Χθες Δευτέρα 28 Οκτωβρίου, γιορτάσαμε την 73η επέτειο του ΟΧΙ. Ένα ΟΧΙ είπαμε πριν από 73 χρόνια και το γιορτάζουμε ακόμη. Για να ψάξεις να βρεις το επόμενο ΟΧΙ που είπαμε, θα πρέπει να γυρίσει η μνήμη σου στο 1974 και στη μάχη της Κύπρου. Δεν γνωρίζω όμως αν το διάστημα από τον Ιούλιο μέχρι τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς έχει αναγνωριστεί από την Ελληνική Δημοκρατία ως περίοδος πολέμου, η υπόθεση ήταν μέχρι πέρυσι στα δικαστήρια, δεν γνωρίζω την τελική απόφαση.
Έλεγα λοιπόν πως χθες γιορτάζαμε την επέτειο του ΟΧΙ και καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, κυριαρχούσαν τα μηνύματα για ενότητα. Κι εδώ που τα λέμε, από τότε που κατάλαβα τον κόσμο, κάθε χρόνο τέτοια μέρα τα μηνύματα για ενότητα είναι αυτά που κυριαρχούν, καθώς η ενότητα του ελληνικού λαού ήταν εκείνη που νίκησε τους μακαρονάδες στα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Τονίζουμε λοιπόν κάθε χρόνο τέτοια μέρα το αυτονόητο, καθώς και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν πως αν δεν υπήρχε η ενότητα και η σύμπνοια του ελληνικού λαού εκείνη τη χρονική περίοδο του 1940, οι μακαρονάδες σε τρεις ώρες θα βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη και σε τρεις μέρες στην Αθήνα.
Πάντα επίκαιρο λοιπόν το θέμα της χθεσινής μέρας, ειδικά αυτή την εποχή που βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που κυριολεκτικά δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει, που άλλα ακούς το πρωί κι άλλα βλέπεις να γίνονται το μεσημέρι. Και μέχρι το βράδυ αν έχεις παρακολουθήσει και τα δελτία ειδήσεων, τότε είναι που παθαίνεις κατάθλιψη και πέφτεις σε άνοια.
Για να έρθω στα δικά μας. Το έργο της πώλησης της ΟΠΑΠ ολοκληρώθηκε. Ξεκίνησε από το 2001 και το 2013 η πώληση σε ιδιώτες ολοκληρώθηκε. Κανείς αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να προκαταβάλει το τι θα γίνει στο μέλλον, πόσω μάλλον όταν οι νέοι ιδιοκτήτες δεν έχουν ανοίξει ακόμη και δημόσια τα χαρτιά τους. Πάντως εκείνο που είναι λογικό είναι το να στηριχθούν στο ήδη ανεπτυγμένο σε κάθε γειτονιά της χώρας δίκτυο πωλήσεων, καθώς τα πλεονεκτήματα του δικτύου της ΟΠΑΠ τα έχουμε αναφέρει τόσες και τόσες φορές και τα γνωρίζουν κι οι ίδιοι από πρώτο χέρι. Κι επίσης έχουμε αναφέρει τα πλεονεκτήματα του δικτύου έναντι του ίντερνετ, αλλά δεν είναι αυτό σήμερα το θέμα μας.
Το θέμα μας είναι το τι πετυχαίνει κάποιος, ο οποιοσδήποτε κλάδος, όταν είναι ενωμένος και σε ποιά καταστροφή οδηγείται όταν διασπαστεί.
Αν πάρουμε τον κλάδο των Πρακτόρων και χωρίς να θέλω να αδικήσω τους “παλιούς” Πράκτορες και τους αγώνες τους στο μακρινό παρελθόν, έχουν αποδείξει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα πως όταν έδωσαν τις μάχες τους ενωμένοι και κυρίως οργανωμένα και συντεταγμένα, όταν έδωσαν δύναμη στα σωματεία τους κι αυτά με τη σειρά τους στην ομοσπονδία τους, τότε ξεπέρασαν κάθε είδους εμπόδιο, όσο μεγάλο κι αν ήταν αυτό.
Θέλετε να σας τα θυμίσω; Να μην πάρω την απεργία του 2009 για την απόσυρση της φορολογίας από το πρώτο ευρώ, να μην πάρω την απεργία του 2010 τότε που οι “υπεύθυνοι” του ΟΠΑΠ “τα είδαν” κυριολεκτικά όλα! Να πάρω την πρόσφατη απεργία πάλι για την απόσυρση της φορολογίας από το πρώτο ευρώ. Αλήθεια γνωρίζετε πολλούς κλάδους που έχουν καταφέρει να αλλάξουν μνημονιακό νόμο, γιατί εγώ δεν γνωρίζω. Τον καιρό που φορολογείται ό,τι κουνιέται αλλά κι ό,τι δεν κουνιέται, η φορολογία από το πρώτο ευρώ ανήκει στο παρελθόν. Κι όσοι δεν καταλαβαίνουν το μέγεθος αυτής της επιτυχίας, να τους πω, αν δεν το ξέρουν, πως αν αυτός ο Νόμος δεν είχε αλλάξει, τότε δεν θα βρισκόμασταν εδώ να μιλάμε μεταξύ μας. Θα είχαμε πάει ΟΛΟΙ σπίτια μας κι ούτε εσείς οι Πράκτορες θα βρισκόσασταν στα μαγαζιά σας, θα είχατε αλλάξει όλοι δουλειά, ούτε εμείς εδώ θα δίναμε προγνωστικά για το αν θα νικήσει η Μαγούλα τον Ασπρόπυργο. Θα είχαμε πάει όλοι σπίτια μας!
Πώς όμως ήρθε εκείνη η επιτυχία; Την επιτυχία την έδωσε η βάση που ενωμένη έδωσε τη μεγάλη δύναμη που χρειαζόταν η Ομοσπονδία για να χειριστεί το θέμα και να φτάσει στη δικαίωση του αιτήματος. Αν εκείνο το διάστημα ο καθένας από τους Πράκτορες τραβούσε το δρόμο του, τότε, σας το ξαναλέω με λόγου γνώσεως, θα είχαμε πάει όλοι σπίτια μας. Αυτό ως ένα απλό παράδειγμα, γιατί ορισμένοι φαίνεται πως ξεχνάνε, κατηγορούν τους άλλους πως έχουν μακριά γλώσσα, αλλά αυτοί έχουν κοντή μνήμη!
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ούτε η ενότητα του κλάδου έγινε τυχαία, ούτε η οργάνωση του κλάδου έγινε τυχαία, ούτε οι επιτυχίες έγιναν τυχαία. Απόσυρση φορολογίας από το πρώτο ευρώ, κλείσιμο των παράνομων αφορολόγητων εταιριών στοιχημάτων, μείωση του κόστους σε τηλεφωνία, ίντερνετ, δορυφορική τηλεόραση και άλλα που ίσως μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή, έγιναν τυχαία; Κάποιοι φυσικά έτρεξαν για να τα πετύχουν αυτά, αλλά τα πέτυχαν γιατί είχαν μαζί τους 5.000 συναδέλφους τους. Αν είχαν π.χ. μόνο 300, όχι μόνο δεν θα τα πετύχαιναν, αλλά ούτε την πόρτα να τους ακούσουν δεν θα τους άνοιγαν οι υπεύθυνοι! Ακόμη κι αυτοί που πιστεύουν πως αρκετά από τα παραπάνω τα έχει πετύχει π.χ. ο ΟΠΑΠ κι όχι οι Πράκτορες, ας σκεφτούν το ίδιο. Θα τα πετύχαινε ο ΟΠΑΠ, αν είχε από πίσω του 300 καταστήματα κι όχι 5.000; Θα σας έλεγα τι θα πετύχαινε, αλλά δεν επιτρέπεται να το πω δημόσια! Λοιπόν, μην υποτιμά κανείς τη δύναμή του.
Λοιπόν φίλοι μου, δεν περισσεύει κανείς. Κι όποιος πιστεύει πως η ενότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί γιατί υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα, ας μου πει και μένα ποιά είναι τα διαφορετικά συμφέροντα που μπορούν να χωρίσουν τον κλάδο και να του δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που αντιμετωπίζει τώρα, για να τα καταλάβω κι εγώ. Γιατί εγώ σε όποιο Πρακτορείο έχω μπει, σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας, βρήκα τα ίδια προϊόντα στις ίδιες τιμές. Από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη, στο 0,30 ευρώ βρήκα τη στήλη στο στοίχημα, στο 0,25 ευρώ τη στήλη στο ΠΡΟ – ΠΟ, στο 0,50 ευρώ το Τζόκερ. Είτε το Πρακτορείο που επισκέφτηκα ήταν 25 τετραγωνικά, είτε 250, τα προϊόντα και οι τιμές ήταν ίδια! Ποιά είναι λοιπόν αυτά τα περιβόητα διαφορετικά συμφέροντα; Μήπως είναι οι προσωπικές φιλοδοξίες, που πλέον δεν μπορούν να σταθούν μέσα στις τάξεις των Πρακτόρων, καθώς όλοι έχουν καταλάβει πως μόνο όταν δίνουν δύναμη στη δύναμή τους, που είναι τα σωματεία τους και η ομοσπονδία μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους;
Ακούστε για να καταλάβουμε όλοι καλά τι θέλω να πω και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις που είναι και στη μόδα τελευταία. Καμία απόφαση δεν ισχύει για κάποιον μόνο. Ότι ισχύει για έναν ισχύει και για όλους. Κι όπου κάποιος Πράκτορας νομίζει πως αδικείται, πως π.χ. η εταιρία τον αδικεί σε κάποιο σημείο, μπορεί να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις και να βρει το δίκιο του. Αλλά το… “φευγιό” δεν είναι λύση! Δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που ήδη υπάρχουν. Και οι αγώνες δεν έχουν τελειώσει! Ορισμένα προβλήματα παραμένουν, αλλά και πολλά ζητήματα είναι ανοικτά, νέα παιχνίδια άλλωστε θα πέσουν στην αγορά. Είναι η χειρότερη στιγμή για όποιον λιγοψυχήσει και κάνει πίσω αυτή την εποχή. Ο κλάδος χρειάζεται ιδέες, προτάσεις, λύσεις, δεν χρειάζεται “εκπτώσεις” στα μέλη του. Όλοι οι κλάδοι κοιτάζουν πώς αυτή την εποχή θα πετύχουν τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση, ο κλάδος των Πρακτόρων θα κοιτάξει να βγάλει τα μάτια του μόνος του και να αποδυναμωθεί στην κρισιμότερη στιγμή της ιστορίας του; Αν συμβεί αυτό, κάποιοι άλλοι θα τρίβουν από ικανοποίηση τα χέρια τους κι αυτοί οι άλλοι, κάθε άλλο παρά φίλοι του κλάδου των Πρακτόρων είναι. Γιατί γνωρίζω πολλούς που θέλουν να φύγουν οι Πράκτορες και τα Πρακτορεία από τα πόδια τους. Ποιός θέλει να τους κάνει τη χάρη;
Βρισκόμαστε σε μία εποχή που οι σημερινοί Πράκτορες είναι οι… “επαγγελματικότεροι” των επαγγελματιών Πρακτόρων! Γνωρίζουν τα προϊόντα που πουλάνε καλύτερα κι από αυτούς που τα βγάζουν και τα προσφέρουν στην αγορά! Αν τώρα ο κλάδος δεν καταφέρει να εκμεταλλευτεί αυτή τη συγκυρία, τώρα που έχει πλέον ως μέλη του καθαρά επαγγελματίες κι όχι ανθρώπους που έβλεπαν τα τυχερά παιχνίδια ως μία δεύτερη δουλειά και ως το χόμπι τους για να περνάνε την ώρα, δεν θα το καταφέρει ποτέ! Αν με τους ανθρώπους που ασχολούνται δεκαέξι ώρες την ημέρα με τα προϊόντα της εταιρίας κι όχι όπως παλιά που άνοιγαν τα Πρακτορεία μόνο το απόγευμα κι ορισμένες μέρες της εβδομάδας λόγω ενός δελτίου ΠΡΟ – ΠΟ, δεν καταφέρει να συσπειρωθεί ακόμη περισσότερο τότε θα είναι άξιος της μοίρας του! Κι όσο για τους διαφωνούντες είτε με τις διοικήσεις των σωματείων είτε με τη διοίκηση της ομοσπονδίας, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν! Δεν είναι κακό να διαφωνεί κάποιος. Εδώ διαφωνούμε με τις μανάδες που μας γέννησαν ή με τις γυναίκες που είμαστε όλη μέρα μαζί, δεν θα διαφωνήσει κάποιος για τις κινήσεις που γίνονται στο επάγγελμά του; Το εύκολο είναι να κάνει κάποιος πίσω. Το δύσκολο είναι να βγει μπροστά και να πείσει τους υπόλοιπους για το δίκαιο των λόγων του και των προτάσεών του. Με το να ρίχνει απλώς το ανάθεμα και να λέει… “εγώ την κάνω κι εσείς οι υπόλοιποι κόψετε το λαιμό σας”, δεν πρόκειται να πείσει κανένα.
Τελειώνοντας και συνοψίζοντας. Μείνετε όλοι ενωμένοι κι οποιοδήποτε πρόβλημα λύστε το μέσα από τα σωματεία σας κι όχι μέσω των εφημερίδων. Αυτό να το ακούω κι εγώ που τελευταία έκανα το λάθος να γίνει η σελίδα πεδίο διένεξης. Μην ευτελίζετε τους θεσμούς. Έγιναν με αγώνες, δεν έγιναν μέσα σε μία μέρα, ούτε τα σωματεία, ούτε η ομοσπονδία. Με ανακοινώσεις κι επιστολές στις εφημερίδες, δεν κερδίζονται οι αγώνες. Οι αγώνες κερδίζονται δίνοντας δύναμη στα κατά τόπους σωματεία σας, με τις εγγραφές σας σε αυτά και με τη συμμετοχή σας. Έτσι θα μπορέσετε να αλλάξετε κι όσα δεν σας αρέσουν. Από το σπίτι του και τον καναπέ του δεν άλλαξε ποτέ κανείς τίποτα. Και κάτι τελευταίο για το σωματείο της Αθήνας και του Πειραιά, το οποίο το γνωρίζω καλύτερα από τα άλλα σωματεία, λόγω φυσικά… εντοπιότητας. Ειδικά το τελευταίο διάστημα το σωματείο δίνει μεγάλο αγώνα να ενώσει τα μέλη του, σε μία τεράστια έκταση και σε μία περιοχή που κανείς δεν γνωρίζει ποιός μένει στο διπλανό του διαμέρισμα. Είναι κρίμα αυτή η προσπάθεια να μη βρει υποστηρικτές, οτιδήποτε κι αν αυτοί που κάνουν τη συγκεκριμένη προσπάθεια, πιστεύουν. Για το Σωματείο της Αθήνας και του Πειραιά (Ε.Π.Π.Α.Π.) “τρέχουν” άνθρωποι που κάνουν θυσίες ακόμη και οικονομικές. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται στήριξη και από αυτή τη στήλη θα την έχουν γιατί το αξίζουν. Προστατέψτε λοιπόν τα σωματεία της περιοχής σας, του τόπου σας, δώστε αγώνα να περάσετε από εκεί τις απόψεις σας για την καλυτέρευση και γιατί όχι, τον εκσυγχρονισμό του επαγγέλματός σας.
Παραθέτω ορισμένα αποσπάσματα από το Καταστατικό της ΠΟΕΠΠΠ, για όσους τυχόν τα έχουν λησμονήσει:
Άρθρο 24ο
ΜΕΤΡΟ ΕΚΛΟΓΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ
Ο αριθμός των αντιπροσώπων κάθε Σωματείου-Ένωσης μέλους της Ομοσπονδίας είναι ανάλογος με τον αριθμό των μελών του Σωματείου-Ένωσης που ψήφισαν για την εκλογή των αντιπροσώπων. Συγκεκριμένα ο αριθμός των ψηφισάντων διαιρείται δια του εκλογικού μέτρου (20) και οι ακέραιες μονάδες του πηλίκου που προκύπτουν αποτελούν τον αριθμό των αντιπροσώπων. Το Σωματείο-Ένωση εκλέγει έναν επιπλέον αντιπρόσωπο αν το υπόλοιπο του κλάσματος ξεπερνά το (0,5).
Άρθρο 52ο
ΗΘΙΚΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ
1. Το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας μπορεί με απόφαση που παίρνεται με απόλυτη πλειοψηφία του αριθμού των μελών, να απονέμει ηθικές αμοιβές και διακρίσεις, σε Σωματεία-Ενώσεις μέλη της Ομοσπονδίας καθώς και σε καθένα μέλος των Σωματείων-Ενώσεων μελών της, που έδειξαν εξαιρετικό ήθος, ζήλο, εργατικότητα ή οπωσδήποτε με τις ενέργειες τους και τις δραστηριότητες τους γενικά συντέλεσαν στην πρόοδο, προβολή και επιτυχία των σκοπών της Π.Ο.Ε.Π.Π.Π..
2. Στα γραφεία της Ομοσπονδίας στην Αθήνα θα στεγάζονται μόνιμα χωρίς ανταλλάγματα και τα γραφεία της Ένωσης Πρακτόρων ΠΡΟ – ΠΟ Αττικής Πειραιώς (Ε.Π.Π.Α.Π.) επειδή προσέφερε πολλές υπηρεσίες για την ίδρυση της Ομοσπονδίας.
