Η παγκόσμια βιομηχανία του τζόγου, όπως και η βιομηχανία των όπλων, αποτελούν “δυναμικούς και αναπτυσσόμενους” τομείς, ακόμη και σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, όπου τα κέρδη τους εξακοντίζονται. Πιο πολύ μάλιστα η μπίζνα του τζόγου, καθώς λανσάρεται εντέχνως ως μοχλός εξισορρόπησης των κοινωνικών αδικιών! Ανέκαθεν το εμπόριο του ονείρου ήταν αποδοτικό, όχι βεβαίως γι’ αυτόν που ονειρεύεται
Όπλα και τζόγος αποτελούν πυλώνες του παγκοσμιοποιημένου καζινοκαπιταλισμού. Οι εταιρείες συμμετέχουν στη χρηματιστηριακή φούσκα. Δεν προσφέρουν δυναμικές θέσεις απασχόλησης, ούτε συμβάλλουν στην καινοτομία. Είναι η τυπική περίπτωση αεριτζήδικων δραστηριοτήτων. Συντελούν στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Αν το εμπόριο με τα κερδισμένα δελτία του ΟΠΑΠ συντελούσε στη “νομιμοποίηση” μαύρων εισοδημάτων, τότε μπορεί να φανταστεί κανείς σε τι πλυντήριο θα εξελιχθεί ο ιδιωτικός τομέας του τζόγου.
Και οι δύο χρυσοφόροι τομείς -όπλα και τζόγος- επενδύουν στον ελλειμματικό χώρο των ΜΜΕ. Είναι, άραγε, τυχαίο ότι οι βασικοί διεκδικητές των νέων παιχνιδιών στη χώρα μας είναι βαρόνοι των media; Είναι προφανής η επιδίωξη: δραστηριότητες που ενοχοποιούνται ως παράγοντες της κοινωνικής – ηθικής κρίσης να αποκτήσουν κοινωνική νομιμοποίηση μέσω της διαφήμισης του ονείρου και της παραπλάνησης. Επιχειρείται η δημιουργία συνθηκών κοινωνικής συνενοχής. Τα “φρουτάκια” π.χ. είναι κλασικό παράδειγμα… κοινωνικοποίησης του τζόγου, με στόχο ακόμη και παιδιά. Το ιντερνετικό “Στοίχημα” στην ουσία είναι καζίνο στο σπίτι.
Οι περιβόητες “επενδύσεις” στον τζόγο προβλέπονται και πριμοδοτούνται από το Μνημόνιο, στο οποίο έχουν εγγραφεί έσοδα 2 δισ. ευρώ μέχρι το 2013 από την ιδιωτικοποίηση και επέκταση του τζόγου. Χαρακτηριστική είναι η συμφωνία με το Κατάρ για καζίνο στο Ελληνικό, που προορίζεται να γίνει κάτι σαν Λας Βέγκας. Ίσως αυτό να εννοούσε ο υπουργός Πολιτισμού Π. Γερουλάνος όταν, πριν από λίγες μέρες, διαφήμιζε τα νέα προϊόντα τζόγου, λέγοντας ότι “δημιουργούν δημιουργικές δράσεις, τις οποίες ποτέ δεν φανταστήκαμε”. Κι ακόμη: “Την τελευταία δεκαετία το gambling έγινε gaming. Και μάλιστα responsible gaming, ή αλλιώς υπεύθυνο παιχνίδι. Το στοίχημα έγινε διασκέδαση, έγινε ψυχαγωγία και έγινε αναψυχή”.
Από τζογάρισμα, επωφελές παίγνιο, λοιπόν, η νέα ιδρυτική συνθήκη του πιο ξέφρενου, παγκοσμιοποιημένου και “βρόμικου” τζόγου από 7-77 ετών. Και μην ακούτε τους “κολλημένους”: “Σήμερα το Λας Βέγκας δεν είναι αυτό που ήταν”, μας καθησυχάζει ο κ. Γερουλάνος.
Fast truck με αυταπάτες ή μήπως και ψέματα; Το ερώτημα παραμένει, ωστόσο, σε ποια έκταση το νέο ευαγγέλιο του παγκοσμιοποιημένου τζόγου βρίσκει πρόθυμους πιστούς στην κοινωνία.
Πηγή : Φίλης Ν. Αυγή
