Σύμβαση κομμένη-ραμμένη στα μέτρα τηs Ιντραλοτ

 Η «απαλλαγή» της Ιντραλότ και η μεταστροφή της συμβατικής υποχρέωσης εις βάρος του ΟΠΑΠ

• Τι συνιστά άραγε (ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ!!!) η απόφαση τούτη; • Τι έχετε να πείτε, κύριε Σπανουδάκη; > Θα πάρει άραγε θέση ο αρμόδιος υπουργός κ. Γερουλάνος;

Αποδεικνύοντας, και μάλιστα με τον πλέον περίτρανο τρόπο, ότι οι διακηρύξεις περί διαφάνειας στη δράση των εποπτευόμενων α­πό το κράτος φορέων και οργανι­σμών ήταν απλές κορώνες για ιθα­γενείς ψηφοφόρους μειωμένης α­ντίληψης και απευθυνόμενες σε α­κροατήριο με άκρως ευήκοα ώτα, οι συναρμόδιοι υπουργοί κ. Παπακωνσταντίνου και Γερουλάνος (οι οποίοι στο παρελθόν κατά τη θη­τεία τους ως στελέχη της αντιπολί­τευσης διερρήγνυαν τα ιμάτια τους καταγγέλλοντας τις προηγούμενες διοικήσεις του ΟΠΑΠ για « σκανδα­λώδη» διαχείριση, έλλειψη διαφά­νειας και περιφρόνηση του θεσμού του κοινοβουλευτικού ελέγχου) αρνούνται να καλέσουν – υποχρεώ­σουν τη διοίκηση του ΟΠΑΠ να δώ­σει στη δημοσιότητα την παράταση – επέκταση της σύμβασης με την κοινοπραξία της ΙΝΤΡΑΛΟΤ.

 Απαραδεκτό, πλην όμως απολυτως κατανοητό. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, το βασικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης αναγκάζει, α­κόμη και τους υπουργούς που έ­χουν ταχθεί να προάγουν το δημό­σιο συμφέρον, να σταθμίζουν (και μάλιστα με αμιγώς προσωπικά κρι­τήρια τα υπέρ και τα κατά των απο­φάσεων και των ενεργειών των δι­οικήσεων των εποπτευόμενων φο­ρέων και οργανισμών. Πολλώ δε μάλλον όταν στενοί συνεργάτες των υπουργών συμμετέχουν, πολλάκις αδρά αμειβόμενοι, στα διοικητικά συμβούλια, στις πάσης φύσεως και αντικειμένου επιτροπές και στα όρ­γανα λήψης αποφάσεων.

 Οι καιροί είναι πονηροί και οι «κακοτοπιές» πρέπει, στο μέ­τρο πάντοτε του δυνατού, να απο­φεύγονται.Aφού, λοιπόν, δεν κατέστη εφι­κτό να συμβάλουμε, διά της ορθο­γραφίας, στην πραγμάτωση της διαφάνειας στον δημόσιο βιo, απο­φασίσαμε να συνδράμουμε, με ακό­μη πιο καλόπιστο και εποικοδομητικό πνεύμα, παραθέτοντας νέα στοιχεία σχετικά με τα έργα και τις ημέρες της διοίκησης Σπανουδάκη στον ΟΠΑΠ.

 Για τους κατέχοντες, έστω και σε στοιχειώδες επίπεδο, γνώσεις πληροφορικής και μηχανογράφη­σης, π σύνδεση ή/και διασύνδεση συστημάτων (hardware και software) τρίτων κατασκευαστών με το κεντρι­κό πληροφοριακό σύστημα της κοι­νοπραξίας της ΙΝΤΡΑΛΟΤ (LOTOS) εί­ναι η μοναδική προϋπόθεση για τη μετάβαση του ΟΠΑΠ σε οποιοδήπο­τε άλλο κεντρικό μηχανογραφικό σύ­στημα, ιδιοκτησίας τρίτου αναδόχου.

 Κατά την πρόσφατη παράταση-επέκταση της σύμβασης η διοί­κηση του ΟΠΑΠ (από ανεπίτρεπτη άγνοια της διοίκησης και των ε­μπλεκομένων στελεχών της ή, ακό­μα χειρότερα, από πρόβιοι) όχι μό­νον έσπευσε να απαλλάξει πανηγυ­ρικά την ήδη εξοφληθείσα επι τριε­τία κοινοπραξία της ΙΝΤΡΑΛΟΤ από τη συγκεκριμένη υποχρεωση (και μάλιστα εν όψει του πανηγυρικά α­ναγγελθέντος διαγωνισμού για νέο κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα), αλλά έσπευσε, ως μη ώφειλε, να α­ναλάβει την υποχρέωση να εγγυη­θεί και να διασφαλίσει τη συμφωνία και την εφαρμογή εκ μέρους του τρίτου κατασκευαστή (που τυχόν ή­θελε προκύψει από τον διαγωνι­σμό) των τεχνικών και άλλων όρων της σύνδεσης/διασύνδεσης, ωσάν ο ΟΠΑΠ να μην είναι ο πελάτης αλλά ένα software house!!!

 Στους παροικούντες την Ιερουσα­λήμ είναι πασίγνωστο ότι, δεδο­μένου και του μακροχρόνιου ενα­γκαλισμου του με την κοινοπραξία της ΙΝΤΡΑΛΟΤ και με τους πάσης πο­λιτικής ιδεολογίας διαχρονικά συν­δικαλισμένους εργαζόμενους του (και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους), ο ΟΠΑΠ ουδέποτε απέκτησε την απαιτούμενη υποδομή και την αναγκαία τεχνογνωσία, ουτε βέβαια προσωπικό κατάλληλο να εξασφαλί­σει τη λειτουργική και μηχανογρα­φική αυτοδυναμία του. Κατά συνέ­πεια, είναι απολύτως βέβαιο ότι:

 (α) Παρότι έσπευσε να αναλάβει συμβατικά την υποχρέωση, ο ΟΠΑΠ δεν είναι, ούτε πρόκειται μελλοντι­κά να μπορέσει να βρεθεί, σε θέση να εγγυηθεί και να διασφαλίσει τη σύνδεση ή/και διασύνδεση συστη­μάτων τρίτων κατασκευαστών με το κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα της κοινοπραξίας της ΙΝΤΡΑΛΟΤ.

 (β) Με τη ρητή συγκατάθεση της διοίκησης του ΟΠΑΠ (η οποία μάλιστα επαίρεται για τις ενέργειες της) από 31/7/2010 και εντεύθεν η κοι­νοπραξία της ΙΝΤΡΑΛΟΤ απηλλάγη πανηγυρικά, οριστικά και προπά­ντων αζημίως από τη σχετική υποχρέωσή της και δεν έχει κανέναν α­πολύτως λόγο, ούτε βέβαια μπορεί πλέον να υποχρεωθεί με οποιονδή­ποτε τρόπο, να συνδράμει στη μετά­βαση του ΟΠΑΠ σε οποιοδήποτε άλ­λο κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα ιδιοκτησίας τρίτου αναδόχου ή να διευκολύνει τον ΟΠΑΠ με οποι­ονδήποτε τρόπο και άνευ ανταλλάγματος. Το αντίθετο μπορεί κάλλιστα να συμβεί (και θα συμβεί), δεδομέ­νου ότι n κοινοπραξία της ΙΝΤΡΑ­ΛΟΤ απέκτησε, συμβατικά, το δικαί­ωμα να εγείρει κατά του ΟΠΑΠ ζη­τήματα εμπιστευτικότητας, ασφά­λειας της ακεραιότητας του κεντρι­κού πληροφοριακού της συστήμα­τος, διακινδύνευσης των πνευματι­κών της δικαιωμάτων από ενδεχό­μενη αυθαίρετη ή καθ’ υπέρβαση πρόσβαση τρίτων κατασκευαστών σε αυτό, μέχρι και δικαίωμα αποζη­μίωσης.

 Ως ευλόγως υποψιασμένος ε­ρωτώ; Τι έχουν να μας απαντή­σουν επ’ αυτού τα μέλη του διοικη­τικού συμβουλίου του ΟΠΑΠ (στο οποίο συμμετείχαν ως μέλη 3 δικη­γόροι επιλογής των συναρμοδίων υπουργών, και συγκεκριμένα οι κυρίες Χατζή, Παπαδοπούλου και Σιαμάνη); Πώς κρίνουν και πώς τεκμηριώνουν ή δικαιολογούν τη μεταστροφή της ως άνω συμβατι­κής υποχρέωσης σε βάρος του Ο­ΠΑΠ και της απαλλαγής της κοινο­πραξίας της ΙΝΤΡΑΛΟΤ;

Πηγη: Η ΑΞΙΑ