Συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον Νοέμβριο του 2007, στη διάρκεια ίων οποίων –όπως και σε χρόνο προγενέστερο – δεκάδες δημοσιευμάτων ασχολήθηκαν με τη σύμβαση ΟΠΑΠ – ΙΝΤΡΑΛΟΤ, χαρακτηρίζοντας την ως σκάνδαλο και βέβαιως επικρίνοντας την τότε διοίκηση (2004 – 2007) της εταιρείας για την οποία και επιφύλαξαν «ήκιστα» κολακευτικούς χαρακτηρισμούς , έτσι ώστε οι συνειρμοί να είναι αναπόφευκτοι.
Στην αναζήτηση της αλήθειας στόχευαν, ασφαλώς τα εν λόγω δημοσιεύματα έστω κι αν στο σύνολο τους (πλην μιας και μοναδικής εξαίρεσης) παρέλειπαν να ζητήσουν και την άποψη της άλλης πλευρά ή και να καταγράψουν γεγονότα που έχουν δημοσιοποιηθεί, συμπίπτοντας ωστόσο στον προσδιορισμό του σκανδάλου με ότι αυτό συνεπάγεται.
Οι αναγνώστες αυτής της εφημερίδας ενδεχομένως να φέρνουν στη μνήμη τους σχετική αρθογραφία του υπογράφοντος το παρόν, ο οποίος αμέσως (και όχι όψιμα) αλλά και στη συνέχεια υπεραμύνθηκε της τιμής, της υπόληψη και εν γένει προσωπικότητας (και) του συνόλου των μελών της τότε διοίκησης , ισχυριζόμενος επιπρόσθετα πως όχι μόνο απέτρεψε να μπει «λουκέτο» στην εταιρεία, αλλά και τη «θωράκισε» (τεχνολογικά και επιχειρησιακά) μπροστά στις τότε διαφαινόμενες και ήδη επί θύραις προκλήσεις από το λεγόμενο «άνοιγμα της αγοράς» και τον ανταγωνισμό. Αξίζει στο σημείο αυτό να υπομνησθεί ότι μόλις πρόσφατα -σύμφωνα με τη σχετική ειδησεογραφία- η παρούσα διοίκηση της εταιρείας συνεβλήθη με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ (και πολύ καλά έπραξε αφού. σύμφωνα προδήλως με τα επιχειρησιακά σχέδιά της και τον προγραμματισμό της, έκρινε ότι με το περιεχόμενο της υπογραφείσης σύμβασης εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της ΟΠΑΠ ΑΕ). Ειρήσθω εν παρόδω ότι ήδη από τα τέλη του 2005 η ΟΠΑΠ ΑΕ έχει ρητά εξαιρεθεί από τον χώρο των ΔΕΚΟ και συνεπώς δεν είναι «αναθέτουσα αρχή» με τις εντεύθεν υποχρεώσεις και δεσμεύσει.
Σήμερα, βέβαια, ουδεμία νύξη περί… σκανδάλου (και ορθώς).
Τότε, όμως, το 2007 συνετελέσθη… σκάνδαλο (!) έστω και αν (όλως συνοπτική η υπόμνηση) η (τότε) διοίκηση υποχρεώθηκε από τα πράγματα στην υπογραφή της σύμβασης, απολύτου συμφέρουσας (και σε κάθε περίπτωση απόλυτα» σύννομης) για την ΟΠΑΠ ΑΕ, αποτελούσα ανανέωση της αρχικής σύμβασης του 1999 και όχι απευθείας ανάθεση.
Και το έπραξε αποδεδειγμένα σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» περιελθούσα όχι εξ ιδίου της πταίσματος όχι από δική της αμέλεια και σαφέστατα «ΟΥΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΠΕΡΙ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΔΟΛΟΥ».
Και όχι μόνο. αλλά και με τη δικαστική κρίση να αποφαίνεται:
α. Ότι επρόκειτο για ανανέωση της αρχικής σύμβαση (και όχι για απευθείας ανάθεση) β. ‘Ότι -σταθμίζοντας κατά νόμο μεταξύ της επικαλούμενα βλάβης (του προσφεύγοντος) και του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ- η ΟΠΑΠ ΑΕ είχε άμεση ανάγκη να εξακολουθήσει απρόσκοπτη η διεξαγωγή των παιχνιδιών και να συνεχιστεί ανελλιπώς η συντήρηση του σχετικού εξοπλισμού και λογισμικού
γ. Ότι αυτό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την υπογραφή σύμβασης με τον ανάδοχο, ο οποίος και ήταν ο μόνος που μπορούσε να εκτελέσει το επίμαχο έργο
δ. ‘Ότι σε περίπτωση αναστολής εκτέλεσης της σύμβασης… κ.τ.λ. θα διακοπεί άμεσα η συντήρηση του κεντρικού συστήματος και των τερματικών μηχανών, με συνέπειες την αδυναμία διεξαγωγής των παιγνιδιών, η οποία…
ε. . θα οδηγούσε στην απώλεια των εσόδων της εταιρείας με δεδομένη και την απώλεια εσόδων για τους μετόχους, μεταξύ των οποίων και το ελληνικό Δημόσιο. (Σχετική απόφαση 7597/2007 Πρωτοδικείου Αθηνών.)
Αυτά. όμως, δηλαδή τα σχετικά δημοσιεύματα τα αποσιωπούν (εκτός αν… δεν τα γνωρίζουν, οπότε η διερεύνηση του θέματος «πάσχει»). Ομοίως ουδόλως γίνεται μνεία και του γεγονότος ότι σχετική καταγγελία στα αρμόδια όργανα της E E αρχειοθετήθηκε ελλείψει στοιχείων.
Επιπρόσθετα και εξ όσων ο γράφων είναι σε θέση να γνωρίζει, μεταγενεστέρως (δηλαδή όχι επί των ημερών της τότε διοίκησης ) ανατέθηκε σε ανεξάρτητο διεθνή οίκο η αξιολόγηση και η αποτίμηση του τιμήματος της υπόψη σύμβασης και τούτο κρίθηκε ως απολύτως εύλογο σε σχέση με τις συμφωνηθείσες υπηρεσίες.
Τα περί σκανδάλου ωστόσο συνεχίστηκαν έως και πρόσφατα, με σχετικό δημοσίευμα σε κυριακάτικη εφημερίδα, κατά τις πληροφορίες της οποίας επίκειται, μάλιστα, η κλήτευση προσώπων.
Στην περίπτωση που αυτή συντελεσθεί, θα κρίνει ασφαλώς η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη, προς την οποία και αυτονοήτου εκφράζεται η απόλυτη εμπιστοσύνη και ο προσήκων σεβασμός του υπογράφοντος, ως Έλληνα πολίτη. ‘Ίσως και να είναι καλύτερα, όπως επιγράφεται και το παρόν σημείωμα, γιατί σε αυτήν την περίπτωση θα δοθεί η δυνατότητα σε κάποιους, οι οποίοι αδίκου σπιλώνονται όλο αυτό το διάστημα, να επικαλεστούν και να αποδείξουν «πράγματα» για τα οποία μάλλον τον δημόσιο έπαινο θα έπρεπε να διεκδικούν, για μια σειρά από λόγους οι οποίοι και συνάδουν απόλυτα με τους κανόνες και τις αρχές της χρηστής διοίκησης και της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος ως χρέους και καθήκοντος δεδομένου και αυτονόητου.
Του Σωτήρη Κωστάκου Πρώην προέδρου της ΟΠΑΠ ΑΕ
Πηγή : ΤΟ ΠΑΡΟΝ
