Μπορεί να διανύουμε την εβδομάδα που οι περισσότεροι έλληνες βρίσκονται στις παράλιες, αλλά, το θέμα των τυχερών παιχνιδιών θα ξεκινήσει να «τρέχει» γύρω στο τέλος του μήνα και με την προσπάθεια εφαρμογής του νέου νόμου που πήρε την ψήφο των ελλήνων βουλευτών. Η δημοσίευση του στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» θα είναι κάτι σαν την πιστολιά του… αφέτη σε δρομείς που καλούνται να ξεκινήσουν την κούρσα τους από το κέντρο ενός.. κάμπου. Χωρίς γραμμές και κανονισμό διεξαγωγής της κούρσας.
Ο νόμος κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στις πιέσεις συμφερόντων «παικτών» της ελληνικής αγοράς και η Κυβέρνηση με την ψήφιση του φέρεται να εξασφάλισε «προσδοκώμενα έσοδα» απ’ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Το επίκεντρο του κυβερνητικού σχεδιασμού για τα τυχερά παιχνίδια – από την αρχή – ήταν η αναζήτηση εσόδων για τα κρατικά ταμεία, με τις όποιες κοινωνικές ανησυχίες να παίζουν το ρόλο περιτυλίγματος της ουσίας.
Από το 2002 που ξεκίνησαν οι επαφές των κυβερνήσεων της χώρας μας με τα αρμόδια κοινοτικά όργανα για το θέμα «προστασία των πολιτών από τους κινδύνους του τζόγου» ήταν η πιο συχνή…καραμέλα στα χείλη των Ελλήνων πολιτικών.
Κάθε κοινοτική ένσταση αντικρουόταν από το συγκεκριμένο, αλλά στην πράξη ανύπαρκτο, επιχείρημα. Αυτό της… κοινωνικής προστασίας.
Ένα κράτος που έκλεινε τα μάτια και άφηνε να εξελίσσεται και να γιγαντώνεται ανεξέλεγκτα το διαδικτυακό παιχνίδι, αλλά παράλληλα διεξήγαγε νόμιμα τυχερά παιχνίδια στο έδαφος χωρίς να έχει ορίσει κανόνες διεξαγωγής του.
Είναι κοινό μυστικό ότι ουδέποτε υπήρξε νόμος του Ελληνικού Κράτους που να απαγορεύει ρητά τη συμμετοχή ανηλίκων στα τυχερά παιχνίδια.
Στο παιχνίδι στο έδαφος, ο μοναδικός νόμος «προστασίας ανηλίκων» παραμένει αυτός της χούντας που απαγόρευε την είσοδο ανηλίκων στα… σφαιριστήρια με το πνεύμα του νομοθέτη να αναφέρεται ξεκάθαρα όχι στην ίδια τη δραστηριότητα του ανήλικου (μπιλιάρδο, ποδοσφαιράκι κλπ) ως πηγή κινδύνου για το νεαρό της ηλικίας του, αλλά, στη συναναστροφή του με μεγαλύτερους.
Στο διαδίκτυο οι στοιχηματικές εταιρίες ανέκαθεν απαιτούσαν την πιστοποίηση ηλικίας για τη συμμετοχή στα παιχνίδια τους, αλλά, γενικά στο ίντερνετ δεν υπήρχαν δικλείδες ασφαλείας για τους ανηλίκους. Δεν θα ήταν υπερβολή αν χαρακτηρίζαμε «ασύδοτο» τον τρόπο με τον οποίο φτάνει σε ανήλικα μάτια ή αυτιά κάθε προωθητική ενέργεια εμπορικού σήματος που αφορά τα τυχερά παιχνίδια μέσω διαδικτύου, τηλεόρασης, ραδιοφώνου ή εντύπων. Η «συναναστροφή με ενηλίκους» στις δεκάδες διαδικτυακές εφαρμογές ουδέποτε δεν αποτέλεσε δραστηριότητα που το κράτος έκρινε ότι πρέπει να παρέμβει. Πόσο μάλλον, ουδέποτε απασχόλησε τις προωθητικές ενέργειες των διαφόρων εταιριών η κατάληξή τους σε ανηλίκους.
Η έννοια «αποτρεπτικό» ή «προειδοποιητικό μήνυμα γύρω από τα τυχερά παιχνίδια δεν έχει απασχολήσει μέχρι στιγμής τους συντάκτες του νόμου, παρά μόνο σε περιπτώσεις αποσπασματικών αναφορών στο «σοβαρό θέμα της προστασίας των ανηλίκων και των προβληματικών παικτών». Οι εύηχες δηλώσεις πάντα προβάλουν τον κοινωνικό προβληματισμό του συντάκτη του νόμου ο οποίος παραπέμπει όλα αυτά τα θέματα στο πεδίο ευθύνης της ΕΕΕΠ.
Στο νόμο που ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή είναι προφανής η απουσία του απαραίτητου έργου της ΕΕΕΠ. Την προηγούμενη φορά που το κράτος προσπάθησε να εκκινήσει (2008) την Αρχή του παιχνιδιού έγινε… βραχυκύκλωμα. Με την έναρξη των εργασιών της θα έπρεπε να διακοπεί κάθε δραστηριότητα που είχε σχέση με τα τυχερά παιχνίδια στη χώρα μέχρι να ξεκινήσει τη λειτουργία της η Αρχή. Όσος χρόνος κι αν χρειαζόταν…
Τότε, αν ξεκινούσε η ΕΕΕΠ θα έπρεπε να κλείσουν τα Ελληνικά Καζίνα καθώς δεν εξαιρούνταν από το νόμο.
Ο τρέχον νόμος έχει φροντίσει να εξαιρεί όχι μόνο τις νόμιμες εταιρίες (ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, Ελληνικά Καζίνα, Κρατικά Λαχεία) από άμεσους περιορισμούς, αλλά και αστές που έως τώρα αναφέρονταν ως «παράνομες» από κάθε λογής επίσημα χείλη…
Το νομοσχέδιο που «ρυθμίζει» την Ελληνική Αγορά Τυχερών Παιχνιδιών είναι άλλη μια «ελληνιά». Δεν υπάρχει κανένα σκεπτικό κοινωνικής προστασίας ούτε έγινε καμιά προσπάθεια να εξεταστεί το θέμα στην κοινωνική του διάσταση. Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να καταπολεμήσει τις αμέτρητες προχειρότητες του παρελθόντος με την ανάθεση του συντονιστικού ρόλου σε «ειδικούς γραμματείς» και χωρίς να επιδιώκει τη δραστηριοποίηση της επιστημονικής κοινότητας της χώρας, αλλά και χωρίς καν να περιλαμβάνει το Υπουργείο Υγείας στον όποιο σχεδιασμό. Όσο κουραστική κι αν είναι η… επανάληψη, θέλουμε να πιστεύουμε ότι μπορεί να βρεθεί κάποια στιγμή και στον θεσμικό ρόλο που της αρμόζει, αυτόν της «μητέρας της μαθήσεως» για τους κυβερνώντες και αποφασίζοντες.
Ούτε σε συνέδρια και διαβουλεύσεις εμφανίστηκαν Έλληνες επιστήμονες ούτε κλήθηκαν μαζί με άλλους ειδικούς να καταθέσουν στη Βουλή προκειμένου να προσεγγιστεί ένα θέμα με τεράστιες κοινωνικές διαστάσεις που απαιτεί πολύ εξειδικευμένη πληροφόρηση και γνώση.
Όλα αυτά τα… τυπικά τυλίγονται από το νόμο στο αόρατο χαρτί, αυτό που έχει γραμμένο τον Κανονισμό Διεξαγωγής και Ελέγχου των τυχερών παιχνιδιών που θα συγγράψει η ΕΕΕΠ όταν θα ξεκινήσει να λειτουργεί.
Όμως, η Ελλάδα πλέον είναι εξαρτημένη (ή λιγότερο ανεξάρτητη, αν προτιμάτε) από το πνεύμα και το γράμμα του Ευρωπαϊκού Νόμου. Ας μην ξεχνάμε ότι το θέμα της έγκρισης του Ελληνικού Νόμου από τα κοινοτικά όργανα παραμένει σε σοβαρή εκκρεμότητα και καλό θα ήταν όλες α εμπλεκόμενες πλευρές να κατανοήσουν το μέγεθος του προβλήματος.
Μπορεί να φαίνεται ότι η Πολιτεία «τα βρήκε» στο μοίρασμα της πίτας ανάμεσα στα ισχυρά συμφέροντα που εμπλέκονται στα τυχερά παιχνίδια, να διόρθωσε κάποιες από τις επισημάνσεις της Κοινότητας, αλλά, επί της ουσίας, ο Ελληνικός Νόμος εξακολουθεί να έχει πολλά και σοβαρά κενά.
To πιο βασικό μειονέκτημα του νέου νομοσχεδίου είναι ότι «δεν πείθει». Φαίνεται… πρόχειρο από τις Βρυξέλλες μέχρι την πλατεία Συντάγματος. Όλα ξέρουμε ότι αν μπορούσαν να μη νομοθετήσουν οι Έλληνες κυβερνώντες θα το έκαναν. Τόσα χρόνια οι άρχοντες αυτού του τόπου εθελοτυφλούσαν στο πρόβλημα των τυχερών παιχνιδιών. Εξαιρουμένων μόνο των Ελληνικών Καζίνων που από το 1996 έως σήμερα λειτουργούν κάτω από συγκεκριμένους και πολύ αυστηρούς κανόνες. Ανάλογες θεσμικές δομές θα έπρεπε να υπάρχουν σ’ όλες τις εκδοχές τυχερών παιχνιδιών της χώρας.
Η παντελής άγνοια του θέματος «τυχερά παιχνίδια» από τους κυβερνητικούς λειτουργούς που το ανέλαβαν και προσπάθησαν να το οδηγήσουν στην επόμενη μέρα του δηλώθηκε από την… αρχή.
Ο πρώην ΓΤ κ. Δημήτρης Γεωργακόπουλος είχε πει ξεκάθαρα ότι δεν γνωρίζει καθόλου το θέμα, ενώ ο κ. Γιώργος Χριστοδουλάκης απλά ενημερώθηκε από τους ισχυρούς παίκτες της ελληνικής αγοράς· Έγιναν και δύο ελλιπέστατες έρευνες για το «ερευνητικό φαίνεσθαι» που θα έπρεπε να παρουσιαστεί στην Κοινότητα, αλλά, το αποτέλεσμά τους δεν μπορούσε να καλύψει τα ζητούμενα των Ευρωπαίων. Στις παρατηρήσεις τους για τον νόμο No 3 που στάλθηκε για έγκριση (ψηφίστηκε ο…Νο5 συνυπολογίζοντας και τις τροπολογίες) επισήμαναν την απουσία επιστημονική έρευνας για το θέμα «Ελληνική Αγορά Τυχερών Παιγνίων».
Τι ζητάνε; Μια αναλογιστική μελέτη γύρω από τα τυχερά παιχνίδια που καλούνται να λειτουργήσουν & ένα νόμιμο και δίκαιο περιβάλλον.
Είναι κοινό μυστικό ότι δεν έχει γίνει έρευνα που να μας υποδεικνύει τον χειρισμό που απαιτεί η αναμόρφωση της αγοράς των τυχερών παιχνιδιών σε έδαφος και διαδίκτυο. Πολλά πράγματα τα υποθέτουμε δεν τα ξέρουμε:
– Πόσο τζογάρουν οι Έλληνες σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους;
– Πόσοι είναι οι προβληματικοί παίκτες σε σχέση με το παρελθόν;
– Ποια παιχνίδια είναι τα πιο εθιστικά;
– Ποιος είναι ο ενδεδειγμένος αριθμός καταστημάτων τυχερών παιχνιδιών στο έδαφος και ποια η αναλογικότητα του με το διαδίκτυο;
– Πώς κατανέμονται τα ποσά που παίζονται ανά φύλο, ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, επάγγελμα κλπ.;
Όλα αυτά και πολλά άλλα θα έπρεπε να είναι το «Πάτερ ημών» του Υπουργού (Υγείας κατά την άποψη μας και όχι Οικονομικών). Το παρόν νομοσχέδιο θα μπορούσε να έχει τίτλο; «Τι θα γίνει με τον ΟΠΑΠ», αφού ουσιαστικά όλα περιστρέφονται γύρω από τον οργανισμό και το…κομπόδεμά του.
Διαβάστε το άρθρο «Αναζητήσεις και ανησυχίες» στην πηγή: 1-2-Χ
