Το συναρπαστικό με τα τεκταινόμενα γύρω από το νόμο των τυχερών παιχνιδιών είναι ότι τα περισσότερα μηνύματα – απ’ όπου κι αν προέρχονται – περιέχουν κι ένα τουλάχιστον παράδοξο. Ακόμα και για όσους παρακολουθούμε με προσοχή το ρέμα επί μακρόν, είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα σε «ελπιδοφόρα» η «ανησυχητικά» μηνύματα.
Για παράδειγμα, η πρόσφατη διαπίστωση του κ. Σπανουδάκη ότι πρέπει να ληφθούν αποφάσεις πολύ γρήγορα γιατί «το χρονοδιάγραμμα είναι ήδη πολύ πιεστικό» δεν ξέρουμε αν πρέπει να χαροποιεί ή να ανησυχεί.
Από τη μια μεριά είναι παρήγορο το γεγονός ότι η διοίκηση της ΟΠΑΠ Λ Ε. δεν εφησυχάζει, αλλά από την άλλη αναρωτιόμαστε πώς μπορεί να «ξεμένουμε» από χρόνο όταν από το 1998 μέχρι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση ζητάει ακριβώς τα ίδια πράγματα από τις Ελληνικές κυβερνήσεις και κατ’ επέκταση από τον ΟΠΑΠ.
Για την κομισιόν και για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το ζητούμενο είναι ένα και το αυτό: Η λειτουργία της Ελληνικής Αγοράς Τυχερών Παιχνιδιών μέσα σε ένα πλαίσιο ελεύθερου και υγιούς ανταγωνισμού κατά τρόπο που να διασφαλίζεται το μέγιστο δημόσιο όφελος.
Αντίστοιχα, ενώ η απόφαση της διοίκησης της ΟΠΑΠ ΑΕ. για δανεισμό είναι ενδεικτική μιας νέας δυναμικής στον στρατηγικό σχεδιασμό της εταιρείας, η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου για αναζήτηση «μετρητού» και μάλιστα με δεδομένη την προαναφερθείσα πίεση χρόνου δεν προσφέρει ιδιαίτερη αισιοδοξία, είτε πρόκειται για κοινοπρακτικό είτε για ομολογιακό δανεισμό.
Πολύ δε περισσότερο δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι για την τελική «αποδοτικότητα» των επενδύσεων στο όνομα των οποίων επιχειρείται ο δανεισμός. Είναι παράλογο να αναζητείται δανεισμός (ουσιαστικά) για την εξαγορά μελλονπκών δικαιωμάτων της εταιρείας.
Κάθε ομολογιακός ή κοινοπρακτικός δανεισμός (α λεγόμενες ακριβότερες μορφές δανεισμού) θα πρέπει να αρχίσει να αποδίδει άμεσα κέρδη στον επενδυτή, άρα, είναι ασύμφορος για μακροχρόνιους σχεδιασμούς (βλέπε παράταση δικαιώματος έως το 2030).
Όμως, το δικαίωμα θα πληρωθεί από τα ταμειακά αποθέματα και ο δανεισμός (όποιας μορφής) θα γίνει για business plan που αφορούν τα «φρουτάκια» ή π.χ. το «Ξυστό».
Στους «κινδύνους» της ανάλυσης της δουλειάς, με πόση βαρύτητα θα συμπεριληφθούν οι πιθανές εμπλοκές του νέου νόμου, ακόμα και στο συγκεκριμένο θέμα που φέρεται ότι ρυθμίζει, δηλαδή την αγορά των παιχνιδομηχανημάτων; Ίσως, τελικά, η Κυβέρνηση να μην έχει υπολογίσει το κονδύλι που θα κληθεί να πληρώσει το Υπουργείο Υγείας για αποκαταστάσεις εθισμένων πολιτών (300 εκατ. ευρώ την πρώτη τριετία), αλλά, να έχει υπολογίσει τα πρόστιμα που ενδέχεται να μας επιβληθούν στο μέλλον.
Η βασικότερη απαισιοδοξία πηγάζει από τις αμφιβολίες για την επιτυχία της νομοθετικής προσπάθειας που πρόσφατα βρήκε την έκφρασή της μέσα σε ένα «μετέωρο» από πολλές απόψεις σχέδιο νόμου.
Ένα δύσκολο θέμα όπως τα τυχερά παιχνίδια, μετά από μια δεκαετία κωλυσιεργίας νομοθετήθηκε με βασικές ελλείψεις και με ανάλογη πίεση χρόνου.
Τα αποτελέσματά του, απλά, είναι ανάλογα των πρακτικών που ακολουθήθηκαν.
Η τροπολογία Βενιζέλου – αν μη τι άλλο – δείχνει πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το θέμα, αλλά, για άλλη μια φορά, το timing προδίδει την προχειρότητα και την ανεπάρκεια του όποιου ξεκάθαρου κυβερνητικού σχεδιασμού στο ζήτημα της λειτουργίας των τυχερών παιχνιδιών στο έδαφος και πολύ περισσότερο στο διαδίκτυο.
Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Προσβολή του νομοσχεδίου από την επιτροπή ανταγωνισμού της Ε.Ε. καθιστά αυτομάτως τον νόμο ανενεργό.
Γι’ αυτό και ήρθε η εσπευσμένη τροπολογία της τελευταίας στιγμής. Άρα, υποχρεώσεις των παροχών εταιρειών που απορρέουν από τον νόμο δεν θα μπορούν να θεωρηθούν δεσμευτικές για τις επιχειρήσεις αυτές.
Εν ολίγοις, σε περίπτωση που πολλές (αν όχι όλες) επιχειρήσεις διαδικτυακού στοιχήματος «προβούν οικειοθελώς» σε αναδρομική ένταξή τους στο φορολογικό σύστημα όπως ορίζει ο νόμος και εκ των υστέρων ο νόμος κριθεί άκυρος από την Κομισιόν, οι συγκεκριμένες (ως τώρα παράνομες) επιχειρήσεις θα έχουν νομιμοποιήσει (έστω και προσωρινά) τη λειτουργία τους, αλλά το Ελληνικό Δημόσιο δεν θα μπορεί να απαιτήσει τους φόρους! Το επόμενο διάστημα και έως τα τέλη Νοεμβρίου, τα τυχερά παιχνίδια και η Σούπερ Λιγκ θα είναι οι δύο μονομάχοι των περισσότερων νομικών επιπλοκών λόγω των εσπευσμένων αποφάσεων της Κυβέρνησης.
Με λίγα λόγια, οι φωνές των πρακτόρων του ΟΠΑΠ για την πάταξη του παράνομου στοιχήματος όχι μόνο δεν θα έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αλλά ακόμα και σε περίπτωση που ο νόμος κριθεί εφαρμοστέος ως έχει (δύσκολο), θα παραμείνει σε όλους η απορία: Αφού ήταν τόσο απλό να αντληθούν έσοδα από το μέχρι τώρα «παράνομο» στοίχημα, γιατί δεν έγινε παλαιότερα; Ή τουλάχιστον γιατί δεν συμπεριλαμβανόταν στον αρχικό νόμο (έστω την τρίτη του προσπάθεια που κατατέθηκε στην Κομισιόν) και έπρεπε να προβλεφθεί από τροπολογία που προστέθηκε στον νόμο την έσχατη στιγμή, μετά από 15 μήνες διεργασιών; Όλα αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα είναι μόνο «παρακλάδια» του βασικού κορμού της απορίας μας όπως διατυπώνεται εδώ και χρόνια, πάντα σε σταθερή, δομημένη και συμβατή σειρά επιχειρημάτων πάνω στην τροχιά της απλής λογικής.
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει γιατί επιμένουμε ως χώρα να αντιμετωπίζουμε τον τζόγο σαν να πρόκειται για κάτι που βρίσκεται εκτός της Ελληνικής πραγματικότητας; Γιατί οι διαβουλεύσεις και οι νομοθετικές προσπάθειες δεν υιοθετούν μια πραγματική επιστημονική προσέγγιση ενός τόσο πολυσύνθετου ζητήματος; Η Κομισιόν έχει πολύ συγκεκριμένες αντιρρήσεις, αλλά η Ελληνική κυβέρνηση ασχολείται με γενικότητες «γύρω από το θέμα» και όχι με τα καίρια ζητήματα. Είναι προφανές ότι πρόκειται τουλάχιστον για προχειρότητα το να ζητάμε από νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου να υπαχθούν στη δικαιοδοσία μιας επιτροπής που ΘΑ συσταθεί και θα εφαρμόζει έναν κανονισμό που ΘΑ καταρτιστεί.
Ακόμα και σε θεωρητικό επίπεδο είναι αδύνατον να λειτουργήσει η Ελληνική Αγορά Τυχερών Παιχνιδιών στην παρούσα φάση, είτε λόγω βασικών θεσμικών ελλείψεων, είτε λόγω νομικών εμπλοκών από τις συγκρούσεις συμφερόντων.
Όμως η ανάλυση κινδύνων σε νομικό επίπεδο που αναφερόμαστε είναι κυβερνητικό καθήκον και όχι δημοσιογραφικό. Το δημοσιογραφικό καθήκον είναι να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου για τα κενά του νόμου που μπορεί να επιφέρουν ανεξέλεγκτες έως καταστροφικές συνέπειες στην καθημερινότητα του Έλληνα παίκτη. Τα ζητήματα αποκλεισμού των νέων, της ερεθιστικότητας νέων και παλαιότερων παιχνιδιών, της αναλογικότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών και της καταλληλότητας του λειτουργικού πλαισίου στα τυχερά παιχνίδια δεν είναι αντικείμενο «νομικίστικων» αντιπαραθέσεων ούτε η λαϊκή βούληση συνάδει με τον τρόπο που συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία τα τυχερά παιχνίδια.
Η Κοινότητα μάς ζητά ξεκάθαρα (και επιτακτικά) μια σοβαρή έρευνα γύρω από τα τυχερά παιχνίδια και μέχρι στιγμής στη χώρα μας έχουν γίνει μόλις δύο μετριότατες και συγκεκριμένης κατεύθυνσης έρευνες.
Στην παρούσα φάση οι κυβερνητικοί στόχοι είναι προφανείς και όλα αφορούν το χρήμα. Το εύκολο έσοδο για την Κυβέρνηση είναι η εντολή της στην ΟΠΑΠ ΑΕ. να αδειάσει τα ταμεία της σε αυτά του Δημοσίου και να πάρει και δανεικά για να συμπληρώσει αυτά που προβλέπονται από τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών μας.
Διαβάστε το άρθρο «Λεφτά… υπήρχαν-χρόνος δεν υπάρχει» στην πηγή: 1-2-Χ
