Ο πρόγονος των σημερινών ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών κατασκευάστηκε στις ΗΠΑ το 1895 από τον Charles Fey. Ο εφευρέτης ονόμασε το κατασκεύασμα «Καμπάνα της Ελευθερίας» γιατί όταν εμφανίζονταν 3 καμπανάκια στους τροχούς ο παίκτης κέρδιζε. Οι πελάτες των Σαλούν της εποχής έδωσαν στη μηχανή το παρατσούκλι «Μονόχειρας ληστής» γιατί κάθε φορά που κάποιος τραβούσε τον μοχλό η μηχανή τον λήστευε.
Από τότε οι ειδικοί της βιομηχανίας του τζόγου είχαν πολλά χρόνια για να βελτιώσουν τους «Μονόχειρες ληστές» έως ότου φτάσουμε στα VLT που κυριαρχούν στην αγορά σήμερα. Οι εταιρίες που εξειδικεύονται στη κατασκευή τους αποτελούνται από σχεδιαστές, ψυχολόγους, μαθηματικούς και προγραμματιστές. Η ανάπτυξη κάθε καινούργιου παιχνιδιού VLT απαιτεί πάνω από ένα χρόνο και το κόστος σχεδιασμού ξεπερνά τα 300.000 Ευρώ.
Κανένα VLT δεν κατασκευάζεται με στόχο την γενική πώληση. Οι κατασκευαστές επισκέπτονται την χωρά για την οποία προορίζεται το VLT, μελετούν την ψυχοσύνθεση και τα ενδιαφέροντα του πληθυσμού και σχεδιάζουν το παιχνίδι με βάση τα στοιχεία που συνέλλεξαν, ώστε να έχει τον υψηλότερο δυνατόν βαθμό εθιστικότητας.
Η επιτυχία του σχεδιαστικού μοντέλου των VLT αποδεικνύεται από την επιτυχία τους.
Κατά μέσο όρο ένας παίκτης σε ένα VLT του $1 θα χάσει $800 σε 10 ώρες αλλά το πιθανότερο είναι ότι την επόμενη μέρα θα ξαναπαίξει μέχρι να εξαντληθούν τα χρήματα του. Τότε ή θα σταματήσει και θα ζητήσει βοήθεια για να απεξαρτηθεί ή θα αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης της εξάρτησης του όπως δανεισμός και πώληση περιουσιακών στοιχείων.
Οι ψυχολόγοι έχουν αναλύσει τους λόγους που κάνουν τους παίκτες να προσκολλώνται στα VLT παρά τις συνεχείς απώλειες χρημάτων.
Το βασικότερο είναι ότι ο παίκτης δεν αισθάνεται ποτέ ότι χάνει αλλά ότι είναι πολύ κοντά στο να κερδίσει. Οι αλγόριθμοι που ελέγχουν το αποτέλεσμα δίνουν πολύ συχνά αποτελέσματα πολύ κοντά στην επιτυχία κάνοντας το παίκτη να πιστεύει ότι στο επόμενο παιχνίδι θα του χαμογελάσει η θεά τύχη. Με βάση αυτή την ελπίδα συνεχίζει να ποντάρει χωρίς να αντιλαμβάνεται πόσα χάνει διότι τα VLT είναι σχεδιασμένα να επαναλαμβάνουν το μοτίβο της «near miss» από 12 έως 40 φορές το λεπτό.
Οι κατασκευαστές των VLT επιμένουν ότι ποτέ δεν πρέπει να εγκαθίσταται ένα μόνο VLT στον χώρο. Ο λόγος είναι οι ήχοι που ακούει ο παίκτης. Οι έρευνες τους έδειξαν ότι ο ήχος ενός μηχανήματος που δίνει χρήματα κάνει έναν παίκτη σε άλλο μηχάνημα που έχει απογοητευτεί και σκάφτεται να φύγει να συνεχίσει το παιχνίδι. Το κέρδος ενός παίχτη στους 100 προσλαμβάνεται από τους υπόλοιπους 99 ως προάγγελος της δικής τους επιτυχίας.
Τέλος σημαντικές έρευνες έγιναν και για τα χρώματα. Το μπλε κάνει τους παίχτες να σταματάνε το παιχνίδι ενώ το κόκκινο να το συνεχίζουν. Γι΄ αυτό το λόγο όλα τα VLT εκπέμπουν διαβαθμίσεις του πορτοκαλί και του κόκκινου.
Αυτοί οι ληστές με το κουμπάκι πλέον και όχι με το ένα χέρι αναμένεται να δώσουν λύση στα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας. Ο κάθε μορφωμένος άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι συστήματα που έχουν σχεδιαστεί για κλοπή δεν μπορούν να αποτελέσουν εργαλείο ανάπτυξης.
Πηγή : Κίνηση Πολιτών για τον Περιορισμό των Τυχερών Παιχνιδιών
