Η συμφωνία ΕΡΤ – Super League με προξενητή την κυβέρνηση είναι αναμφίβολα η πρώτη κραυγαλέα παροχή λίγο πριν την προαναγγελθείσα έξοδο από τα μνημόνια (sic), αλλά και η πρώτη πρώτη προεκλογική παροχή της κυβέρνησης, άσχετα αν καταλήγει σε εταιρείες πολιτικών φίλων της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως πέρα από το πολιτικό, υπάρχει και το ποδοσφαιρικό.
Όποιος διαβάσει τα οικονομικά στοιχεία που δημοσιεύονται σχετικά με τα έσοδα των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, θα διαπιστώσει πως βρίσκονται σε τροχιά ανόδου, κυρίως λόγω της αύξησης των εσόδων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
Μονάδικη, ίσως εξαίρεση αποτελεί η Eλληνική Super League.
Για την κατάσταση αυτή υπάρχουν ασφαλώς δαχρονικές ευθύνες στις έως τώρα διοικήσεις του συνεταιρισμού, οι οποίες «φρόντισαν» να απαξιώσουν την αξία του προϊόντος τους και με την ολέθρια πολιτική που ακολούθησαν να σπάσουν την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, που ήταν ο βασικός λόγος της δημιουργίας τους συνεταιρισμού το 2006.
Από τότε οι ΠΑΕ στηρίζονταν στα χρήματα του κρατικού ΟΠΑΠ και στα χρήματα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα.
Ουδέποτε οι ΠΑΕ ενδιαφέρθηκαν να αναβαθμίσουν το προϊόν τους. Δεν τους ενδιέφερε να αυξήσουν τα έσοδά τους, αλλά ούτε και να βελτιώσουν την εικόνα του πρωταθλήματος όταν άρχισε να πλήττεται.
Όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των χειραγωγημένων αγώνων οι τότε διοικήσεις της Λίγκας έλεγαν ότι το πρόβλημα το δημιουργούν «οι δημοσιογράφοι που τα γράφουν».
Όταν τα σκάνδαλα για τη δαιτησία διαδέχονταν το ένα το άλλο, η Super League είχε πάθει τύφλωση και αφωνία.
Ουδέποτε ζήτησε να περιοριστεί ο αριθμός των δανεικών ανάμεσα σε ομάδες που παίζουν στο ίδιο πρωτάθλημα.
Ουδέποτε εφάρμοσε, αυτά στα οποία κατέληγαν οι μελέτες των εταιρειών για την αναβάθμιση του πρωταθλήματος.
Τους ενδιέφερε να μειώνονται τα πρόστιμα που πληρώνουν οι ΠΑΕ για τα επεισόδια των οπαδών τους και γενικώς να μειώνονται οι ποινές.
Τους ενδιέφερε το εφήμερο κέρδος, η παραμονή στην κατηγορία και η πρόσβαση στα κέντρα αποφάσεων.
Όταν ο ΟΠΑΠ ιδιωτικοποιήθηκε ήρθε το πρώτο χτύπημα. Τα δυσθεώρητα που έδινε ο οργανισμός όταν ανήκε στο δημόσιο, ως αντάλλαγμα ακόμα και για να για να γίνονται οι παράνομες αναδιαρθρώσεις όπως αυτή του 2012 σε συνεργασία με την τότε ΕΠΟ, κόπηκαν.
Η Λίγκα έμεινε χωρίς χορηγό και έφτασε στο σημείο να αυτοχρηματοδοτείται από χορηγίες ιδιοκτητών ΠΑΕ.
Το δεύτερο χτύπημα ήρθε πέρυσι τον Νοέμβριο. Ο συνεταιρισμός αρνήθηκε την πρόταση της NOVA για κεντρική διαχείριση έναντι 30 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Κάποιοι πίστευαν ότι θα μπορούσαν να βρουν περισσότερα, κάποιοι ότι θα μπορούσαν να παζαρέψουν.
Η NOVA ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από το μοντέλο της κεντρικής διαχείρισης και ότΙ θα πορευθεί με βάση το «μοντέλο ΠΑΟΚ» – δηλαδή με συμβόλαια με τις ΠΑΕ που την ενδιαφέρουν.
Ακολούθησαν ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ. Η κεντρική διαχείριση διαλύθηκε σαν χάρτινος πύργος.
Το μέτωπο των 12 «μικρομεσαίων» που πήγε να δημιουργηθεί διασπάστηκε εν τη γενέσει του, αφού κάποιοι που δέχθηκαν προτάσεις από τη NOVA συμφώνησαν μαζί της και άλλοι μπρος στην αβεβαιότητα προσέτρεξαν σε αυτήν.
Δημιουργήθηκε το φαινόμενο των «τηλεοπτικά άστεγων» ομάδων που απειλούσαν να μην αρχίσει το πρωτάθλημα αν δεν έβρισκαν και αυτές τα ζωογόνα χρήματα ενός τηλεοπτικού συμβολαίου.
Η κυβέρνηση μέσω της ΕΡΤ έδωσε σανίδα σωτηρίας στις ΠΑΕ και πολύ περισσότερα χρήματα αφού η πρόταση του Epsilon του Ιβαν Σαββίδη για τις επτά ΠΑΕ ήταν περίπου 9,5 εκάτ. ευρώ.
Η πρόταση της κυβέρνηση ανάγκασε τη Super League να μειώσει τις ομάδες από 16 σε 14 και συνοδεύεται και από ένα πακέτο «μέτρων» με στόχο.
Μόνο που οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί έρχονται και παρέρχονται. Οι ιδιοκτήτες/πρόεδροι των ΠΑΕ παραμένουν επί δεκαετίες τα ίδια πρόσωπα, που αποτελούν δικλείδα ασφαλείας, ότι καμία ουσιαστική αλλαγή δεν πρόκειται να γίνει, τουλάχιστον χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα…
Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο :” Οι χορηγίες του κρατικού ΟΠΑΠ, η συμφωνία με την ΕΡΤ και ο υπουργοί που φεύγουν…” στην πηγή :https://soccerplus.gr/
