Πολλοί λένε ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ένας παίκτης «παντός καιρού». Πως μέχρι τώρα δεν έχει χάσει πουθενά, ούτε στις προσωπικές του μάχες, με τις υποθέσεις της Δικαιοσύνης, ούτε σε επιχειρηματικό επίπεδο.
Ότι φροντίζει να διασφαλίσει τα συμφέροντα του, λογίζεται ως θετικό. Έτσι πρέπει να κάνει κάθε επιχειρηματίας, μακριά όμως από τις όποιες διαπλοκές με το πολιτικό σύστημα και όλες τις κυβερνήσεις που έρχονται και παρέρχονται.
Ο «Γιος του ΠΕΤΡΟΥ» Για τον Σωκράτη Κόκκαλη, πολλοί ήταν εκείνοι που πίστεψαν ότι, μετά την πτώση του ΠΑΣΟΚ, σύντομα θα δει την αυτοκρατορία του να καταρρέει και ότι θα έχανε τις δουλειές που έπαιρνε από το Δημόσιο για όλες τις εταιρίες του.
Έπεσαν έξω! Ίσως γιατί δεν έλαβαν σοβαρά υπό όψιν τους τη δύναμη του επιχειρηματία και δεν «μέτρησαν» σωστά εκείνο το περίφημο «Να βοηθήσουμε τον γιό του Πέτρου, τον Σωκράτη», που συμφώνησαν ο Μητσοτάκης με τον Φλωράκη, για την τότε υπόθεση του ΟΤΈ στην συγκυβέρνησή τους.
Ο Κόκκαλης, που ούτως ή άλλως αντλούσε μεγάλη δύναμη και από την ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο, (ο «στρατός των οργανωμένων» και η δημοφιλία πάντα αποτελεί ισχυρό όπλο και υπολογίζεται από τα κόμματα και τους πολιτικούς, που θέτουν υπεράνω όλων τις ψήφους) είχε και έχει μια δύναμη διαχρονική. Και επί Σημίτη και επί Καραμανλή και επί Γ. Παπανδρέου και τώρα επί Σαμαρά.
Οι συμβάσεις που υπέγραφε και υπογράφει με το δημόσιο για την Intralot, την Intracom, την Intrakat δεν σταμάτησαν ποτέ.
Υπήρχαν μάλιστα στιγμές που φαινόταν καθαρά ότι ο Σωκράτης ήταν ο «νούμερο ένα» στην ορχήστρα των κρατικών δουλειών.
Μια απ’ αυτές, η μεγαλύτερη, αφορά τις συμβάσεις που υπέγραφε συνεχώς με τον ΟΠΑΠ.
Όποιος είχε αποτολμήσει συμμετέχοντας σε κάποιον από τους διαγωνισμούς να τον κερδίσει, κατέληγε πάντα ηττημένος. Ακόμα κι αν επρόκειτο για κάποια ισχυρή πολυεθνική εταιρία.
Όλα αυτά όμως, που μπορούν να στηριχθούν με περιστατικά, στοιχεία, παρασκήνιο και άλλες ωραίες ιστορίες που θα συνέθεταν ένα πραγματικό μπεστ σέλερ, -ιδιαίτερα χρήσιμο να δώσει και πολλές απαντήσεις ακόμη και στο ερώτημα «μα γιατί χρεοκόπησε η Ελλάδα και ως πού φτάνει η διαπλοκή»-, θεωρητικά ανήκουν στο παρελθόν.
ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΟΠΑΠ
Σήμερα, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, στην Ελλάδα των αποκρατικοποιήσεων που η Τρόικα μας επέβαλε προκειμένου να βρεθούν τα έσοδα-βάλσαμο για τα δάνεια και τις «μαύρες τρύπες», ο Κόκκαλης είναι και πάλι πρωταγωνιστής. Όχι συμμετέχοντας ως υποψήφιος επενδυτής σε διαφορά projects, αλλά επειδή για τα δικά του εδώ και χρόνια κεκτημένα στον ΟΠΑΠ είναι στην πρώτη γραμμή.
Πέρα από την κοινοπραξία των εταιριών που εξαγόρασε τα λαχεία -επί της ουσίας το κράτος πούλησε, το κράτος αγόρασε με τον ΟΠΑΠ-, στόχος του αφεντικού της Intralot, αν και αρχικά υπήρξε υποψήφιος μνηστήρας για την αποκρατικοποίηση του οργανισμού, ήταν η κατοχύρωση του διαγωνισμού και η νέα σύμβαση του τεχνολογικού παρόχου, κάτι που δείχνει πως έχει επιτύχει έστω και δια μέσω συμπληγάδων. Αποτελεί πραγματικά παράδοξο, το κράτος που βγάζει το ποσοστό του προς πώληση και το ΤΑΙΠΕΔ να σπεύδουν να περάσουν μια απόφαση και να δεσμεύουν μ’ αυτήν τον επόμενο ιδιοκτήτη.
Για να συμβεί αυτό, προηγήθηκαν τραγελαφικές καταστάσεις.
Δεν μιλάμε για τις ανακοινώσεις της Intralot για προσφυγή στη Δικαιοσύνη, αλλά γιατί το θέμα της έγκρισης της σύμβασης του τεχνολογικού παρόχου,έπρεπε να περάσει από τη Γενική Συνέλευση του ΟΠΑΠ, αφού είχε προηγηθεί η γνωστή τακτική του… Πόντιου Πιλάτου! Από μια Γενική Συνέλευση, όπου ο κάτοχος του 33%, το ΤΑΙΠΕΔ, ουσιαστικά δεν εκπροσωπήθηκε, δηλώνοντας «παρών». Αυτά μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν.
Το θέμα της σύμβασης του τεχνολογικού παρόχου, που τελικά εγκρίθηκε με καλύτερους όρους για τον Κόκκαλη από αυτούς που «πέρασαν» από τη Γ.Σ., όπως έχει καταγγείλει η Emma Delta, καθώς και η σύμβαση των κρατικών λαχείων εξελίχθηκαν σε πυριτιδαποθήκη που είναι ικανή να τινάξει την αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ στον αέρα.
Κι αν αυτό δεν συμβεί τελικά και οι Τσέχοι, ο Μελισσανίδης και ο Κοπελούζος προχωρήσουν, τα πάντα εγγυώνται ότι και στο μέλλον η σύγκρουση του σχήματος που εξαγόρασε τον ΟΠΑΠ με την Intralot του Κόκκαλη θα είναι σφοδρή.
ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ
Γύρω από τον ΟΠΑΠ συνεχίζεται ένας σκληρός επιχειρηματικός πόλεμος συμφερόντων που στην παρούσα φάση του μόνο ένα ή δύο στόχους μπορεί να εξυπηρετεί. Αυτόν της αποδοχής χωρίς περαιτέρω αντιδράσεις της σύμβασης του Κόκκαλη ή την ματαίωση -ή έστω την παρεμπόδιση της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ, όσο κι αν κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο, επειδή πλέον το ποσοστό του Δημοσίου έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ και ό,τι μπαίνει σ’ αυτό δεν βγαίνει…
Αυτή είναι η δεύτερη φάση του πολέμου για την μη αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ. Στην πρώτη, το λάβαρο είχε σηκώσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας που κατηγορήθηκαν ότι έπαιζαν το παιχνίδι του Κόκκαλη, τον οποίο «αβαντάρισαν» ή έστω δεν… ενόχλησαν για το θέμα του τεχνολογικού παρόχου. Πολλοί μίλησαν για τις στενές σχέσεις του επιχειρηματία Σωκράτη με την Κουμουνδούρου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο σημείο να εμπλακεί σε ένα επιχειρηματικό πόλεμο χτυπώντας ευθέως, έναν από τους μνηστήρες της εξαγοράς του ΟΠΑΠ. Τον μοναδικό που τελικά το επιχειρηματικό του σχήμα κατέθεσε προσφορά, αφού και ο Κόκκαλης, έχοντας «εξασφαλισμένη» τη σύμβαση, αποχώρησε, ενώ το ίδιο έπραξαν και οι ξένοι μνηστήρες.
Όλα όσα προηγήθηκαν πριν την κατάθεση της προσφοράς και την κατοχύρωση του διαγωνισμού στην Emma Delta, αυτός ο επιχειρηματικός και συνάμα πολιτικός πόλεμος, ουδεμία σχέση είχαν με ένα άλλο βασικό ζητούμενο. Αν θα έπρεπε, δηλαδή, να πουληθεί ο ΟΠΑΠ ή όχι.
Πάντως, για την… ιστορία αναφέρουμε ότι ο Σαμαράς πριν γίνει πρωθυπουργός και ο Βενιζέλος πριν πάρει τη θέση του υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση Παπανδρέου, ήταν σφόδρα αντίθετοι στη πώληση του Οργανισμού.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΟΡΗΓΙΕΣ
Τώρα, τις τελευταίες μέρες, μαίνεται ξανά ο ίδιος επιχειρηματικός πόλεμος συμφερόντων. Μόνο που αυτή τη φορά οι αιτίες είναι περισσότερες. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές που σηκώνουν το «τσεκούρι», είναι φίλοι του Κόκκαλη ,άνθρωποι που έκαναν συμφωνίες μαζί του, media, και παράγοντες της ποδοσφαιρικής ζωής του τόπου.
Τα δεδομένα είναι απλά.
Σχετίζονται με την ύστατη προσπάθεια να προκληθεί πρόβλημα ικανό να παρεμποδίσει την πώληση του Οργανισμού ή να προχωρήσει χωρίς πολλές φωνές η σύμβαση του τεχνολογικού παρόχου.
Ταυτόχρονα είναι και ένα παιχνίδι πιέσεων για τις χορηγίες του Οργανισμού την επόμενη μέρα, κυρίως στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Ο ΟΠΑΠ είναι ο κύριος χρηματοδότης της Super league και των ποδοσφαιρικών ομάδων που προσφέρουν αυτό το αναξιόπιστο και αποκρουστικό πλέον πρωτάθλημα.
Όλοι αυτοί σαφώς θέλουν να συνεχιστεί αυτή η στήριξη. Το ζητάει ο πρόεδρος της Super league, με το επιχείρημα ότι οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ομάδες μπαίνουν στο Πάμε Στοίχημα, λες και δεν μπορεί ο νέος ιδιοκτήτης του ΟΠΑΠ να τις βγάλει από το κουπόνι. Το ζητούν στο παρασκήνιο άπαντες.
Έτσι, βρίσκεται στο στόχαστρο ο Μελισσανίδης σε ένα πόλεμο Ι που έχει αναφορές στο εξωτερικό και περίεργα e-mails που κάνουν λόγο για πιέσεις-απειλές για τη μη υπογραφή της σύμβασης του Κόκκαλη.
Διαβάστε το άρθρο “Ο Κόκκαλης και τα άλλα συμφέροντα που ήθελαν ναυάγιο” στην πηγή DEAL NEWS
