Να τσακωθούμε για το αν πρέπει να είναι υπό τον έλεγχο του δημοσίου η ΕΥΔΑΠ ή η ΔΕΗ. Μάλιστα! Η αντιπαράθεση αυτή έχει ένα νόημα. Να αρχίσουμε τώρα να τσακωνόμαστε για το αν θα είναι κρατικός ή ιδιωτικός ο ΟΠΑΠ; Είναι από τα άγραφα. Αν το όραμα του σοσιαλισμού είναι να ανοίγει το κράτος κάθε πρωί τα μαγαζιά με τα φρουτάκια, τότε ας κρατικοποιήσουν και τους οίκους ανοχής για να ολοκληρωθεί η εικόνα.
Γιατί θα πρέπει ο ΟΠΑΠ να είναι κρατικός; Γιατί θα πρέπει το δημόσιο να είναι ο στοιχηματζής της γειτονιάς μας; Ας πούμε, επιτέλους, την αλήθεια! Ο ΟΠΑΠ είναι χρήσιμος στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία για τις «δουλειές» της. Ο ΟΠΑΠ υπήρξε ένα εργαλείο διαφθοράς στα χέρια ανθρώπων διψασμένων για εξουσία. Αν δεν υπήρχε η τρόικα, ο ΟΠΑΠ θα ήταν κρατικός για πάντα!
Δημόσιος ο τζόγος; Όχι ευχαριστώ! Προτιμώ ένα δημόσιο που να επιβάλλει μεγάλη φορολογία στον τζόγο και να επιβάλλει κανόνες λειτουργίας σύμφωνους με το κοινωνικό συμφέρον. Θέλω ένα κράτος που να είναι ο ρυθμιστής του συστήματος και όχι ο άρχοντας του τζόγου.
Η πρόσφατη ρύθμιση για την φορολόγηση των κερδών της εταιρείας από τα παιγνίδια με συντελεστή 30% ήταν η λύση που θα έπρεπε να είχε δοθεί εδώ και χρόνια. Το δημόσιο παίρνει με τον τρόπο αυτόν τα χρήματα που εισέπραττε στο παρελθόν ως μέρισμα. Με μια διαφορά: Τώρα τα παίρνει βρέξει – χιονίσει. Ας μας πει κάποιος γιατί αυτή δεν είναι η καλύτερη λύση και θα πρέπει να επιμείνουμε στο να παραμείνει κρατικός ο ΟΠΑΠ.
Όσο για την Ιντραλότ; Θα πούμε αυτό που πολλές φορές έχουμε πει και στο παρελθόν. Πρόκειται για μία ελληνική εταιρεία που απασχολεί χιλιάδες Έλληνες εργαζομένους. Το καλύτερο, λοιπόν, για όλους θα ήταν να βρεθεί μία σοφή λύση. Κι αυτή δεν είναι άλλη από το να εξακολουθήσει η εταιρεία να προσφέρει τις υπηρεσίες της με τιμές που ισχύουν σε αυτές τις περιπτώσεις σε όλες τις αγορές του κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα πρέπει και η Ιντραλότ να «ιδρώσει», να προσπαθήσει να αποδείξει ότι την αξίζει αυτή την δουλειά.
Όσοι, τέλος, νομίζουν ότι η εταιρεία έχει «ξεπουληθεί», ας βάλουν τα χρήματά τους σε αυτή την απίστευτα χαμηλή τιμή (κατά τα λεγόμενά τους) που έχει διαμορφωθεί χρηματιστηριακά. Αρκεί να παραμείνει η προσφορά του fund, αυτή η μοναδική προσφορά που κατατέθηκε, για να μην αναγκαστούν να αναθεωρήσουν για το τι είναι φθηνό και τι ακριβό.
Διαβάστε το άρθρο «Δημόσιος ο τζόγος; Όχι ευχαριστώ!» στην πηγή: CAPITAL του Θανάση Μαυρίδη
