Η κυβέρνηση, επιμένοντας να βαφτίζει μεταρρυθμιστική την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, προωθεί την ιδιωτικοποίηση του
μεγαλύτερου (29%) μέρους του ελεγχόμενου, μέχρι πρόσφατα (54%) από το Δημόσιο, μετοχικού κεφαλαίου του ΟΠΑΠ.
Οι κυβερνήσεις, αφού ιδιωτικοποίησαν τη δεκαετία ως το 2009 σημαντικές Δημόσιες Επιχειρήσεις (Δ.Ε.), στη συνέχεια είχαμε μία «ανάπαυλα» τα έτη 2009 και 2010, ενώ μετά την τοποθέτηση της τρόικας στον σβέρκο μας, έχουμε νέο ξεκίνημα. Από τα σημαντικά φιλέτα είναι ο ΟΠΑΠ και εύλογα η τρόικα τον ενέταξε στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
Σημαντική επιχείρηση, ρόλος του στο παρελθόν.
Ο ΟΠΑΠ, αν και δεν εντάσσεται στις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, όπως της Ενέργειας, Μεταφορών, Τηλεπικοινωνιών, εντούτοις, το οικονομικό μέγεθος τον καθιστά σημαντικότατη Δ.Ε. Ο ΟΠΑΠ, επί σειρά ετών, από τη μια αιμοδοτούσε τα οικονομικά της κυβέρνησης με καθαρό χρήμα, από την άλλη έδινε στήριξη στον αθλητισμό και πολιτισμό χρηματοδοτώντας σχετικούς φορείς.
Για να κατανοήσει κάποιος το ειδκό βάρος του ΟΠΑΠ, αρκεί να δει τον κρατικό προϋπολογισμό 2005 και 2006 για τις Δ.Ε. Όπως φαίνεται, ενώ η ομάδα των Δ.Ε. είχε συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα 559 εκατ. ευρώ το 2004, το 2005, όταν πλέον το Δημόσιο είχε χάσει την πλειοψηφία των μετοχών ΟΠΑΠ και βγήκε εκτός της λίστας των Δ.Ε., το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε 259,11 εκ. ευρώ. Με βάση τον προϋπολογισμό 2005 το οικονομικό αποτέλεσμα 2004 ήταν για τον ΟΠΑΠ 690 εκατ. ευρώ, δηλαδή ίσον με 1,23 φορές του συνολικού αποτελέσματος των Δ.Ε.
Ήταν δηλαδή ο κύριος φορέας που συνέβαλε να καλύπτονται τα αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα 21 φορέων το 2004 και έτσι να εμφανίζεται θετικό το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα. Να επισημανθεί εδώ ότι η πλήρης ιδιωτικοποίηση ΟΠΑΠ, ως είναι αναμενόμενο, θα μηδενίσει και τη συμβολή σε πολιτιστικές και αθλητικές δράσεις.
Ο ΟΠΑΠ βεβαίως, ήταν και είναι ακόμη το εναπομείναν μετοχικό μερίδιο του Δημοσίου ένα φιλέτο. Άρα, είναι αναμενόμενο, σύμφωνα με την επικρατούσα οικονομική σχολή, να δοθεί στους ιδιώτες. Η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν εξετάζει αν μία ιδιωτικοποίηση ζημιώνει το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνία, αλλά αποκλειστικό κριτήριο θέτει το συμφέρον των ιδιωτών.
Δεν εξετάζονται, για παράδειγμα, ενστάσεις που τέθηκαν ακόμη και από κυβερνητικά στελέχη για τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά προωθούνται, άσχετα με τι επιβάλλει το εθνικό συμφέρον. Επειδή, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της τρόικας, υπήρξαν καθυστερήσεις στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του Μνημονίου, εντάθηκαν οι ασφυκτικές πιέσεις για ιδιωτικοποιήσεις. Πρέπει εδώ και τώρα να υλοποιηθούν έστω κάποιες ιδιωτικοποιήσεις για να δείξουμε καλή διαγωγή, να φανεί ότι υλοποιούμε τις δεσμεύσεις μας.
Η υποτελής στην τρόικα κυβέρνηση δεν παίρνει υπόψη δεδομένα και ενστάσεις δικών της ανθρώπων. Πριν από μερικούς μήνες, αρμόδιο στέλεχος για τις αποκρατικοποιήσεις (ο κ. Κουκιάδης, πρόεδρος του Ταμείου Ακίνητης Περιουσίας), παίρνοντας υπόψη την κατάσταση της οικονομίας, τις αξίες των μετοχών των Δ.Ε. είχε ενστάσεις για την ρεαλιστικότητα των προσδιοκώμενων αποτελεσμάτων από τις προγραμματισθείσες ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση ακίνητης περιουσίας.
Συγκεκριμένα, τον Νοέμβριο του 2011, σε συνέντευξή στο πρακτορείο Reuters, ξεκαθαρίζει ότι για το 2011 δεν εξετάζεται η πώληση του 34,5% που διαθέτει το Δημόσιο στον ΟΠΑΠ λόγω της πολύ χαμηλής τιμής αγοράς του, αφού από τα 2,31 δισεκατομμύρια που θα εισέπραττε το Ελληνικό Δημόσιο πριν από έξι μήνες από την πώληση των μετοχών του Οργανισμού, σήμερα μπορεί να εισπράξει μόνο 723 εκατομμύρια ευρώ. Οι τιμές, λοιπόν, αγοράς αποτρέπουν το ταμείο να προχωρήσει σε πωλήσεις μεριδίων ΟΠΑΠ.
Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα: Άραγε σήμερα έχουν μεταβληθεί οι συνθήκες;
Είναι δυνατόν σήμερα να πωληθεί το 29% του ΟΠΑΠ, αντί πινακίου φακής, αν ληφθεί υπόψη πως η τιμή μετοχής από 30 ευρώ στις 2.1.2007, στις 8.12.2011 έχει κατρακυλήσει στα 6,5 ευρώ ανά μετοχή; Μόνο μια υποτελής κυβέρνηση μπορεί να πάρει τέτοια απόφαση.
Όμως για την τρόικα δεν έχουν σημασία αυτά. Δεν ενδιαφέρεται αν οι ιδιωτικοποιήσεις στερούν εργαλεία παρέμβασης, αν σήμερα με την κατάσταση στο Χρηματιστήριο, είναι ακόμη και με στενά εισπρακτικά κριτήρια ασύμφορες. Το θέμα βεβαίως δεν είναι τι θέλει η τρόικα, αλλά τι κάνει η κυβέρνηση. Απλά υλοποιεί, σαν πειθήνιο όργανο, εντολές, γιατί δεν είναι κυβέρνησή ΜΑΣ.
Ο ΟΠΑΠ είναι μία ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση για τις ασκούμενες πολιτικές. Τα τελευταία χρόνια, αντί να αναβαθμιστεί η λειτουργία του, ιδιωτικοποιείται και εντάσσεται σε ρόλο ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Τη διαπίστωση αυτή έκανε το 2009, και τη συμπεριέλαβε στην ετήσια έκθεσή της, η Επιτροπή καταπολέμησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.
Ενώ παλαιότερα (Απρίλιος 2010) η κυβέρνηση άφηνε να εννοηθεί ότι τα όποια έσοδα από τον ΟΠΑΠ θα προέλθουν κυρίως από την ανανέωση των αδειών και του εμπλουτισμού της γκάμας με νέα διαδικτυακά παιχνίδια και όχι από ιδιωτικοποίηση του οργανισμού, σήμερα έχουμε αναίρεση. Λες και έχουν αλλάξει τα δεδομένα της οικονομίας και αγοράς, η κυβέρνηση θέτει τον ΟΠΑΠ σε πρώτη προτεραιότητα πώλησης και ετοιμάζει τη διαδικασία και τις προϋποθέσεις.
Σε εφαρμογή σχετικής απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, το Ελληνικό Δημόσιο μεταβίβασε στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.» το 29% του μετοχικού κεφαλαίου και το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει πλέον 5%. Όπως μάλιστα ανκοινώθηκε, ως το τέλος Μαρτίου προκηρύσσεται ο διαγωνισμός, για να ολοκληρωθεί η πώληση του 29% το ταχύτερο.
Συμπερασματικά: Οι κυβερνήσεις της τελευταίας διετίας ασκούν εγκληματική πολιτική, πρέπει να διωχτούν από την εξουσία και να λογοδοτήσουν για τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στη χώρα. Επιβάλλεται αλλαγή πολιτικής, που βεβαίως δεν μπορεί να υλοποιηθεί από μια δουλική και αντιλαϊκή κυβέρνηση. Εδώ και τώρα οφείλουμε να την «απολύσουμε».
Διαβάστε το άρθρο «Ο ΟΠΑΠ στον χορό των ιδιωτικοποιήσεων το 2012» στην πηγή: ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΑΚΑΚΗ
