Εμείς από θέση αρχής διαφωνούμε με την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ. Όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι την υπηρετούν, γιατί κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε να αποτύχει ο διαγωνισμός; Και μάλιστα με σκανδαλώδη τρόπο…
Η επέκταση της σύμβασης με την Intralot είναι ένα ακόμη καραμπινάτο σκάνδαλο, που υλοποιείται με πολιτική απόφαση. Η κυβέρνηση το προώθησε, η διοίκηση του ΟΠΑΠ το υλοποίησε και η νέα διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ απλώς… ένιψε τας χείρας της, συναινώντας στην απαξίωση του οργανισμού.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά, εκείνη του Σωκράτη Κόκκαλη. Ο επιχειρηματίας, ωστόσο, κοιτάει τα συμφέροντα της εταιρείας του, όπως κάνουν όλοι. Ωστόσο, όλοι μαζί συμβάλουν στο να «κοντύνει» η παχιά αγελάδα που λέγεται ΟΠΑΠ και να πάει στην ιδιωτικοποίηση με το «βάρος» μίας σύμβασης, που θα μπορούσε να περιμένει τον νέο ιδιοκτήτη…
Κι όμως, όλοι οι οπαδοί των «ελεύθερων αγορών» κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε αυτές οι αγορές να είναι «δεμένες» με εκείνα τα συμφέροντα που επί δεκαετίες αρμέγουν την κρατική αγελάδα…
Η κυβέρνηση Σαμαρά, που κόπτεται για τον «ελεύθερο και υγιή ανταγωνισμό» φέρει ευθύνη για την προώθηση μίας σύμβασης, που θα δεσμεύσει τον Οργανισμό τουλάχιστον για την επόμενη 5ετία, με αποτέλεσμα οι όποιοι υποψήφιοι αγοραστές του ΟΠΑΠ να βρίσκουν (ένα ακόμη) πάτημα, ώστε να προσφέρουν χαμηλότερο τελικό τίμημα.
Η διοίκηση Λουρόπουλου έχει τις δικές της ευθύνες, για την υλοποίηση της πολιτικής απόφασης, αν και θα έπρεπε να είχε αναλύσει στην κυβέρνηση και σε όσους υποστήριξαν την υπόθεση αυτή, τις πραγματικές συνέπειες που προκύπτουν με την πλήρη εξάρτηση του Οργανισμού από την Intralot.
Τέλος, η διοίκηση Σταυρίδη του ΤΑΙΠΕΔ, που είναι πλέον και ο μεγαλομέτοχος του Οργανισμού, δεν είναι δυνατόν να νίπτει τας χείρας της και να πετάει το μπαλάκι στη διοίκηση του ΟΠΑΠ. Η απλή επιχειρηματική λογική (και από τέτοια ο κ. Σταυρίδης διαθέτει άφθονη, όπως το έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν) λέει ότι οποιαδήποτε δέσμευση πριν από την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, θα τραβήξει προς τα κάτω το τίμημα…
Κι εδώ έρχονται να συσσωρευτούν όλα τα παράδοξα: Οι ακραιφνείς οπαδοί των ιδιωτικοποιήσεων να τάσσονται υπέρ αυτής της καθ’ όλα πολιτικής απόφασης, που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Με τον τρόπο αυτό δικαιώνουν όσους υποστηρίζουν ότι πάνε να ξεπουλήσουν την κρατική περιουσία…
Και όσοι αντιτίθενται στην πώληση της δημόσιας περιουσίας υψώνουν στεντόρεια φωνή, καταγγέλλοντας τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας, που οδηγούν σε απαξίωση και υποβάθμιση των περιουσιακών στοιχείων του κράτους…
Το κακό είναι πως ο ΟΠΑΠ είναι μία περίπτωση, αλλά όλα δείχνουν πως δεν θα είναι και η μοναδική. Κι ακολουθούν αρκετές δημόσιες επιχειρήσεις, που η καθεμιά αποτελεί «φιλέτο» στον τομέα της…
Διαβάστε το άρθρο «ΟΠΑΠ: Οι πολιτικές διαστάσεις ενός (ακόμη) σκανδάλου» στην πηγή:fmvoice.gr του Κώστα Ψωμιάδη
