Η λέξη «οργανισμός» ανέκαθεν προκαλούσε ένα περίεργο δέος από όποια χείλη κι αν την άκουγες. Σκεφτείτε μόνο πώς αισθάνεστε
όταν ο παθολόγος σάς λέει «ο οργανισμός σου καταρρέει», τη στιγμή που έχετε πάει σε αυτόν για ένα απλό κρυολόγημα.
Τι γίνεται όμως όταν ένας Οργανισμός -εν προκειμένω ο «Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου»- γίνεται Ανώνυμη Εταιρεία; Μπορούν οι σκοποί τους οποίους επιτελούσε και για τους οποίους συστήθηκε το 1958 -ήτοι η υποστήριξη μέσω χορηγιών αλλά και απ’ ευθείας χρηματοδότησης αθλητικών δρώμενων εντός της ελληνικής Επικράτειας- να συμβαδίσουν με εκείνους της Ανώνυμης Εταιρείας; Κι ακόμα, κατά πόσο μία τέτοια εταιρεία δικαιούται να εξακολουθεί να διατηρεί το δικαίωμα να «λειτουργεί με δικό της κανονισμό»;
Αυτά βέβαια έμοιαζαν… ψιλά γράμματα το 1999 όταν ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Σημίτης, με τον νυν πρωθυπουργό (την εποχή εκείνη Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος) Λουκά Παπαδήμο ολοκλήρωναν τον «εκσυγχρονισμό» της Ελλάδας, φροντίζοντας για την επιβίβαση στο… τραίνο της ευρωζώνης -συνάπτοντας μεταξύ άλλων σύμβαση της ΟΠΑΠ Α.Ε. με το κράτος για την παραχώρηση της αποκλειστικότητας διεξαγωγής, διαχείρισης, οργάνωσης και λειτουργίας τυχερών παιχνιδιών, για τα επόμενα 20 χρόνια (έναντι 323 εκατομμύριων ευρώ).
Οι ευτυχισμένες ημέρες…
Είναι γεγονός πως από το 1997 ο κρατικός οργανισμός ξεκίνησε τη συνεργασία με την εταιρεία υψηλής τεχνολογίας Intracom, βασικό συνεργάτη της τότε κυβέρνησης στην προσπάθεια εκσυγχρονισμού, αναβάθμισης και επέκτασης του τηλεπικοινωνιακού δικτύου της χώρας.
Από τότε μέχρι και σήμερα η ΟΠΑΠ Α.Ε. συνεργάζεται κατ’ αποκλειστικότητα με τις εταιρείες του ομίλου Intracom, με συμβάσεις που, ως επί το πλείστον, υπογράφονταν έπειτα από απ’ ευθείας αναθέσεις ή διαγωνισμούς, που έχουν καταγγελθεί ως φωτογραφικοί στο ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ με την είσοδο στον 21ο αιώνα ο ΟΠΑΠ εισέρχεται στην εποχή του στοιχήματος και βλέπει τον τζίρο του να εκτινάσσεται. Ο (κατά το ήμισυ κρατικός, κατά το ήμισυ αποκρατικοποιημένος) Οργανισμός καθίσταται από τότε ο πιο σημαντικός δίαυλος εισροής απίστευτων ποσών συνολικά στην ελληνική κοινωνία.
Το μονοπώλιο του ΟΠΑΠ
Από το 2006 οπότε και συστάθηκε ο συνεταιρισμός της Σούπερ Λίγκας, ο ΟΠΑΠ αποτελούσε βασικό χρηματοδότη των επαγγελματικών συλλόγων, με την υπογραφή συμβάσεων ανταποδοτικών χορηγιών, που απέφεραν σταθερά ένα ποσό της τάξης του ενός εκατομμυρίου ευρώ ετησίως σε κάθε σύλλογο. Εκτός αυτού ήταν μόνιμος χορηγός των ΠΑΕ υπογράφοντας ξεχωριστές συμβάσεις χορηγίας με την καθεμία προκειμένου να διαφημίζεται στη φανέλα τους.
Μέχρι και το 2009 όλα κυλούσαν ομαλά και όλοι ήταν ευχαριστημένοι.
Η οικονομική κρίση όμως που έπληξε τη χώρα, η αλλαγή ηγεσίας και κυρίως το μνημόνιο της νέας δανειακής σύμβασης έφερε τη… μιζέρια. Η πολιτεία έπρεπε να βρει τρόπους να διακόψει την ασύδοτη εκροή χρημάτων, έπειτα από τις προσταγές της τρόικας που εγκαταστάθηκε στη χώρα, επιβλέποντας την οικονομική πολιτική της.
Η οπαδική βία που ταλαιπωρεί δεκαετίες το ελληνικό ποδόσφαιρο, ανακαλύφθηκε -…ξαφνικά- από την κυβέρνηση το 2010 και με αυτή την αφορμή αρχικά τέθηκαν όροι χρηματοδότησης με την εφαρμογή ρητρών βίας. Εν συνεχεία «πάγωσε» τις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή νέας σύμβασης, σε συνέχεια της τελευταίας που έληξε τον περασμένο Ιούνιο.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο μηδέν, στο οποίο σήμερα βρισκόμαστε σήμερα…
Διαβάστε το άρθρο «ΟΠΑΠ: Ο οργανισμός που έγινε (σχεδόν) εταιρεία» στην πηγή: ΕΞΕΔΡΑ
