Ανέκαθεν το πρόβλημα του ελληνικού κράτους δεν ήταν η έλλειψη νόμων, αλλά η ερμηνεία τους και η εφαρμογή τους που συνήθως συμπίπτουν με το «δίκαιον» των ισχυρότερων. Κι αν σ’ όλους τους τομείς της χώρας υπάρχουν πολλά προβλήματα από τις αντιφάσεις των νόμων και τις μεταξύ τους συγκρούσεις κατά την εφαρμογή τους, τουλάχιστον στον τομέα των τυχερών παιχνιδιών αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία.
Χρειάστηκαν περισσότερα από 10 χρόνια ανεξέλεγκτου παιχνιδιού για να αποφασίσει η Πολιτεία να νομοθετήσει γύρω από τα τυχερά παιχνίδια. Η «παντιέρα» της προστασίας των πολιτών χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τις Κυβερνήσεις αυτού του τόπου, αλλά, με στόχο την προστασία των κερδών και όχι των παικτών.
Τα προβλήματα που θα είχε ο ελλιπέστατος Νόμος 4002/2011 κατά την εφαρμογή του ήταν δεδομένα και μάλιστα πολύ περισσότερα απ’ αυτά που καταδεικνύονται από την προσφυγή της RGA (Remote Gabling Association). Η RGA είναι «κλαδικό όργανο» των ιδιωτικών εταιριών αποδοχής στοιχημάτων που προσέφυγε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παραβάσεις του ελληνικού νόμου σε σχέση με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στοχεύοντας τον ΟΠΑΠ-κεντρικό μοντέλο του Ν. 4002/2011 επικεντρώνονται στη διαφορά φορολόγησης που προβλέπεται από τον νέο νόμο και φωτογραφίζουν ως αθέμιτη την προνομιακή φορολόγηση της ΟΠΑΠ Α.Ε. στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται μετά το νόμο.
Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ιδιωτικές εταιρίες που προσφεύγουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά των προνομίων του ΟΠΑΠ είναι οι ίδιες που δραστηριοποιούνται τόσα χρόνια στην Ελλάδα χωρίς να έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ φόρο στο Ελληνικό Δημόσιο για τις δραστηριότητες των πελατών τους που προέρχονται από την Ελλάδα!
Ακόμα και η «εθελοντική φορολόγηση των εταιριών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και έχουν την πρόθεση να διεκδικήσουν νόμιμη άδεια» που μπήκε ως τροπολογία της τελευταίας στιγμής, στην ψήφιση του Ν. 4002/2011 και αφορούσε τους τζίρους του 2010 και της τρέχουσας χρονιάς ήταν λογικό να παρουσιάζει σοβαρές δυσκολίες κατά την εφαρμογή της.
Ούτε το ίδιο το κράτος δεν ξέρει πώς θα εισπράξει τη φορολογία αυτή. Πάνω σε ποια στοιχεία; Σε ποιους τζίρους; Οι ίδιες οι ιδιωτικές εταιρίες, ακόμα κι αυτές που θέλουν να πειθαρχήσουν, πού θα απευθυνθούν; Ποιος θα τους εξυπηρετήσει στις εφορίες; Οι υπάλληλοι που κάνουν λευκή απεργία και δεν εισπράττουν ή αυτοί που ναι μεν δουλεύουν αλλά είναι χαμένοι κάπου ανάμεσα στις δεκάδες διαφορετικές εγκυκλίους που τους αποστέλλονται από το Υπουργείο Οικονομικών;
Η πρόσφατη νομοθέτηση της Ελληνικής Αγοράς Τυχερών Παιγνίων παρουσιάζει σοβαρότατα θεσμικά κενά, τόσο στον σχεδιασμό της, όσο και – ακόμα περισσότερο στις ανύπαρκτες δομές της.
Μόνο η αναφορά της ΕΕΕΠ σε 111 σημεία του νόμου τη στιγμή που αυτή δεν έχει καν συσταθεί, είναι αρκετό έδαφος για όποιον επιχειρήσει να αμφισβητήσει την ευστάθεια του νομοθετήματος. Αναφερόμαστε σε ένα νόμο που υποτίθεται ότι θα έχει το δικό του… Ευαγγέλιο (σ.σ. Κανονισμός Διεξαγωγής και Ελέγχου Παιγνίων) για το οποίο ακόμα αναζητούνται … συντάκτες.
Για παράδειγμα, στο νόμο προβλέπεται «μίνιμουμ επιστροφής κερδών στους παίκτες το 80%», όπως επίσης «απαγορεύεται η συμμετοχή πολιτών κάτω των 21». Κατά πόσο ισχύουν αυτά στην ελληνική πραγματικότητα των τυχερών παιχνιδιών; Επίγεια και διαδικτυακή.
Απ’ ότι φαίνεται το κράτος, όσο και να νομοθετεί, δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους που παράγει, είτε πρόκειται για την «είσπραξη εθελοντικής φορολόγησης» των ιδιωτικών εταιριών, είτε για οριζόντια και χωρίς εξαιρέσεις εφαρμογή του νόμου, είτε για την αστυνόμευση ως προς τη διατήρηση των νέων ορίων ηλικίας που θεσπίστηκαν με τον 4002/2011.
Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κάποιος ισχυρός πολιτικός (θα αρκούσε ένας) ότι με νομοθετήματα «γραμμένα στο πόδι» και ανύπαρκτες υποδομές εφαρμογής δεν μπορούν να ξεγελάσουν τους «κουτόφραγκους»; Μήπως είναι δύσκολο να καταλάβουν ότι με «γκάφες» στη διατύπωση (και όχι μόνο) αντί να ενισχύουν τον ΟΠΑΠ ουσιαστικά τον εκθέτουν και τον στιχοποιούν; Στόχος ήταν και θα είναι για πολλούς ο ΟΠΑΠ διότι ως γνωστόν τις φορτωμένες καρυδιές πετροβολάνε όλοι, αλλά… άλλο στόχος και άλλο βορά στις ορέξεις ανταγωνιστών και δικομανών.
Το νομικό έδαφος για να έχει ο ΟΠΑΠ περίοπτη θέση στην Ελληνική αγορά τυχερών παιγνίων υπάρχει. Για να γίνει, όμως, αυτό πρέπει να υπάρχει και η δίκαιη και ανταγωνιστικά συμβατή με το Κοινοτικό Δίκαιο αγορά που θα αναδεικνύει τη θέση του. Ως τώρα η ΟΠΑΠ Α.Ε. θεωρείται η ίδια η αγορά από τις κυβερνήσεις, ενώ στην πραγματικότητα η αγορά που θα υπερτόνιζε το μέγεθος του γίγαντα βρίσκεται στο παράνομο στοίχημα που ο πολιτικός κόσμος αντιμετωπίζει σαν ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο της… Νέας Ζηλανδίας. Αυτό εννοούμε όταν χαρακτηρίζουμε την προσέγγιση της κυβέρνησης «ΟΠΑΠ οκεντρική».
Ένας νόμος που θα «επιχειρηματολογούσε» οικονομικά, κοινωνικά και πολύ περισσότερο ηθικά βασιζόμενος στο κοινοτικό δίκαιο δεν θα άφηνε περιθώρια για καμιά προσφυγή.
Ότι ο νόμος περί τυχερών παιγνίων θα μας επιστρέφεται συνεχώς για «ρεκτιφιέ» από τα κοινοτικά όργανα το έχουμε γράψει πολλές φορές και δικαιωνόμαστε συνεχώς. Επίσης επανειλημμένα έχουμε προειδοποιήσει για το άνοιγμα του ασκού του Αιόλου και των προσφυγών. Η δικαίωση μας όχι μόνο δεν μας ευχαριστεί αλλά μας ερεθίζει την ίδια παλιά πληγή: Ο πολιτικός κόσμος αυτής της χώρας στην πλειοψηφία του δεν έχει παραστάσεις από την καθημερινότητα του Έλληνα. Ο τζόγος, οι συγκοινωνίες, η τοπική αυτοδιοίκηση, τα μέτρα για τη δημόσια τάξη και το περιβάλλον δεν αντιμετωπίζονται ως πρωτεύοντα ζητήματα γιατί η εμβέλεια τους σε επίπεδο συσπείρωσης (ψήφων) είναι μικρότερη από αυτή άλλων δήθεν πιο σημαντικών προβλημάτων.
Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα αυτής της κακόμοιρης χώρας εδώ και αιώνες είναι η ηγεσία της. Μάλιστα για να είμαστε δίκαιοι το πρόβλημα είναι η πολιτική της ηγεσία και όχι ο επιχειρηματικός και πνευματικός κόσμος της. Χωμένοι μέσα στο ροζ συννεφάκι της εκλογής και της επανεκλογής οι Έλληνες πολιτικοί θυμίζουν Βυζαντινούς αυτοκράτορες που εθελοτυφλούν μπροστά στις επιθέσεις των βαρβάρων όσο η Πόλη είναι ασφαλής.
Και πλέον ο λόγος γίνεται για το αν η «άλωση» είναι μερική ή ολική…
Διαβάστε το άρθρο «Η εφαρμογή του Ν. 4002/2011» στην πηγή: 1-2-Χ
