Δεν έχω πρόθεση ενόχλησης, παρά μόνο ενημέρωσης. Όσοι κληθούν να αποφασίσουν σε τόσο κρίσιμο κλαδικό ζήτημα, τουλάχιστον ας τούς ενισχύσει κατά το δυνατό η εμπειρία των διαδραματισθέντων, γιατί επαναλαμβανόμενη η ιστορία κάποιες φορές εξελίσσεται σε φάρσα.
Πριν 16 χρόνια διάλυε την Ομοσπονδία η κόντρα Αθηναίων χονδρεμπόρων Λαχείων – Ξυστό. Ενώθηκαν μόνο όταν υπερασπίστηκαν την κυβερνητική απόφαση μετοχοποίησης τού ΟΠΑΠ και πώλησης των μέτοχων σε ιδιωτικά συμφέροντα. Κατηγορήθηκαν ότι τότε είχαν κίνητρο την υπουργική υπόσχεση ρουσφετιού για τακτοποίηση προσωπικών εκκρεμοτήτων στα Κρατικά Λαχεία.
Οι πρόσφατοι υπερασπιστές της παράδοσης τού μονοπωλίου της ΟΠΑΠ Α Ε. σε διαχειριστές κεφαλαίων, άναψαν εορταστικά βεγγαλικά από το βήμα της Γ.Σ. της ΠΟΕΠΠΠ, πως η πώληση της Εταιρείας σήμαινε αυτομάτως λαμπρό μέλλον για τον κλάδο κι αυτό θα φαινόταν κιόλας μέσα στους πρώτους μήνες.
Μού είναι άγνωστο αν αισθάνονται δικαιωμένοι. Πάντως, πολλοί πράκτορες διαπιστώνουν ως μοναδική αλλαγή το τσεκούρωμα κάθε εταιρικής δαπάνης (είτε παράλογης είτε ακόμη και ωφέλιμης, όπως η εξυπηρετική για τη Βόρειο Ελλάδα λειτουργία της ζώνης Θεσσαλονίκης). Ως ποιοτική αλλαγή ξεχωρίζει ο εντυπωσιακός εμπλουτισμός τού «Πάμε ΣΤΟΙΧΗΜΑ». Αποδεικνύει ότι η νέα διοίκηση της Εταιρείας μπορεί, αλλά δεν θέλει. Διότι η εκτόξευση της γκανιότας ως και 30% (!!!) στα ειδικά στοιχήματα ώσπου να φτάσει το πρόγραμμα στα πρακτορεία (ελαττώνονται οι αποδόσεις των πιο εμπορικών επιλογών δίχως αντίστοιχη αύξηση των υπολοίπων) ακυρώνει κάθε στόχο αναβάθμισης τού προϊόντος. Άρα η Εταιρεία δεν θέλει να απαλλαγεί από ντόπιους και διεθνείς κουρσάρους που λυμαίνονται κάθε Τρίτη και Παρασκευή πρωί τις όποιες στοιχηματικές προσφορές της ΟΠΑΠ και ο μέσος παίκτης επιβαρύνεται τη ζημία. Κατά τα άλλα είδαμε το τζακ-ποτ του Τζόκερ με ταυτόχρονο λήγοντα στο ΠΡΟΤΟ (βούλιαξε), τα φρουτάκια της ΟΠΑΠ εκτός πρακτορείων, σε μικρά καζίνο δίπλα στα πρακτορεία (βούλιαξε), το Χριστουγεννιάτικο Λαχείο (βούλιαξε), τα Ταχυδρομεία να πωλούν ΟΠΑΠ (βούλιαξε), κλπ.
Μένει ως διοικητική «επιτυχία» ο στραγγαλισμός εκροών – επενδύσεων. Κατά συνέπεια δικαίως ο καλοπροαίρετος πράκτορας κοιτά με μισό μάτι κάθε εταιρική πρόταση που αφορά την προμήθεια. Σκέφτεται πως δεν είναι για καλό. Έχει δίκιο ή άδικο; Ας το δούμε, πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο.
Πριν 16 χρόνια, ακόμη και η online εξέλιξη των αγώνων κόστιζε πολύ ακριβή ιδιωτική συνδρομή. Ο ΟΠΑΠ αποφάσιζε, οι πράκτορες εκτελούσαν, αλλιώς αφαιρούνταν η άδεια.
Το επαγγελματικό μας μέλλον εξαρτιόταν από υπουργικές αποφάσεις. Σε κάθε προεκλογική περίοδο γεμίζαμε νέες άδειες. Φυσικά δεν υπήρχαν αργίες, δεν μεταβιβάζονταν τα πρακτορεία κ.ο.κ.
Μια ολιγομελής ομάδα κυρίως από Σωματεία της Περιφέρειας γράψαμε τότε «Τα 58 Βήματα για τη βιωσιμότητα των Πρακτορείων» και περιγράφαμε εκεί 58 διεκδικήσεις με κυριότερη βέβαια την επαγγελματική κατοχύρωση μέσω Ατομικών Συμβάσεων ΟΠΑΠ – Πράκτορα. Εάν ο κλάδος εμπιστευόταν σε μας τη Διοίκηση, αυτά θα κάναμε κατά γράμμα. Οι επαγγελματίες συνδικαλιστές πολύ γέλασαν με την αφέλειά μας. Αλλά γελά καλύτερα, όποιος γελά τελευταίος . . Μετά 6 χρόνια οι πράκτορες μας εμπιστεύτηκαν.
Τα «58 Βήματα» ένα ένα πραγματοποιούνταν. Η Ομοσπονδία δυνάμωσε με απεργίες κοντά στο 100%. Αντιπροσωπεύονταν στο Δ.Σ. ακόμη και ολιγομελή Σωματεία. Πρώτα πήγε το ΚΙΝΟ στο 8%, μετά έγινε Σύμβαση, Ενιαία Εταιρική Εικόνα, συμμετοχή της ΟΠΑΠ σε λειτουργικά μας έξοδα, πώληση ή εταιρική διαχείριση πρακτορείων, αμοιβή των κεντρικών, απαράβατη απόσταση 200 μέτρων, Αργία ως και για διεξαγωγή συνδικαλιστικών εκλογών και τόσα άλλα σημαντικά ή μικρότερης αξίας. Ας γέλαγαν το 2000 ΟΠΑΠ και συνδικαλιστές με όλα αυτά που τα θεωρούσαν ανήκουστα!
Έμενε μόνο το θέμα της προμήθειας. Ζητούσαμε 30% της μικτής κερδοφορίας κάθε παιχνιδιού (Πωλήσεις μείον κέρδη παικτών επί 30%, επομένως 9% το ΚΙΝΟ, 15% το Τζόκερ κλπ). Αλλά το Στοίχημα; Δεν έχει καθορισμένα κέρδη. Άλλες χρονιές πάει πάνω κι άλλες κάτω. Πώς θα ορίζαμε το 30%; Μία λύση ήταν να συνεχίζαμε το 8% και τέλος του έτους να μας πίστωναν τη διαφορά. Η ΟΠΑΠ είχε αντίρρηση ότι αν καλυτέρευε τις αποδόσεις κι αυξάνονταν τα κέρδη των παικτών τότε θα δικαιούμασταν λιγότερα, αλλά πώς θα μάζευε τη διαφορά; Αντιπρότεινε 6% κατά τη διάρκεια του έτους κι εφάπαξ τα επιπλέον, κάτι που απορρίψαμε εμείς γιατί θα στράγγιζε τα ταμεία των πρακτορείων μέχρι την ετήσια εκκαθάριση.
Κάπως έτσι μπήκε θέμα κλιμακωτής. Υπήρχε διάχυτη αίσθηση εμπιστοσύνης σε μάς, ότι στα παζάρια ήμασταν καλοί. Οδεύαμε εύκολα σε; 3% τα μονά παιχνίδια, 5% οι δυάδες, 9% τριάδες και τετράδες, 12% από πεντάδες και πάνω. Ορίστηκε συνάντηση ΠΟΕΠΠΠ – ΟΠΑΠ για την τελική συμφωνία.
Η ΟΠΑΠ έδειχνε να επείγεται. Γιατί; Αφού ήταν για το συμφέρον των πρακτόρων! Πρώτη φορά ενδιαφέρονταν τόσο για μάς. Ήθελαν λέει να αναβαθμίσουν το «Πάμε ΣΤΟΙΧΗΜΑ» με ειδικά στοιχήματα και καλύτερες αποδόσεις, ωστόσο έπρεπε πρώτα να απαλλαγούν από τους traders (Παίζουν τριπλή τον αγώνα, διαλέγοντας σε διαφορετικές εταιρείες τις καλύτερες τιμές κάθε σημείου και τελικά χάνουν το πολύ 2%. Τους μένει, όμως, το 8% της προμήθειας ΟΠΑΠ. Σε κάθε χτύπημα ενός εκατομμυρίου, ογδόντα χιλιάδες ευρώ μείον την εφορία μείον κάτι κατοστάρικα ευρώ που δίνουν στον φουκαρά τον πράκτορα όλο κι όλο. Με 3% στα μονά δεν συμφέρει).
Γιατί απλά δεν αφαιρούσαν τις άδειες αυτών των πρακτορείων, αφού πλέον η Σύμβαση το πρόβλεπε; Μυστήριο! Ούτε καμιά κρατική ούτε η ιδιωτική διοίκηση αφαίρεσαν ποτέ άδεια trader. Είναι ένα σκοτεινό σημείο, που και τότε μας έκανε πολύ επιφυλακτικούς.
Καθίσαμε λοιπόν στο ίδιο τραπέζι και είχαμε σχεδόν συμφωνήσει για τα ποσοστά. Μας απασχολούσε η οργάνωση πιλοτικής εφαρμογής κάποιων μηνών. Τότε η Ομοσπονδία ζήτησε τις εγγυήσεις της:
1) Άμεση εφαρμογή (από την πιλοτική περίοδο) τού 30% σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια. (ΚΙΝΟ 9%, Τζόκερ 15% κλπ).
2) Ούτε ένας αγώνας ή ειδικό στοίχημα αγώνα, σε καμιά στιγμή δεν θα ξεπερνούσε σε γκανιότα το 10%. Αυτό καλυμμένο με ρήτρα πολλών εκατομμυρίων (Αλλιώς γιατί 3% στα μονά; Το 3% είναι 30% επί 10%).
3) Εάν στο τέλος κάθε έτους το σύνολο της καταβληθείσας προμήθειας προς τα πρακτορεία υπολείπονταν τού 8%, η διαφορά θα καταβάλλονταν στο ταμείο τού Εφάπαξ.
4) Σε περίπτωση διεξαγωγής τού «Πάμε ΣΤΟΙΧΗΜΑ» μέσω διαδικτύου: α) Καμιά διαφορά δεν επιτρεπόταν από το «κουπόνι» τού φυσικού δικτύου και β) Το 8% της μικτής κερδοφορίας των ιντερνετικών στοιχημάτων (αν ποτέ διεξάγονταν) επίσης θα το κατάθεταν στο Εφάπαξ.
Ένας της ΟΠΑΠ που παραβρισκόταν, οργίστηκε και του ξέφυγε: «Ρε Κλωνάρη, άμα τα δεχτούμε αυτά δεν θα κοπεί ούτε ένα ευρώ από την προμήθειά σας!».
Λανθάνουσα γλώσσα λαλεί την αλήθεια! Ούτε τους traders ήθελαν να διώξουν ούτε το «Πάμε ΣΤΟΙΧΗΜΑ» σκόπευαν να κάνουν ανταγωνιστικό. Στην προμήθεια των πρακτόρων έκαναν ΕΠΙΘΕΣΗ.Μάζεψα τα χαρτιά μου και χωρίς κουβέντα έφυγα. Έκλεισε πριν καν προκύψει το κεφάλαιο «Κλιμακωτή Προμήθεια». Τώρα που κατά τα φαινόμενα ξανάνοιξε, αυτές τις 4 εγγυήσεις η σημερινή διαπραγμάτευση τις απαιτεί ΓΡΑΠΤΩΣ; Αν ναι, καλοί αγώνες έρχονται και κανείς δεν περισσεύει. Αν όμως η όποια πρόταση κλιμακωτής (αγνοώ τα προταθέντα ποσοστά, πιστεύω ότι δεν άλλαξαν) δεν συνοδεύεται από τις συγκεκριμένες εγγυήσεις, τότε μόνο ένα θλιμμένο κούνημα της κεφαλής εκφράζει το τι έχει να περιμένει ο κλάδος των πρακτόρων.
Υ.Γ. Να πως γίνεται βιώσιμο και το Εφάπαξ. Το οποίο εξ αρχής ήταν μια αλβανική πυραμίδα, που υποχρέωνε τούς νεώτερους να χρυσοπληρώνουν τούς παλαιότερους. Πλήρωσα από την πρώτη μέρα του προγράμματος, αλλά δεν κατάθεσα ποτέ αίτηση είσπραξης κι ας είναι τα οικονομικά μου τραγικά. Ντρέπομαι να κλέψω την επόμενη γενιά. Αν ήταν στο χέρι μου, θα το έκοβα μια και καλή. Είχα να διαλέξω ανάμεσα σε αυτό και την υπογραφή Σύμβασης. Διάλεξα το δεύτερο…
Διαβάστε το άρθρο “Κλιμακωτή προμήθεια: Λεόντειος ή για κοινό όφελος η πρόταση ΟΠΑΠ;” του Κίμωνα Κλωνάρη (Ο κ. Κίμων Κλωναρης είναι παλιός πράκτορας και συνδικαλιστικό στέλεχος) στην πηγή “1-2-Χ”
