Κάρολος Γκίκας διευθύνων σύμβουλος του ομίλου AVENIR SA
Σήμερα, το 2010, φαίνεται πως ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την ολική επαναφορά των τυχερών παιχνιδιών, με στόχο την αύξηση των κρατικών εσόδων, και έμμεσα την αντιμετώπιση του ανεξέλεγκτου παράνομου ηλεκτρονικού παιχνιδιού.
Το υπό διαβούλευση σχέδιο που πρόσφατα παρουσιάστηκε, περιέχει μια κάπως αναλυτική αναφορά στα μηχανικά και τυχερά παίγνια, καθώς, από ότι μαίνεται, αποτελεί και την προτεραιότητα, μιας και λύνει το θέμα του προστίμου, ενώ μπορεί να αποφέρει σίγουρα και γρήγορα έσοδα. Στο τέλος του γίνεται μία – πολύ προκαταρκτικά, κατά τη γνώμη μου – αναφορά σε σκέψεις για το στοίχημα στο internet και μία απλή νύξη στα casino games στο internet. Σε αυτά και θα επικεντρωθώ.
Οι σκέψεις που παρατίθενται αντανακλούν τον πειραματισμό που εξελίσσεται σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο στο χώρο αυτό. Οι κυβερνήσεις αντιμέτωπες με την de facto κατάργηση των μονοπωλίων μέσω του internet, και την εμφάνιση πληθώρας offshore, αλλά καθ’ όλα νόμιμων – λόγω ευρωπαϊκής προέλευσης – ιστοσελίδων, συμπληρώνουν τη νομοθεσία τους κατάλληλα. Δεν υπάρχει ακόμα κάποιο dest practice που να ακολουθηθεί. Η Βρετανία, η παλαιότερη χώρα με σχετική νομοθεσία, συζητά την αναθεώρησή της, το regulation στην Ιταλία είναι σχετικά πρόσφατο, ενώ το γαλλικό μοντέλο, παρόλο που φαίνεται εύλογο, μετράει εβδομάδες πρακτικής εφαρμογής. Άρα, είναι δύσκολο να πει κανείς ποια εκδοχή είναι προτιμητέα.
Οι επιλογές είναι πολλές: διατήρηση του μονοπωλίου και στο internet (μάλλον κακή ιδέα…..), φορολόγηση των ακαθάριστων κερδών ή φορολόγηση του παιζόμενου στοιχήματος, σε συνδυασμό με κάποιο αρχικό license, ή χωρίς καθόλου. Όπως είπαμε, κανείς δεν μπορεί να βασιστεί στην υπάρχουσα ευρωπαϊκή εμπειρία, γιατί αυτή τώρα χτίζεται.
Μπορεί, όμως, να κάνει δυο εκτιμήσεις πάνω σε κάποιες επιλογές που παρουσιάζονται στο προτεινόμενο σχέδιο.
Η γνώμη είναι ότι το παιχνίδι, το στοίχημα, πέρα από διασκέδαση, είναι και ένα είδος χρηματοοικονομικού προϊόντος. Κάτι σαν συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης. Σε ένα τέτοιο προϊόν, η υπερβολικά υψηλή φορολόγηση οδηγεί στο να γίνει αυτό μη ελκυστικό και στην πράξη να καταργηθεί, αναιρώντας τον αρχικό στόχο προσέλκυσης εσόδων. Άρα η φορολόγηση πρέπει να είναι λογική και χαμηλή, για να έρθουν πραγματικά έσοδα.
Η δεύτερη επιλογή: λίγες ή απεριόριστες άδειες; Στη χώρα μας ο τζόγος συνδέεται πάντα, δίκαια ή άδικα, με ιστορίες και θεωρίες συνωμοσίας, διαπάλης ισχυρών συμφερόντων και άλλα τέτοια γλαφυρά. Αν η κυβέρνηση δεν θέλει να τροφοδοτήσει μία τέτοια ανούσια συζήτηση, αντιδράσεις, αμφισβητήσεις κλπ., πρέπει να κάνει το απλό: να δώσει απεριόριστες άδειες, να μπει όποιος μπορεί να καλύψει τις νομικές προδιαγραφές, και το ποιος είναι ισχυρός να αφεθεί να αποδειχθεί από τη διάθεση του κοινού. Τότε όλοι θα ξεχάσουμε αυτή τη φιλολογία και θα επικεντρωθούμε στην ουσία που τόσο συχνά μας ξεφεύγει σε αυτή τη χώρα: ότι πρέπει να προσφέρονται σωστές υπηρεσίες στις σωστές τιμές, και δεν έχει καμία σημασία ποιος είναι ο επιχειρηματίας που τις προσφέρει.
Πηγή : Καθημερινή
