Η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών να επιβάλει εξοντωτική φορολόγηση στις εταιρείες που επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν
νόμιμα στη χώρα μας, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τη διαδικασία ρύθμισης της αγοράς στερώντας έσοδα από το κράτος
Την ώρα που η κυβέρνηση έτρεχε για να καλύψει «μαύρες τρύπες» στον προϋπολογισμό λαμβάνοντας σκληρά μέτρα, θα μπορούσε, αν λειτουργούσε σωστά και αποτελεσματικά το νομικό πλαίσιο για το στοίχημα, να έχει σημαντικά έσοδα. Πόσα;
Ένας εφικτός στόχος θα ήταν καταρχήν τα 120 με 150 εκατ. ευρώ με την προοπτική να αυξηθούν αρκετά μόλις μπουν στο «παιχνίδι» το πόκερ και το καζίνο. Και όλα αυτά μόνο από τον διαδικτυακό τζόγο, χωρίς να υπολογίζουμε δηλαδή τα φρουτάκια, τα αριθμοπαιχνίδια και το στοίχημα του ΟΠΑΠ, τον ιππόδρομο και τα επίγεια καζίνα!
Εδώ και περισσότερα από 10 χρόνια λαμβάνει χώρα σχεδόν σε όλη την Ευρώπη μια συνεχής διαμάχη ανάμεσα στα στοιχηματικά μονοπώλια των κρατών μελών και τους διεθνείς πάροχους διαδικτυακού στοιχηματισμού.
Αρχικά τα μεν μονοπώλια ήθελαν να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους μέσα από λογικές «ποταπαγόρευσης», οι δε online εταιρείες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους χωρίς έξτρα κόστος βασιζόμενες στην αρχή της ελεύθερης διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών μέσα στην ΕΕ.
Μετά από πολλά επεισόδια, οι δύο πλευρές κατάλαβαν πως δεν μπορούν να τα έχουν όλα. Τα κράτη αντιλήφθηκαν ότι ένα ελεύθερο μέσο σαν το Διαδίκτυο δεν μπορείς να το μπλοκάρεις – μπορείς όμως να το ρυθμίσεις και να αποκομίσεις έσοδα. Οι διαδικτυακές εταιρείες με τη σειρά τους αποδέχθηκαν ότι θα πρέπει να καταβάλλουν φόρους στις χώρες όπου δραστηριοποιούνται και όχι μόνο σε αυτή που βρίσκεται η έδρα τους ή οι servers τους.
Έτσι, τις παλαιές στο κόλπο Αγγλία και Αυστρία (δύο χώρες που φορολογούν το διαδικτυακό στοίχημα εδώ και πολλά χρόνια), ακολούθησαν από το 2007 και ύστερα η Ιταλία, η Γαλλία και εσχάτως η Ισπανία και η Δανία, με τη Γερμανία όπως όλα δείχνουν να έπεται στον χορό της ρύθμισης της αγοράς διαδικτυακών παιγνίων.
Παραφωνίες
Η χώρα μας μετά από περίπου μια δεκαετία παθητικής στάσης, καθυστερήσεων και παλινωδιών, έκανε το περασμένο καλοκαίρι, στα πλαίσια του πολυνομοσχεδίου που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2011, το πρώτο βήμα για τη ρύθμιση της αγοράς θεσπίζοντας τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού και προαναγγέλλοντας τη θεσμοθέτηση διαδικασίας αδειοδότησης στο άμεσο μέλλον.
Από το πρώτο αυτό βήμα δεν θα μπορούσαν βέβαια να λείπουν οι παραφωνίες αφού το σχέδιο το οποίο εκπόνησε το υπουργείο Οικονομικών (η προηγούμενη ηγεσία) περιείχε υπερβολικές διατάξεις όπως η φορολόγηση ύψους 30% πάνω στα μεικτά έσοδα των εταιρειών (αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι σήμερα διεθνώς οι εταιρείες αυτές «τρέχουν» με κερδοφορία λίγο παραπάνω από 20% ετησίως) και η επιβολή φόρου 10% στα κέρδη του παίκτη (κάτι που αν εφαρμοστεί σε συνδυασμό με την προηγούμενη παράμετρο θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ένα προϊόν ασύμφορο για τον παίκτη-καταναλωτή, σε σταδιακή απαξίωση του στοιχήματος σε νόμιμο επίπεδο αλλά παράλληλα και στη γιγάντωση της μαύρης και πάντα αφορολόγητης αγοράς).
Επιπρόσθετα, το υπουργείο Οικονομικών είχε τους τελευταίους μήνες πολύ σοβαρότερες προτεραιότητες από τη ρύθμιση του διαδικτυακού τζόγου, κάτι που σε συνδυασμό με τον σύνθετο χαρακτήρα του αντικειμένου συνέβαλε ώστε να μη σημειωθεί ιδιαίτερη πρόοδος σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση της διαδικασίας αδειοδότησης από το περασμένο καλοκαίρι που ψηφίστηκε ο νόμος (4002-2011).
Ο ίδιος ο πρόεδρος της Επιτροπής Εποπτείας Παιγνίων, Ευ. Γιαννακόπουλος, η οποία καλείται να διαδραματίσει τον πλέον σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία, έχει παραδεχθεί μιλώντας σε παράγοντες της αγοράς ότι πολύ δύσκολα θα υπάρξει κάποια εξέλιξη πριν το καλοκαίρι του 2012.
Αναγνωρίζοντας την αδυναμία αυτή, για να δώσει μια λύση στο μεσοδιάστημα (μέχρι να γίνει πράξη η περίφημη διαδικασία αδειοδότησης) το υπουργείο προχώρησε τον περασμένο Δεκέμβριο στην έκδοση απόφασης βάσει της οποίας οι ενδιαφερόμενες εταιρείες καλούνταν για να μπορέσουν να διαφημιστούν και να δραστηριοποιηθούν νόμιμα στη χώρα μας να υπαχθούν σε καθεστώς μεταβατικής περιόδου.
Δυστυχώς ούτε εδώ αποφεύχθηκαν οι υπερβολές και τα λάθη από την πλευρά του υπουργείου, προφανώς υπό την πίεση για άμεσα έσοδα.
Η χώρα μας κάλεσε τις εταιρείες να καταβάλουν αναδρομικά 30% από τα μεικτά τους έσοδα από την Ελλάδα για το 2010 και το 2011 (δηλαδή περισσότερα απ’ όσα είχαν βγάλει) συν το 10% από τα κερδισμένα στοιχήματα των παικτών το 2011 (που όμως δεν το είχαν παρακρατήσει αφού δεν λειτουργούσαν υπό αυτό το καθεστώς)!
H Bwin, η Betfair, ο William Hill, η Bet365, η Betclic, η Unibet, η Betsson και οι υπόλοιποι μεγάλοι της αγοράς αρχικά αγνόησαν αυτή την απόφαση και δεν εντάχθηκαν στο καθεστώς της μεταβατικής περιόδου.
Εν συνεχεία προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατηγορώντας την ελληνική κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, για την επιβολή αντισυνταγματικών και μη συμβατών με τις απαιτήσεις της ΕΕ φορολογικών υποχρεώσεων και για ευνοϊκή μεταχείριση του ΟΠΑΠ.
Η Ladbrokes ήταν ο μόνος μεγάλος «παίκτης» που ναι μεν γύρισε την πλάτη στην ελληνική κυβέρνηση, το έκανε όμως αποχωρώντας από την ελληνική αγορά, ενημερώνοντας τα μέλη της για αυτό με σχετική ανακοίνωση.
Μανδύας νομιμότητας
Ποιες εταιρείες εντάχθηκαν σε αυτό το μεταβατικό καθεστώς; Οπως μπορεί κανείς να πληροφορηθεί και από την επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών, οι εταιρείες που υπέβαλαν επιτυχώς δικαιολογητικά ήταν 24. Από αυτές οι περισσότερες είναι διεθνώς άγνωστες, ενώ και οι 3-4 γνωστές είναι εταιρείες που κατά το παρελθόν δεν είχαν δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στη χώρα μας.
Αυτοί που επωφελήθηκαν είναι οι παράνομοι μπουκ, όσοι εξακολουθούν να προσφέρουν «μαύρο» στοίχημα με κουπόνια, ενώ οι λεγόμενοι ατζέντηδες παίρνουν στοίχημα και το «ρίχνουν» στις πλατφόρμες που στο μεταξύ νοίκιασαν, φτιάχνοντας έτσι ένα «νόμιμο» περιβάλλον που όμως στην πραγματικότητα εξαπατά το κράτος.
Έφτασαν μάλιστα σε σημείο κάποιες εταιρείες να διαφημίζουν ατζέντηδες με καταχωρίσεις σε στοιχηματικά έντυπα (απαγορεύεται από τον νόμο, με τον πιο σαφή τρόπο, οποιοσδήποτε λειτουργεί ως μεσάζοντας) και ορισμένοι να στήνουν Ιντερνετ καφέ και μαγαζιά με φρουτάκια προσκομίζοντας τις βεβαιώσεις του υπουργείου Οικονομικών για να καταδείξουν τη νομιμότητά τους, παρότι στην πραγματικότητα δεν μπορούν να προσφέρουν κανένα άλλο παιχνίδι πλην του αθλητικού στοιχήματος και αυτό αυστηρά στο Ιντερνετ, αφού δεν επιτρέπεται βάσει του νόμου άλλη δραστηριότητα σε πόκερ ή καζίνο.
Θα είχε σίγουρα ενδιαφέρον να μάθουμε τι ποσό κατέβαλαν αναδρομικά για το 2010 και το 2011 και οι 24 εταιρείες μαζί. Βάσει εκτιμήσεων, στην καλύτερη περίπτωση θα φτάνει τα έξι ψηφία, τη στιγμή που το υπουργείο φερόταν πως προσδοκούσε σε εκατοντάδες εκατομμύρια, παρότι στο παρελθόν δεν έχει εφαρμοστεί (για να μην πούμε επιχειρηθεί) σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης με επιτυχία αναδρομική φορολόγηση του διαδικτυακού τζόγου.
Διαβάστε το άρθρο «Το χαμένο… στοίχημα για την είσπραξη «ζεστών» φόρων» στην πηγή: ΕΘΝΟΣ του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
