Όπως όλες οι εταιρείες, οι Οργανισμοί και οι επιχειρήσεις, έτσι σκέφτηκα κι εγώ να κάνω έναν απολογισμό της τελευταίας τριετίας για τον, ιδιωτικό πλέον, ΟΠΑΠ αλλά και των καταστάσεων που βιώνουμε καθημερινά στα πρακτορεία μας. Φεύγοντας από τον έλεγχο του Δημοσίου, ο ΟΠΑΠ, με τις όποιες παθογένειες του δημόσιου συστήματος στην Ελλάδα, καλωσορίσαμε τη νέα ιδιωτική πια διοίκηση του Οργανισμού, περιμένοντας και προσδοκώντας μια ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξή του και μαζί του βέβαια και των καταστημάτων μας.
Δυστυχώς όμως γρήγορα ήρθαν τα πρώτα προβλήματα, που άκουγαν στο πρόβλημα VLT’s, «φρουτάκια» όπως θα τα λέγαμε στην καθομιλουμένη. Η αντιπαράθεση και η αντίθεσή μας στο επιχειρηματικό πλάνο των νέων επενδυτών ήταν και άμεση και δίκαιη, μιας και εμείς, ως κλάδος, πιστεύουμε ότι η παρουσία τους πρέπει να γίνει μέσα από το δίκτυο του Οργανισμού, από τα ήδη υπάρχοντα πρακτορεία του δηλαδή, ενώ η διοίκηση μέσα από νέα καταστήματα που προσπαθεί να δημιουργήσει. Το δεύτερο είχε να κάνει με την απειρία των ανθρώπων του νέου ΟΠΑΠ, μιας και δεν ήξεραν το αντικείμενο των «τυχερών παιχνιδιών», αφού οι περισσότεροι προέρχονταν από άλλους τομείς της επιχειρηματικότητας.
Έτσι λοιπόν ήρθαν οι πρώτες αντιπαραθέσεις για τα «ΣΚΡΑΤΣ». Συγχρόνως η εταιρεία άρχιζε την ανάπτυξη των υπαρχόντων παιχνιδιών με πολύ καλές βελτιώσεις στο ΤΖΟΚΕΡ, το ΚΙΝΟ, στο «live» του στοιχήματος και αγοράζοντας πια και τον «νέο ιππόδρομο», αλλά και την «payzone» προσπαθώντας να δώσει κίνητρα για μεγαλύτερη κίνηση -traffic – στα μαγαζιά μας.
ΑΛΛΑ ξαφνικά φρενάραμε στη ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ των παιχνιδιών της ΟΠΑΠ, στο «Πάμε στοίχημα». Η πτώση των τζίρων του συγκεκριμένου παιχνιδιού ήταν κατακόρυφη με υπαιτιότητα κυρίως των προηγούμενων κυβερνήσεων (βλέπε αδειοδοτήσεις ιντερνετικών εταιρειών που ακόμα μέχρι και σήμερα δεν έχουν κανονικές άδειες, άρα ούτε και φορολογία), αλλά, δυστυχώς, και των πολλών διαφορετικών αντιλήψεων μέσα στον Οργανισμό που έχουν καταλήξει στην τεράστια πτώση του τζίρου του στοιχήματος.
Τα προβλήματα όμως των πρακτορείων δεν σταματούν εδώ, δεν σχετίζονται μόνο με τη διοίκηση του ΟΠΑΠ που πιστεύω ότι στο τέλος θα τα βρούμε για το καλό όλων μας, αλλά και με το κράτος και την Ελληνική Κυβέρνηση.
Πρόσφατα, κι ύστερα από τη «θεία έμπνευση» κάποιων καρεκλοκένταυρων, ήρθε στους κυβερνώντες η ιδέα να χαρατσώσουν τον ήδη υπερφορολογημένο ΟΠΑΠ, θεωρώντας έτσι ότι θα αποκομίσουν τα χρήματα που τους έλειπαν για την κάλυψη της δημοσίας οικονομικής τρύπας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, φέρνουν και την απόσυρση του τεκμαρτού, των επισφαλειών δηλαδή, που έχουμε στη δουλειά μας. Μας αυξάνουν τη φορολογία στο 29%! Μας ζητάνε 100% προκαταβολή φόρου! Και το ΚΕΡΑΣΑΚΙ στην τούρτα: Το ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ (για το οποίο απαντήσαμε με δυναμικές κινητοποιήσεις και θα ήθελα να πιστεύω ότι έπεται και συνέχεια).
Ως συμπέρασμα: ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΠΑΠ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ στα χέρια του για να την καταστρέψει…
Διαβάστε το άρθρο “Τρία χρόνια ΟΠΑΠ: Ένας χρήσιμος απολογισμός” του Λευτέρη Σρουμπιτσόγλου στην πηγή “1-2-Χ”
