Η ντάμα ( checkers ή draughts, όπως είναι γνωστή στη Βρετανία) ήταν κάποτε ένα διασκεδαστικό τυχερό παιχνίδι. ‘όμως το 2007 μια ομάδα από προγραμματιστές, αναλυτές συστημάτων και λάτρεις του σκακιού, με επικεφαλής τον Jonathan Schaeffer, καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα, δημοσίευσε ένα άρθρο στο περιοδικό Science με τον προκλητικό τίτλο «Βρέθηκε η λύση της ντάμας».
Χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα υπολογιστή, που λεγόταν Chinook, και το οποίο ανέλυσε τις 500 δις πιθανές θέσεις που υπάρχουν σε μία σκακιέρα, ο κ. Schaeffer και οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι υπάρχει τρόπος να παίξει κανείς ντάμα, εξασφαλίζοντας σίγουρη νίκη ή , αν ο αντίπαλος είναι θεωρητικά ένας επίσης τέλειος παίκτης, σίγουρη ισοπαλία.
Αφού έλυσε, λοιπόν το πρόβλημα της ντάμας, ο κ. Schaeffer προχώρησε στο πόκερ του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα (Computer Poker Research Group-CPRG) προσπάθησε να κατασκευάσει ένα πρόγραμμα με την ονομασία Polaris, το οποίο θα έκανε για μια παραλλαγή του πόκερ0το λεγόμενο heads-up («ένας εναντίον ενός») limit Texas Hold’em στο οποίο συμμετέχουν μόνο δυο παίκτες και τα ποσά που μπορούν να ποντάρουν είναι περιορισμένα)-ότι το Chinook για την ντάμα. Ο Michael Bowling, ο επικεφαλής της ομάδας, εξηγεί ότι παρότι ο φαινομενικός στόχος ήταν η δημιουργία ενός προγράμματος αήττητου στο πόκερ, ο πραγματικός σκοπός ήταν «να μελετηθεί ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να κατασκευαστούν υπολογιστές που θα λαμβάνουν κρίσιμες αποφάσεις, κυρίως σε συνθήκες ελλιπούς πληροφόρησης».
Η περιπλοκότητα του πόκερ οφείλεται σε αυτήν ακριβώς την ατελή πληροφόρηση. Αντίθετα από την ντάμα ή το σκάκι, παιχνίδια στα οποία οι μηχανές έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία, το πόκερ είναι ένα παιχνίδι ατελούς πληροφόρησης. Δεν γνωρίζεις τα χαρτιά του αντιπάλου σου, οι πληροφορίες αποκαλύπτονται, καθώς το παιχνίδι εξελίσσεται. Ο καλός παίκτης θα προσπαθήσει να εξαπατήσει τον αντίπαλό του, μπλοφάροντας ή παίζοντας αργά, γεγονός που καθιστά το παιχνίδι ακόμα πιο περίπλοκο.
Λίγο καιρό μετά τη δημοσίευση του άρθρου, το Polaris αντιμετώπισε τους επαγγελματίες του πόκερ Phil Laak και Ali Eslami. Καθένας τους αναμετρήθηκε με έναν διαφορετικό πρόγραμμα Polaris, σε ξεχωριστό δωμάτιο, παίζοντας με εικονικά χρήματα. Οι δυο παίκτες δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Προκειμένου ο παράγοντας «τύχη» να περιοριστεί στο ελάχιστο, τα παιχνίδια ήταν πανομοιότυπα και ανεστραμμένα: ο παίκτης του ενός δωματίου είχε τα ίδια χαρτιά με τον υπολογιστή του άλλου δωματίου. Στη συνέχεια, οι παίκτες άλλαξαν δωμάτια και έπαιξαν τα «χέρια» που είχαν παίξει προηγουμένως οι υπολογιστές, δηλαδή έπαιξαν συνολικά τέσσερα παιχνίδια των 500 «χεριών». Στο πρώτο παιχνίδι το αποτέλεσμα ήρθε ισόπαλο, στο δεύτερο το Polaris κατάφερε να νικήσει τους δυο επαγγελματίες, ενώ στο τρίτο και το τέταρτο οι άνθρωποι κατάφεραν να πάρουν τη ρεβάνς.
Το 2008 η δοκιμή επαναλήφθηκε με έξι επαγγελματίες. Από τα έξι παιχνίδια, οι άνθρωποι κέρδισαν τα δυο, το Polaris τα τρία, και το τελευταίο ήταν ισόπαλο. Ο κ. Bowling αποδίδει τις βελτιωμένες επιδόσεις του Polaris σε μια κρίσιμη τροποποίηση που επέτρεψε στο πρόγραμμα να διαμορφώνει τη στρατηγική του ανάλογα με τη συμπεριφορά του αντιπάλου του κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Το Polaris δεν έχει αναμετρηθεί έκτοτε με άλλους παίκτες. Ωστόσο, η ομάδα CPRG δούλεψε πάνω σε μια άλλη παραλλαγή πόκερ, το heads-up no-limit Hold’em (στο οποίο δεν υπάρχει όριο πονταρίσματος). Ο Jack Strauss, διάσημος παίκτης του πόκερ των δεκαετιών ’70 και ’80, περιέγραψε πολύ παραστατικά τη διαφορά μεταξύ limit και no-limit παιχνιδιού: « Στο limit πυροβολείς ένα στόχο, στο no-limit ο στόχος ζωντανεύει και σε πυροβολεί». Ο κ. Bowling ισχυρίζεται ότι το Polaris που σχεδιάστηκε ειδικά για no-limit παιχνίδια μπορεί να αναμετρηθεί επιτυχώς «με παίκτες χαμηλού μεν, αλλά επαγγελματικού επιπέδου».
Εντούτοις, μεγαλύτερο ενδιαφέρων παρουσιάζουν ίσως οι παράγωγες εφαρμογές. Ο κ. Bowling ισχυρίζεται ότι η ικανότητα επίλυσης μεγάλων παιγνίων, στα οποία οι συμμετέχοντες αξιολογούν παρόμοια πράγματα με διαφορετικό τρόπο, κατέχει επίσης σημαντικό ρόλο στους πλειστηριασμούς και τις διαπραγματεύσεις. Αποδείχθηκε ότι ορισμένες πτυχές του Polaris, που σχετίζονται με τη θεωρία παιγνίων, βελτιώνουν τα δίκτυα των αισθητήρων που μετρούν περιβαλλοντικές μεταβλητές, όπως η θερμοκρασία σε ένα κτίριο ή η συγκέντρωση χημικών συστατικών στο νερό μιας λίμνης.
Εντούτοις, παρά τα επιτεύγματά του. Το Polaris είναι μάλλον απίθανο να γίνει το Chinook ή το Deep Blue του πόκερ, καταργώντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Καταρχάς, το heads-up poker είναι μια μόνον από τις παραλλαγές πόκερ που παίζονται. Ένας δεινός παίκτης μπορεί να ανταπεξέλθει σε οποιαδήποτε παραλλαγή, για μια μηχανή, η μετάβαση μπορεί να είναι δυσκολότερη. Κατά δεύτερον, το πόκερ περιλαμβάνει συνήθως την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους, καθώς παίζεται κυρίως στα καζίνο ή στο σπίτι, και με έναν υπολογιστή δεν μπορείς να πιεις μπίρα ούτε να κουτσομπολέψεις. Οι «έξυπνες» μηχανές μπορεί να είχαν καλύτερη τύχη στο διαδίκτυο. Όμως, οι περισσότερες ιστοσελίδες έχουν αυστηρές πολιτικές που απαγορεύουν τη χρήση ειδικού λογισμικού, ιδίως αναφορικά με τη μεταφορά χρημάτων. Επιπλέον, η δημιουργία μιας μηχανής που να μπορεί να «σπάσει» πολλαπλά επίπεδα ασφάλειας, μπορεί να είναι πιο δύσκολη από το να παίζει κανείς καλό πόκερ. Όπως υποστηρίζει ο κ. Laak, «όποιος είναι αρκετά έξυπνος, ώστε να νικήσει ένα μηχάνημα, μπορεί να κερδίσει πολύ περισσότερα χρήματα, παίζοντας τίμια».
Πηγη : Καθημερινή
