίως όμως οι υπαναχωρήσεις στις συμφωνίες ΟΠΑΠ – πρακτόρων και η φορολόγηση των κερδών από το πρώτο ευρώ, έχουν προκαλέσει την οργή των πρακτόρων. Καθώς, μάλιστα -όπως αποδείχτηκε- οι κοινοβουλευτικές ομάδες των κομμάτων δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για τις επιπτώσεις στη φορολόγηση των κερδών από το πρώτο ευρώ, ενώ δεν ήταν ούτε καν μνημονιακή υποχρέωση το σχετικό άρθρο. Το οποίο μπήκε στο πολυνομοσχέδιο με προσθήκη της τελευταίας στιγμής, προφανώς στη λογική του «τσουβαλιάσματος» όλων των εκκρεμοτήτων που ήταν βέβαιο πως θα ξεσηκώσουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων.
«Για μας δεν σημαίνει τίποτε ότι ο νόμος ψηφίστηκε. Θα συνεχίσουμε τη μάχη μας με όσα όπλα διαθέτουμε για να τον πάρουν πίσω» τονίζει στο «1 -2-Χ» ο πρόεδρος της ΠΟΕΠΠΠ, Κυριάκος Τοπτσίδης και προσθέτει: «Όλα αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες αποτελούν για μας κήρυξη πολέμου. Και τα φορολογικά και το 10% και η ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού και όλα. Ένα τους λέω και να είναι βέβαιοι γι’ αυτό: Τα μέτρα δεν θα περάσουν. Πολύ σύντομα θα πάρουν τις απαντήσεις μας για τα βρόμικα παιχνίδια που παίζουν στην πλάτη μας. Οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν και θα είναι πιο δυναμικές και πιο αποτελεσματικές από ποτέ. Το ποια μορφή θα πάρουν αυτές οι κινητοποιήσεις είναι κάτι που θα ξεκαθαρίσει πολύ σύντομα».
Καταλήγοντας ο πρόεδρος της ΠΟΕΠΠΠ, τονίζει:
«Όπως μας κατάντησαν, δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε. Θα πρέπει να ξέρουν, όμως, πως το θάνατο που μας οδηγούν θα τον επιλέξουμε εμείς και μόνο εμείς.
Αυτό πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους».
Το αλαλούμ με την απεργία της Τετάρτης
Ένα απίστευτο αλαλούμ επικράτησε την προηγούμενη εβδομάδα, σχετικά με την ημερομηνία κινητοποίησης των πρακτόρων. Ενώ η αρχική απόφαση της ΠΟΕΠΠΠ ήταν να παραμείνουν κλειστά τα πρακτορεία την Παρασκευή, 9 του μήνα (είχε φτιαχτεί, μάλιστα, και η σχετική αφίσα την οποία δημοσίευσε η στήλη, καθώς το «1-2-Χ» κυκλοφόρησε Δευτέρα αντί για Τρίτη, λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων), το πρωί της Δευτέρας αποφασίστηκε η απεργία να γίνει, τελικά, την Τετάρτη 7 του μήνα. Ημέρα κατά την οποία ψηφιζόταν το μεσοπρόθεσμο στη Βουλή. Παρά το ελάχιστο χρονικό διάστημα προετοιμασίας, πάντως, το ποσοστό συμμετοχής στην κινητοποίηση ήταν αρκετά υψηλό.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΛΑΠΠΑΣ: Τέλος παραμυθιού… με εισαγγελέα!
Σοφές κουβέντες της γιαγιάς.
Η γιαγιά μου έλεγε πως το ψέμα και ο έρωτας δεν κρύβονται και είχε δίκιο. Σήμερα, λοιπόν, έφτασε η στιγμή να μιλήσουμε γι’ αυτά που σχεδιάζουνε για εμάς, χωρίς εμάς, κρυφά από εμάς.
Εδώ και χρόνια συζητούσαμε για την προοπτική να βγει η εταιρεία στο διαδίκτυο. Συζητήσεις επί συζητήσεων και ο καιρός περνούσε, μέχρι που η προοπτική έγινε ανάγκη και η ανάγκη τείνει να γίνει αγώνας επιβίωσης.
Είναι σαφές ότι αρκετοί από τους παίκτες τυχερών παιχνιδιών, έμαθαν το διαδίκτυο και ειδικότερα οι νεότεροι εξ αυτών, πιθανόν να μην μπουν ποτέ σε πρακτορείο.
Επιπλέον, μια σημαντική μερίδα των «δικών μας» παικτών, γλυκοκοιτάζει το διαδίκτυο, είτε για την ποικιλία και την ποιότητα των προσφερόμενων παιχνιδιών, είτε για την ευκολία του να ποντάρεις από το γραφείο ή τον καναπέ.
Κάθε καινούργιο, όμως, συνήθως προκαλεί συναισθήματα φόβου και ανασφάλειας -ειδικότερα στους πιο συντηρητικούς από εμάς. Γι’ αυτό έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να προσεγγίσουμε τη νέα αγορά, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα κεκτημένα δικαιώματα των πενήντα τελευταίων χρόνων. Η σκέψη ήταν απλή, όπως απλή τελικά ήταν και η λύση. Το παιχνίδι στο διαδίκτυο θα γίνεται με προπληρωμένες κάρτες που θα πωλούνται αποκλειστικά από εμάς, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα χάσουμε την επαφή με τον πελάτη, αλλά ταυτόχρονα θα διαθέτουμε το προϊόν δεκατρείς ώρες την ημέρα, επτά μέρες την εβδομάδα, τριακόσιες εξήντα μέρες το χρόνο. Η συμφωνία έκλεισε, έπεσαν υπογραφές, επικυρώθηκαν από συμβούλια και συνελεύσεις και έμενε πλέον η διαδικασία της υλοποίησης.
Εδώ ήταν που άρχισαν τα όργανα.
Τι επιλογές έχει μια εταιρεία τέτοιου μεγέθους για να βγει στο διαδίκτυο; Το πιο απλό είναι να αγοράσει το λογισμικό έναντι λίγων εκατομμυρίων, να προσλάβει ειδικούς με προϋπηρεσία στο αντικείμενο να τρέξουν το project και ταυτόχρονα να εκπαιδεύσει μερικούς από τους εκατοντάδες υπαλλήλους που ήδη έχει, να καλύψουν τις θέσεις που απαιτούνται. Αυτή είναι σίγουρα η πιο φτηνή λύση, αλλά φορτώνει με ευθύνες και ρίσκο τους ήδη ταλαιπωρημένους συνεργάτες μας.
Η λύση που τελικά επιλέχτηκε ήταν πιο ακριβή, αλλά χωρίς ευθύνες. Διεθνής διαγωνισμός για την επιλογή συνεργάτη με ανάλογη εμπειρία, δίνοντας όμως βέβαια ποσοστά από τα κέρδη. Η δεύτερη εταιρεία στον κόσμο, με τα χίλια άτομα προσωπικό, δεν μπορεί να το τρέξει μόνη της, αλλά πρέπει να βρει άλλη, πιθανότατα ανταγωνιστική εταιρεία, να της το τρέξει με το ανάλογο κόστος. Μόνο που αν η ένταξή μας στο διαδίκτυο γίνει σωστά, μπορεί εν δυνάμει να απορροφήσει μεγάλο ποσοστό του κύκλου εργασιών, μέρος του οποίου όμως θα πηγαίνει στον ανταγωνιστή συνεργάτη.
Συγκεκριμένα σε μια νύχτα συμφωνήθηκε να παραδοθεί το ένα τρίτο των κερδών, η αλλιώς το 30% του μονοπωλίου; Το ποσοστό από μόνο του ακούγεται μεγάλο, αλλά μεγαλύτερο ήταν το σοκ, όταν την επόμενη μέρα μάθαμε, διά στόματος του ιδιοκτήτη των συνεργατών, ότι το 30% θα το παίρνει, χωρίς να δαπανήσει ούτε ένα ευρώ. Είπε, αν θυμάμαι καλά, ότι δεν μας φοβίζει η πιθανότητα χρεοκοπίας της χώρας, καθώς εμείς δεν θα επενδύσουμε ούτε ένα ευρώ. Και δεν είναι μόνο αυτό.
Για να συμπιέσει το κόστος απαίτησε οι κάρτες να πωλούνται παντού και οι πωλητές να αμείβονται με 2% επί της πώλησης. Με αυτό τον τρόπο, αφενός ο ετήσιος τζίρος των πέντε δισ. θα φύγει από εμάς και θα περνάει από τις τράπεζες, αφετέρου θα καταστρέψει το μόνο περιουσιακό στοιχείο της εταιρείας… το δίκτυο μας. Και επιπλέον παίρνοντας το 30%.
Αγκάθι αυτό το 30%. Μεγάλο ακούγεται… Πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι η παγκόσμια αγορά δίνει σε ταυτόσημες συνεργασίες ποσοστό 12% με 15%. Τουλάχιστον τόσο έχουν υπογράψει άλλες εταιρείες του εξωτερικού για παρόμοιες συνεργασίες, με προοπτική μάλιστα το ποσοστό αυτό να πέφτει στο 10% όταν ο τζίρος είναι μεγάλος.
Μήπως κάπου ανάμεσα στο 10% και στο 30% κρύβονται γλυκά και σοκολατάκια; Δεν ξέρω για να πω, αλλά ο συνειρμός γίνεται μόνος του.
Μήπως κάπου ανάμεσα στο 10% και στο 30% κρύβεται το δικό μας ποσοστό; Γι’ αυτό ξέρω και θα σας πω. Ας μας δώσουν εμάς το 30% να το πουλήσουμε για 10%, να γίνει η δουλειά μας και να μας περισσέψει η διαφορά.
Τώρα ξέρω, θα μου πείτε ότι σάς λέω παραμύθια.
Αν όμως είναι παραμύθια, τότε παραμύθι είναι ότι την επόμενη μέρα της δήλωσης «δεν θα επενδύσουμε ούτε ένα ευρώ», έφτασε στην εταιρεία επιστολή από κορυφαία παγκόσμια εταιρεία λογισμικού που λέει ότι υπό αυτές τις προϋποθέσεις εμείς αναλαμβάνουμε τη δουλειά με 10%.
Η επιστολή αυτή υπάρχει στα χέρια της διοίκησης και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει.
Μπορούμε όμως να αμφισβητήσουμε τις προθέσεις κάποιων, ειδικά όταν έχουν βάλει σκοπό να καταστρέψουν τον ιδρώτα μας.
Αυτό δεν θα γίνει και στο τέλος του παραμυθιού δεν έχει δράκο… έχει εισαγγελέα.
Υ.Γ.: Είναι προφανές ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τυχαία.
Διαβάστε το άρθρο «Ολοταχώς προς νέα απεργία οι πράκτορες» στην πηγή: 1-2-Χ
