“Έχασα για ένα γκολ στο 90′”, “Αν έβγαινε το 35 θα έπιανα 8/8 στο Κίνο”

Αυτό που κάνει όμως εντύπωση και σίγουρα θα το έχετε παρατηρήσει και εσείς σε ανάλογες θεματικά συζητήσεις είναι ότι ο παίχτης-τζογαδόρος στέκεται και θυμάται περισσότερο τις ήττες του παρά τις νίκες. Πόσες φορές θα έχετε ακούσει τις φράσεις: «Έχασα για ένα γκολ στο 90′”, «Αν έβγαινε το 35 θα έπιανα 8/8 στο Κίνο” και πόσες ακόμα παρόμοιες.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Εδώ μπαίνουμε στον κλάδο της ψυχολογίας που στον παίχτη-τζογαδόρο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και πιο συγκεκριμένα στον συμπεριφορισμό. Από τους βασικούς εκπροσώπους του συμπεριφορισμού ήταν ο Σκίννερ (για να δώσουμε και κάποιες επιπλέον πληροφορίες) ο οποίος έκανε πειράματα μελετώντας την συμπεριφορά.

Ο τζογαδόρος λοιπόν που επισκέπτεται ένα καζίνο και ξεκινάει παίζοντας κουλοχέρηδες, περιμένει σε κάθε γύρισμα των τροχών η τύχη να του χαμογελάσει.

Μπορεί να έχει ήδη χάσει πολλές φορές και να ξέρει ότι πρέπει να σταματήσει, αλλά αντί αυτού συνεχίζει να παίζει. Γιατί;; Γιατί πολύ απλά περιμένει ότι το επόμενο spin θα είναι το τυχερό. Όλη αυτή η διαδικασία αυξάνει την αδρεναλίνη και δίνει ευχαρίστηση στον παίχτη.

Άλλωστε παίζοντας χρόνια αυτό που έχω αντιληφθεί είναι ότι παίζοντας νιώθεις την ευχαρίστηση του κέρδους, του παιχνιδιού, της αγωνίας , του πονταρίσματος, της αναμονής να λήξει και το τελευταίο παιχνίδι, της αναμονής μέχρι να σταματήσει η μπίλια και ούτω καθεξής.

Πολλοί έχουν παρεξηγήσει και θεωρούν ότι είναι σφάλμα ή μεγάλο κακό όταν χάνεις. Όχι, δεν είναι κακό να χάνεις, η ουσία είναι όμως το πόσα χάνεις και τι στερείσαι. Να μην στερείς στον εαυτό σου τίποτα για χάρη του τζόγου, εκεί είναι το μυστικό. Τα τυχερά παιχνίδια είναι ευχαρίστηση και έτσι πρέπει να τα βλέπουμε. Άλλωστε όπως είπε πρώτος και ένας «δάσκαλος”, θα παίζεις όσα μπορείς και όχι όσα θέλεις. Φυσικά, θα έχετε διαβάσει και δει και στην τηλεόραση περιπτώσεις ανθρώπων που καταστράφηκαν από τον τζόγο, χάνοντας περιουσίες και διαλύοντας σπίτια και οικογένειες.

Έχοντας προσωπική εμπειρία μια τέτοιας περίπτωσης, οφείλω να ομολογήσω ότι ο άνθρωπος αυτός έπαιζε κυριολεκτικά τα πάντα και μέχρι τελευταίας δεκάρας. Και ξέρετε πιο ήταν το παράδοξο;; Καλά μαντέψατε. Ναι, δεν έπαιζε για να κερδίσει από ένα σημείο και μετά, έπαιζε για να νιώσει λίγη αδρεναλίνη!!

Το θέμα είναι να μην φτάσει ποτέ κανείς εκεί και να βάλει όρια στην τσέπη του αλλά και στην ψυχολογία του. Όταν νιώθεις ότι αρχίζει και σε επηρεάζει, ότι σε παίρνει η κάτω βόλτα ψυχολογικά, επιβεβλημένη είναι η παύση και η αποχή.

Η πλάνη και η θεωρία του «Δεν μπορεί… θα γυρίσει»

Στον Α παγκόσμιο πόλεμο που ήταν εξίσου αιματηρός με τον δεύτερο και ήταν ένας πόλεμος χαρακωμάτων, πολλοί στρατιώτες και από τις 2 αντιμαχόμενες πλευρές επέλεγαν να καλυφθούν σε τρύπες που άνοιξαν πρόσφατα από πυρά πυροβολικού, θεωρώντας ότι η βόμβα δεν θα πέσει για δεύτερη φορά στο ίδιο σημείο. Τι λέτε είχαν δίκιο;;

Ο γνωστός μου ο Κώστας παίζει εδώ και 5 χρόνια τα ίδια νούμερα στο τζόκερ, πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή… δεν μπορεί θα έρθουν. Τι λέτε θα γίνει ο Κώστας εκατομμυριούχος με αυτή την τακτική; Όσοι είναι τακτικοί πελάτες σε καζίνο σίγουρα θα έχουν παρατηρήσει κάποιους τύπους οι οποίοι δεν είναι οι γνωστοί «πακετάδες” που λέμε και κάνουν βόλτες στα τραπέζια της ρουλέτας απλά παρατηρώντας τους αριθμούς που έρχονται.

Γιατί το κάνουν αυτό μπορεί να έχετε αναρωτηθεί. Η απάντηση είναι για να εντοπίσουν ένα σερί συνεχόμενων κόκκινων ή μαύρων σε κάποιο τραπέζι και εκείνη τη στιγμή να αρχίσουν να ποντάρουν στο άλλο χρώμα. Οι τύποι αυτοί σκέφτονται ως εξής: Λένε μέσα τους, η πιθανότητα η μπίλια να κάτσει στο κόκκινο ή στο μαύρο είναι 50-50 σχεδόν γιατί υπάρχει και το μηδέν ή το διπλό μηδέν στην αμερικάνικη ρουλέτα. Άρα σε 20 στροφές η μπίλια θα κάτσει περίπου κατά μέσο όρο από 10 φορές σε κόκκινο και μαύρο.

Βλέποντας το σερί με 7 συνεχόμενα μαύρα, θεωρούν ποντάροντας το κόκκινο ότι οι πιθανότητες τώρα είναι περισσότερες να κερδίσουν γιατί το «χρωστάει η μπίλια”. Κάνουν όμως ένα μοιραίο λάθος, ίδιο με το λάθος των πρώτων παραδειγμάτων που φέραμε πιο πάνω. Πιο είναι το λάθος;; Το λάθος είναι ότι η μπίλια δεν χρωστάει τίποτα και σε κανέναν γιατί πολύ απλά η μπίλια δεν έχει μνήμη!! Αυτή η εσφαλμένη αντίληψη είναι γνωστή και ως «πλάνη του τζογαδόρου”.

Το πιο διάσημο παράδειγμα αυτού του φαινομένου συνέβη σε ένα παιχνίδι ρουλέτας στο καζίνο του Μόντε Κάρλο στις 18 Αυγούστου του 1913, όταν η μπίλια έπεσε στο μαύρο 26 συνεχόμενες φορές. Αυτή ήταν μια εξαιρετικά ασυνήθιστη σύμπτωση παρόλο που δεν είναι ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο συνηθισμένο από οποιαδήποτε από τις 67,108,863 ακολουθίες του 26 κόκκινο ή μαύρο. Οι παίχτες έχασαν εκατομμύρια γαλλικά φράγκα ποντάροντας κόντρα στο μαύρο με την λανθασμένη λογική ότι αυτό το σερί προκαλούσε μια «ανισορροπία” στη τυχαιότητα του τροχού της ρουλέτας και ότι θα έπρεπε να ακολουθήσει ένα μεγάλο σερί στο κόκκινο.

Το συμπέρασμα από όλα αυτά και ίσως το σημαντικότερο που πρέπει να κρατήσετε μέσα στο μυαλό σας είναι το εξής: O τζόγος είναι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο διασκέδαση και απόλαυση, ας μην τον κάνουμε συνήθεια και εξάρτηση!!  Πηγή: casinowinners.gr

Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο : ” Η ψυχολογία του τζογαδόρου και η θεωρία του «Δεν μπορεί… θα γυρίσει»””  στην πηγή: https://www.eleftheriaonline.gr/