Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καταφέρει ακόμα να βρει μια ενιαία πολιτική στο θέμα της αγοράς τυχερών παιχνιδιών, που αποτελούν μια σημαντική οικονομική δραστηριότητα, η οποία θα αυξάνει τους τζίρους της στα επόμενα χρόνια λόγω της ανάπτυξης των μέσων της τεχνολογίας. Ο λόγος αυτής της αδυναμίας αποδίδεται στα συμφέροντα, τα οποία όμως υπάρχουν οε όλες τις δραστηριότητες και επομένως θα έπρεπε και εδώ να βρεθεί μια ενιαία πολιτική.
Πόσο εφικτή όμως είναι αυτή η πολιτική όταν το ένα κράτος φοβάται τον ανταγωνισμό από ένα άλλο κράτος;
Ακόμα και η Μεγ. Βρετανία πριν από λίγο χρόνια κυκλοφόρησε τo Λόττο επειδή φοβήθηκε την εισβολή της γερμανικής και ενδεχομένως της γαλλικής λοταρίας που είναι από τις πλέον πετυχημένες στην Ευρώπη. Οι παράγοντες του χώρου γνωρίζουν το παρασκήνιο που δημιουργήθηκε πριν από μερικά χρόνια όταν ο πρώην Επίτροπος Εσωτερικού Εμπορίου Τσαρλ Μακρίβι φάνηκε να ζητάει ντιλ με τη γερμανική κυβέρνηση για να επιτραπεί το στοίχημα στα κρατίδια καινά προστατευτεί το μονοπώλιο του Λόττο.
Οι πρώτες αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου αφορούσαν την Ιταλία και τελικά πάνω σε αυτές τις αποφάσεις βασίστηκε το άνοιγμα της ιταλικής αγοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ιταλική κυβέρνηση όταν η Snai επιχείρησε να εμποδίσει το άνοιγμα της αγοράς της επέβαλε πρόστιμο 3 δισ. ευρώ, γεγονός που υποχρέωσε το ιταλικό μονοπώλιο να συνεργαστεί καινά αποδείξει εμπράκτως ότι αποδεχόταν μια δημοκρατική αγορά, πράγμα που έγινε και τελικά το πρόστιμο περιορίστηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το άνοιγμα της ιταλικής αγοράς δεν σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξεκάθαρη πολιτική στη βιομηχανία του τζόγου. Κάθε κράτος της Ένωσης διατηρεί την εθνική κυριαρχία και συμμετέχει στην Ένωση σε οικονομικά πλαίσιο, το οποίο πρέπει να τηρεί. Ακόμα και στις περιπτώσεις που επιβάλλονται πρόστιμα για οικονομικές παραβάσεις οι καταστάσεις χρονίζουν επειδή τα κράτη μέλη προτιμάνε να πληρώνουν τα πρόστιμα από το να προσαρμόζονται στην κοινοτική νομοθεσία.
Το κάθε κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο, περιχαρακώθηκε γύρω από τα κρατικά μονοπώλια ή τα μονοπώλια που ελέγχονται κατά κάποιο τρόπο από τα κράτη-μέλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το αλαλούμ που επικροτεί μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι και συνυπάρχουν τα αμοιβαία τυχερά παιχνίδια με τον σκληρό τζόγο, ενώ και νομοθετικά αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο. Όπως προαναφέρθηκε, τα κράτη επιδιώκουν να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους και τα δημόσια έσοδα, όμως όταν αυτό παραβιάζει τα συμφέροντα των καταναλωτών και δημιουργεί θεσμικές εκτροπές, τότε στο τέλος τα κράτη θα χάνουν πολύ περισσότερα από αυτά που κερδίζουν.
Το μεγαλύτερο μπλέξιμο παρατηρείται στο διαδίκτυο, που αποκτάει σταδιακά ελεγχόμενα οικονομικά σύνορα, γεγονός που δημιουργεί έντονες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους χρήστες και τις κυβερνήσεις των κρατών. Τα κράτη επικαλούνται την προστασία του κοινού, όμως δεν εξηγούν γιατί τα κόστη των χρηστών που συμμετέχουν σε κρατικοποιημένες διαδικτυακές δραστηριότητες να είναι μεγαλύτερα από αυτά της ελεύθερης αγοράς.
Πέρσι τον Ιούλιο η Κομισιόν έκανε διαβούλευση για μια ενιαία πλατφόρμα στο θέμα των διαδικτυακών παρόχων, αλλά ενδεχομένως αυτή η πλατφόρμα να καθυστερεί λόγω της οικονομικής αστάθειας και των ειδικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν ορισμένες χώρες.
Διαβάστε το άρθρο «Τα τυχερά παιχνίδια διχάζουν την Ευρώπη» στην πηγή: KINGBET
