Την περασμένη εβδομάδα το «12Χ» άνοιξε με αφορμή και τις ευρύτερες εξελίξεις στη χώρα μας τον φάκελο «Εφάπαξ Ασφαλιστικό Πρακτόρων».
Σήμερα, συνεχίζοντας το αφιέρωμα, τοποθετείται σε ένα κείμενο με έντονη χροιά στρατηγικής σκέψης και προβληματισμού ο Παναγιώτης Ντόμαλης (πρόεδρος Σωματείου Ν. Κορινθίας και αντιπρόσωπος ΠΟΕΠΠΠ).
Σχεδόν όλα τα θέματα στη χώρα μας δεν σχεδιάζονται σωστά και δεν παρακολουθούνται σοβαρά και με συνέπεια, με αποτέλεσμα να καταλήγουν, πάντα, τελικά σε πρόβλημα. Έτσι λοιπόν και το ΕΦΑΠΑΞ των πρακτόρων δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από την ίδια μοίρα.
Ένα ταμείο που σχεδιάστηκε σε άλλες εποχές, πάνω σε «άλλα πρακτορεία» και φυσικά για άλλες οικονομικές συνθήκες απ’ αυτές που σήμερα καλείτε να εξυπηρετήσει.
Ήταν καταδικασμένο να αποτύχει κι από επαγγελματική μέριμνα και αλληλεγγύη, κατέληξε να είναι ένα ακόμα πρόβλημα για τους ίδιους τους πράκτορες. Ακόμα και τότε που η ΠΟΕΠΠΠ άνοιξε σοβαρά το θέμα (πριν 3 με 4 χρόνια), και κατάφερε να πάει για λίγο κόντρα στην «ελληνική συνταγή της προχειρότητας» και με ρεαλισμό έκανε κάποιες αλλαγές (παρόλο που ήταν ξεκάθαρο και από τότε το τέλος του), η τύχη του ΕΦΑΠΑΞ δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη σημερινή, η οποία ταιριάζει εξάλλου απόλυτα και με την κατάσταση όλου του ασφαλιστικού της χώρας μας. Ακόμα και αν δηλαδή η ΠΟΕΠΠΠ σχεδίαζε σωστά και έκανε τις απαραίτητες συμφωνίες με τους πράκτορες αλλά και με την ΟΠΑΠ (μήπως βοηθούσε), το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο με το σημερινό.
Το ΕΦΑΠΑΞ έχει ικανές και αναγκαίες συνθήκες που του επιτρέπουν τη λειτουργία χωρίς προβλήματα. Ορισμένες απ’ αυτές είναι και οι παρακάτω.
• Σταθερό οικονομικό περιβάλλον των πρακτορείων (ώστε να υπάρχει η δυνατότητα καταβολής των εισφορών χωρίς πρόβλημα).
• Σταθερός και ελεγχόμενος αριθμός μελών που τροφοδοτούν το σύστημα αλλά και αποχωρήσεων που συμπιέζουν.
• Καθαροί κανόνες για τους συμμετέχοντες, κίνητρα προς τα νέα μέλη του για τη μακροχρόνια στήριξή του, ρεαλιστικές αποδόσεις και σοβαρή διαχείριση.
Για να υπάρξουν όλα αυτά, πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση είναι το σύνολο του κλάδου να έχει μια σαφή στρατηγική με μια μακροχρόνια στόχευση ώστε να μπορεί κάποιος πράκτορας να εμπιστευτεί και να επενδύσει στο ΕΦΑΠΑΞ.
Αλλά πώς να υπάρξουν όλα αυτά, όταν σήμερα με την ΟΠΑΠ δεν υπάρχει καμία κοινή στρατηγική με τους πράκτορες για το δίκτυο των πρακτορείων και το μέλλον τους;
Αλλά ακόμα, όμως, και να υπήρχε σοβαρή συνεργασία με την ΟΠΑΠ, με το ελληνικό κράτος τι γίνεται;
Με αυτό δεν μπορεί να γνωρίζει κανένας τι πρόκειται να γίνει την επόμενη ημέρα.
Πώς να σχεδιάσει για το μέλλον;
Αλήθεια ποιος μπορεί να πει σήμερα με σιγουριά πόσα και με ποιά μορφή θέλουν όλοι οι εμπλεκόμενοι (ΟΠΑΠ, ΕΕΕΠ, ΚΡΑΤΟΣ, EE) να είναι τα πρακτορεία την επόμενη μόλις χρονιά;
Πόσα και ποια θα είναι τα ανταγωνιστικά κανάλια πώλησης προς τα πρακτορεία και με ποια προϊόντα; (συνεργασίες της ΟΠΑΠ σήμερα δεν είναι τα ΕΛΤΑ, τα σούπερ μάρκετ, ίντερνετ, τα ψιλικά κ.λπ. με ΣΚΡΑΤΣ και ΛΑΧΕΙΑ;). Ποια παιχνίδια και με ποια μορφή θα διατηρηθούν στα πρακτορεία την «επόμενη ημέρα», με ποιους όρους αυτά θα διατίθενται στο κοινό από τα πρακτορεία, τι προϋποθέσεις θα μπουν στα πρακτορεία από τη ΕΕΕΠ, το ελληνικό κράτος και την EE; (*σήμερα απαγορεύεται στο ανήλικο παιδί του πράκτορα να μπαίνει στο πρακτορείο του γονιού του!!).
Σε ποια επιχείρηση (το πρακτορείο του) και σε ποιους κανόνες λειτουργίας να βασιστεί ο πράκτορας, ώστε να προγραμματίσει σταθερές εισφορές για το ΕΦΑΠΑΞ;
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι ξεκάθαρο σήμερα και δυστυχώς αν δεν αλλάξει κάτι, το ΕΦΑΠΑΞ δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε καν.
Το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε λοιπόν για το ΕΦΑΠΑΞ είναι να ξεκαθαρίσουμε τη θέση των πρακτορείων στην αγορά και τους όρους λειτουργίας τους, με μια προοπτική δεκαετίας τουλάχιστον, ώστε να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη οι πράκτορες και να επενδύσουν στο ΕΦΑΠΑΞ.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι αλλού… και όχι στο ΕΦΑΠΑΞ.
Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο : “Η «τύχη» για το ΕΦΑΠΑΞ των πρακτόρων” στην πηγή 12Χ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΤΟΜΑΛΗ,
