Τέσσερα ερωτήματα συζητιούνται πιο συχνά σχετικά με τη συμμετοχή του παίκτη στα τυχερά παιχνίδια. Το πρώτο είναι γιατί μας αρέσει ο τζόγος, το δεύτερο γιατί υπερβαίνουμε τα όριά μας, το τρίτο γιατί κάνουμε τα ίδια λάθη και το τέταρτο γιατί συνεχίζουμε αφού χάνουμε. Σήμερα θα δούμε αρχικά την απάντηση στα τέσσερα αυτά ερωτήματα και στη συνέχεια θα δούμε τον ρόλο που παίζει ο φόβος του παίκτη στον τζόγο. Την επόμενη εβδομάδα στο δεύτερο μέρος θα διαβάσετε για τη θετική και την αρνητική ψυχολογία του παίκτη, μαζί με δύο
Στο πρώτο ερώτημα υπάρχουν τέσσερις απαντήσεις:
α) Παίζουμε για να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας σε κάτι δύσκολο.
β) Παίζουμε για να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα και την πίεση της καθημερινότητας,
γ) Παίζουμε για να δώσουμε διέξοδο σε φορτία που μας καταπιέζουν,
δ) Παίζουμε για επιβεβαίωση ότι είμαστε καλύτεροι από τον διπλανό μας.
Το δεύτερο ερώτημα έχει σχέση με τα όρια.
Μπορεί κάποιος να παίζει 1-2 ευρώ στο ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ χωρίς να κινδυνέψει ποτέ να εκτεθεί, λόγω της ασήμαντης επιβάρυνσης. Μπορούμε πάλι να παίξουμε 10 ευρώ την μέρα που είναι μέσα στα όρια που αντέχει ένα μεσαίο εισόδημα.
Όταν όμως φτάνουμε στα 50 ή 100 ευρώ, τότε ενεργούν τρία πράγματα:
α) Συσσώρευση της χασούρας που προκαλεί πείσμα και εγωισμό,
β) Απώλεια ελέγχου του παιχνιδιού και της διαχείρισης,
γ) Υπερπροσδοκίες και παικτικές ψευδαισθήσεις.
Γιατί κάνουμε τα ίδια λάθη, είναι το τρίτο ερώτημα.
Για να συμβεί σε επανάληψη ένα γεγονός θα πρέπει να επιδράσουν στο άτομο και τις δραστηριότητες του τα ίδια συνολικό εξωτερικά ερεθίσματα. Συνεπώς, όταν o παίκτης ακολουθεί μια τυποποιημένη διαδικασία αυτοματοποιείται και παρότι στους ενδιάμεσους απολογισμούς διαπιστώνει μεγάλα λάθη τα επαναλαμβάνει γιατί επιστρέφει την άλλη μέρα στις ίδιες ακριβώς διαδικασίες.
Τέλος, γιατί συνεχίζουμε αφού χάνουμε.
Το οικονομικό θέμα είναι το τελευταίο σε σημασία για έναν παίκτη. Έχει μπει σε μια διαδικασία, ο τζόγος είναι τρόπος ζωής και είναι αδύνατο να διακόψει το παιχνίδι. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο όταν άλλαζε περιβάλλον, επάγγελμα και γενικά δραστηριότητες ώστε να αναπτύξει άλλα ερεθίσματα που θα αναπληρώσουν τα κενά. Είναι σαν το καφενείο των παππούδων μέσα στο οποίο έπαιζαν τάβλι και πρέφα και περνούσαν το μισό της ημέρας εκτός σπιτιού. Ένας άλλος ισχυρός δεσμός με τον τζόγο είναι η επικοινωνία. 0 παίκτης σε κάθε τυχερό παιχνίδι επικοινωνεί με διάφορα πρόσωπα εκτός του περιβόλλοντός του και εκτός της κοινωνικής του τάξης και αυτή η επικοινωνία λειτουργεί σαν ένας ισχυρός μαγνήτης.
Ο φόβος
- Υπάρχουν δύο φόβοι.
- Ο παθητικός και ο ενεργητικός.
Με τον ενεργητικό φόβο ο άνθρωπος αμύνεται σε κάτι το άγνωστο π σε κάτι που γνωρίζει ότι είναι επικίνδυνο.
Με τον παθητικό φόβο ο άνθρωπος φοβάται κυρίως γνωστά πράγματα τα οποία έχει γνωρίσει ή βιώσει ή αντιμετωπίσει. 0 παθητικός φόβος είναι ο προθάλαμος για να αποκτήσουμε εμμονές και φοβίες. Οι φοβίες με τη σειρά τους δημιουργούν ηττοπάθεια και αφύσικες αντιδράσεις. Δεν υπάρχει αρρώστια ψυχολογική, ούτε μικρόβιο ψύχωσης ούτε μεταδοτικοί ιοί. Οι πιέσεις των γεγονότων προκαλούν τις φοβίες, στη συνέχεια την ηττοπάθεια που καταλήγει σε αίσθημα αποτυχίας με ό,τι καταπιάνεται o άνθρωπος. 0 παίκτης πρέπει να διακατέχεται από τον ενεργητικό φόβο και να μην κυριαρχείται από τον παθητικό φόβο. Με τον ενεργητικό φόβο διατηρεί τη σταθερότητα καθώς αποφεύγει ακρότητες και υπερβολές. Αντίθετα, με τον παθητικό φόβο τρέμει τον ίσκιο του και αναζητεί ασύμφορες διεξόδους.
Αν λοιπόν πριν παίξετε σε ένα τυχερό παιχνίδι διαπιστώσετε ότι σας διακατέχει φόβος, τότε αυτό σημαίνει ότι σας έχει κυριαρχήσει η παθητική φοβία. Υπό την επίδραση αυτής της φοβίας είναι σχεδόν αδύνατον να κερδίσετε αφού πιθανολογικά έχουν πολλαπλασιαστεί οι σε βάρος σας πιθανότητες. 0 παίκτης για να κερδίσει στην πόκα, στη ρουλέτα, στον ιππόδρομο, στο στοίχημα πρέπει να είναι ήρεμος κατά τη διάρκεια των διαδικασιών. Οι φοβίες οδηγούν σε λάθη και τα λάθη κοστίζουν πάντα αρκετά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κερδίσει κάποιος που διακατέχεται από φοβία.
Είναι όμως εξαίρεση και φυσικό πρέπει να συμμετέχουμε σε ένα τυχερό παιχνίδι με βάση τον κανόνα.
Τι πρέπει να κάνει o παίκτης όταν διακατέχεται από φοβία;
Η απάντηση είναι ένα χρονικό διάλειμμα ανάλογα με το παιχνίδι που παίζει. Αν μιλάμε για ρουλέτα στην εμφάνιση της φοβίας, το μπαρ ή το καμάκι ή ένα αστείο είναι μια καλή λύση. Αν η φοβία επιμένει, τότε χρειάζεστε καθαρό αέρα. Αν και πάλι επιμένει και μάλιστα εμφανίζεται και στις απόμενες επισκέψεις κάντε μια πολυήμερη διακοπή ώστε να αλλάξουν οι παραστάσεις και οι ρυθμοί. Οι επαναλαμβανόμενες διαδικασίες αυξάνουν την παθητική φοβία και μοναδική λύση αποτελεί η διακοπή των διαδικασιών με αλλαγή παραστάσεων, συνηθειών και περιβάλλοντος.
Το 90% των ανθρώπων με ψυχολογικά προβλήματα γνωρίζουν ραγδαία βελτίωση μόλις ξεφύγουν από το περιβάλλον τους και αυτό ισχύει και στον τζόγο.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα για να αντιληφθείτε τη σημασία της φοβίας και της αρνητικής διάθεσης. Γνώρισα κάποτε έναν κορυφαίο αντικέρ, μια αυθεντία, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν λίγα χρόνια. 0 Κωστάκης αν και έβγαλε τεράστια χρηματικά ποσά από τη δουλειά του μονίμως είχε οικονομικό πρόβλημα, αφού ό,τι έβγαζε το έπαιζε. Μιλάμε για 500.000 δραχμές στο ΠΡΟ-ΠΟ την εβδομάδα τη δεκαετία του 1970 όταν όλη η Ελλάδα έπαιζε 5-6 εκατομμύρια. Μιλάμε για τσουβάλια λαχεία κάθε Δευτέρα. Οι απώλειες του Κωστάκη ήταν τεράστιες. Στη δεκαετία του ’90 που το ΠΡΟ-ΠΟ ανέβηκε σε στήλες, ο Κωστάκης συνέχισε να χάνει υψηλά ποσά… Οι προηγούμενες απώλειες τον είχαν κάνει ηττοπαθή. Φοβόταν όλα τα στάνταρ και έπαιζε 13 τριπλές σε μεταβλητά. Μια Κυριακή του 1985 έπαιξε 1,5 εκατομμύριο για 12άρι σε μεταβλητό και το 13άρι έφερε απόδοση 26 χιλιάρικα! Ο Κωστάκης έλεγε ότι ήταν o πλέον άτυχος παίκτης της Ελλάδας. Έντονα ηττοπαθής με αμέτρητες φοβίες. Έπαιζε προεξοφλώντας ότι θα χάσει. Με τέτοια νοοτροπία ήταν φυσικό να μην φτάσει στην επιτυχία και την ηρεμία. 0 Κωστάκης ένας άγιος άνθρωπος, ένα μικρό παιδί και μια ιδιοφυΐα στον κόσμο της αρχαίας τέχνης δεν σεβάστηκε ποτέ τους νόμους των πιθανοτήτων. Πολλές φορές έριχνε με κανόνι για να σκοτώσει σπουργίτια. Δεν άλλαξε ποτέ περιβάλλον να καθαρίσει το μυαλό του και να κάνει μια νέα αρχή. Έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στους ίδιους χώρους.
Μέσα στα προποτζίδικα της Ομόνοιας, του Συντάγματος παρέα με τζογαδόρους και πράκτορες. Απέκτησε ισχυρά δεσμά με τις φοβίες του και δεν κατάφερε να αξιοποιήσει στον τζόγο την ευφυΐα του.
Διαβάστε το άρθρο «Ο ρόλος της ψυχολογίας» στην πηγή: KINGBET του PROFESSIONAL
