Ο συνδυασμός κρατικού φορέα και ανοικτής αγοράς κερδίζει το… στοίχημα .
- 1.Ο ελεύθερος ανταγωνισμός
Ορισμένα κράτη έχουν υιοθετήσει την αρχή του ελεύθερου ανταγωνισμού και στον τομέα των τυχερών παιχνιδιών, επιτρέποντας τη λειτουργία πολλαπλών αδειοδοτημένων παροχών, σε συνδυασμό όμως πάντα με την ύπαρξη ενός κεντρικού ελεγκτικού και κανονιστικού φορέα ο οποίος ορίζει τους κανόνες τόσο για τα ίδια τα παιχνίδια όσο και για τον τρόπο διάθεσης και διάδοσής τους.
Κυριότεροι εκφραστές αυτής της τάσης είναι η Μεγάλη Βρετανία και η Ιταλία.
Στις χώρες αυτές η ανοιχτή αγορά και n ύπαρξη πολλαπλών αδειοδοτημένων παροχών έχουν βρει εφαρμογή τόσο στα επίγεια δίκτυα όσο και στο Διαδίκτυο. H θεσμοθέτηση λεπτομερών κανόνων διάθεσης και προώθησης των προϊόντων, αλλά και η επίβλεψη της σωστής εφαρμογής αυτών από τους αρμόδιους Φορείς Επιτροπές ανά χώρα διασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό την προστασία του καταναλωτή από τις βλαβερές επιπτώσεις των τυχερών παιχνιδιών.
2. Το μεικτό μοντέλο
Πρόκειται για ένα μοντέλο που γνωρίζει μεγάλη απήχηση στις μέρες μας.
Στις χώρες που παρατηρείται εφαρμογή του, το σύστημα επίγειας διάθεσης είναι μονοπωλιακό, με την ανάθεση της παραγωγής και διάθεσης τυχερών παιχνιδιών σε έναν κρατικό φορέα ή εναλλακτικά σε εταιρεία που ανήκει στο κράτος (όπως δηλαδή ήταν ο ΟΠΑΠ μέχρι να ιδιωτικοποιηθεί).
Την ίδια στιγμή, το κανάλι του Διαδικτύου είναι ανοιχτό σε όλους τους παρόχους που ικανοποιούν μια σειρά από βασικές προϋποθέσεις και λειτουργούν υπό τους κανόνες και την επίβλεψη της κατά τόπους αρμόδιας Επιτροπής Ελέγχου τυχερών παιχνιδιών.
Το συγκεκριμένο μοντέλο είναι αυτήν τη στιγμή με διαφορά το πιο διαδεδομένο στην EE, κερδίζοντας μάλιστα συνεχώς έδαφος έναντι των εναλλακτικών μοντέλων ρύθμισης της αγοράς τυχερών παιχνιδιών. H Γαλλία, η Ισπανία, η Δανία, το Βέλγιο και η Βουλγαρία είναι ορισμένα από τα κράτη που εκφράζουν αυτήν τη συνταγή. Ταυτόχρονα, μια σειρά από άλλες χώρες (Ολλανδία, Σερβία, Σλοβενία, Λιθουανία κ.ά.) έχουν ξεκινήσει την πορεία προς αυτή την κατεύθυνση, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την Πορτογαλία, η οποία, ύστερα από επιτακτικό αίτημα της τρόικας, αναμένεται να προχωρήσει σε άμεση απελευθέρωση της αγοράς των διαδικτυακών παιγνίων.
3. Το μονοπώλιο
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι χώρες όπου υπάρχει ένας πάροχος που έχει αναλάβει μονοπωλιακά τη διάθεση των τυχερών παιχνιδιών, τόσο μέσω επίγειου δικτύου όσο και μέσω του Διαδικτύου. Ο πάροχος αυτός είναι σε όλες τις περιπτώσεις ένας κρατικός φορέας και τα κέρδη του διατίθενται συνήθως για την ανάπτυξη του αθλητισμού, καθώς και υπέρ κοινωφελών σκοπών.
H φιλοσοφία αυτού του μοντέλου βασίζεται στο πιο ήπιο, ελεγχόμενο και περιοριστικό τυχερό παιχνίδι. Ο πάροχος – μονοπώλιο φροντίζει να παρέχει τα προϊόντα του στο κοινό με τρόπο αυστηρά περιοριστικό και όχι εθιστικό, μέσα από περιορισμένα, προκαθορισμένα και ελεγχόμενα σημεία πώλησης. Το μοντέλο αυτό εφαρμόζεται κυρίως στις χώρες της Σκανδιναβίας (Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία).
H Γαλλία, η Ισπανία και η Δανία έχουν υιοθετήσει αυτό το μοντέλο
Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο «ΤΟ ΠΑΡΤΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΡΩΝΟΥΝ ΧΑΛΙ ΓΙΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ” στην πηγή: ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ
