Σε καφενεία της κρίσης μετατρέπονται τα προποτζίδικα και τα πρακτορεία τυχερών παιχνιδιών. Όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που επιλέγουν ως τόπο συνάντησης τα πρακτορεία της γειτονιάς τους. Τα παραδοσιακά καφενεία δίνουν σταδιακά τη θέση τους στους «ναούς» του τζόγου. Οι καφετέριες κλείνουν τις καθημερινές, ενώ στους δρόμους της Αθήνας τα μόνα στέκια που παραμένουν ανοιχτά και φωτισμένα είναι τα πρακτορεία παιχνιδιών. 0 καφές σε πολύ χαμηλή τιμή, το σαντουιτσάκι και ενδεχομένως κάποιο αναψυκτικό συνδυάζονται με τα κουπόνια των τυχερών παιχνιδιών. Με αυτό τον τρόπο διασκεδάζουν ολοένα και πιο πολλοί Έλληνες τον καιρό της κρίσης.
Άνεργοι και συνταξιούχοι είναι ως επί το πλείστον οι καλύτεροι πελάτες των προποτζίδικων. Καταφεύγουν στα νόμιμα τυχερά παιχνίδια, στο διαδικτυακό τζόγο, στο Κίνο και το Στοίχημα, μήπως και γυρίσει η τύχη τους. Τα πρακτορεία μετατρέπονται σε χώρους εναπόθεσης ελπίδων. Οι θαμώνες ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή η τύχη θα τους χαμογελάσει και θα απαλλαγούν διά παντός από τα χρέη τους σε δάνεια, κάρτες και λογαριασμούς.
Τα προποτζίδικα μετατρέπονται σταδιακά σε καφετέριες. Ο πράκτορας τοποθετεί τραπεζάκια, καρέκλες και μεγάλες οθόνες, για να παρακολουθούν οι θαμώνες τους αγώνες και τα προγνωστικά. Παρ’ όλα αυτά, δεν παίζουν μεγάλα ποσά. Πηγαίνουν κάθε απόγευμα, κάθονται, συνομιλούν και κάνουν τις προβλέψεις τους. Τα στέκια της θεάς τύχης είναι τα μόνα φωταγωγημένα καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας.
Ο εθισμός παραμονεύει
Αναντίρρητα, ο τζόγος είναι ένας ευχάριστος τρόπος για να βγάλει κάποιος εύκολα χρήματα. Δεν παύει όμως να είναι ένα παιχνίδι με ρίσκο, που παρασύρει και εθίζει τους παίκτες. Η αδρεναλίνη χτυπάει… κόκκινο και τα «θύματα» παθιάζονται όλο και περισσότερο στην ιδέα ότι κάποια μέρα θα πλουτίσουν. Για πολλούς, το να παίζουν ένα τυχερό παιχνίδι είναι μία διασκεδαστική εμπειρία, οι ειδικοί όμως προειδοποιούν ότι για κάποιους μπορεί να αποβεί καταστροφική.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2011, 400.000 Έλληνες τζογάρουν μέσω διαδικτύου.
Κυριαρχεί η τάση να μην ικανοποιούνται από τα κέρδη και να πιστεύουν ότι θα τα πολλαπλασιάσουν μόνο αν συνεχίσουν να ρισκάρουν προκαλώντας την τύχη τους. Ο μόνος τρόπος απεξάρτησης είναι να απευθυνθούν στα ειδικά κέντρα ενάντια στον εθισμό.
«Κι αν σου κάτσει;»
Η κ. Πόπη μας λέει πως «η οικονομική κρίση ανοίγει την πόρτα στα τυχερά παιχνίδια. Έχω φίλες που δοκιμάζουν συχνά την τύχη τους, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στα μεγάλα ποσά. Ωστόσο, εγώ παίζω σπάνια τυχερά παιχνίδια. Ίσως όμως θα πρέπει να δοκιμάζω πιο συχνά την τύχη μου, καθώς ποτέ δεν ξέρεις αν θα σου κληρώσει το εκατομμύριο!»
«Είμαι εξαρτημένος, αλλά το διασκεδάζω»
Το «Καρφί» βρέθηκε σε συνοικιακό προποτζίδικο και συνομίλησε με τους θαμώνες. Ο κ.
Δημήτρης, 45 ετών, παίζει εδώ και πάρα πολλά χρόνια τυχερά παιχνίδια, σε σημείο, όπως o ίδιος δηλώνει, να έχει εθιστεί στον τζόγο.
«Πολλοί είναι εκείνοι που αναζητούν την τύχη τους στα τυχερά παιχνίδια. Λόγω κρίσης και οικονομικών δυσκολιών, ο κόσμος παίζει όλο και περισσότερο, μήπως και καταφέρει να αλλάξει την τύχη του και να κερδίσει τα χρήματα που έχει τόσο ανάγκη», λέει χαρακτηριστικά. Ο τζόγος όμως λειτουργεί και ως αντικαταθλιπτικό ή αγχολυτικό για πολλούς Έλληνες. «Εγώ και οι υπόλοιποι θαμώνες καταφεύγουμε στα τυχερά παιχνίδια, θέλοντας να ξεχάσουμε τα οικονομικά μας προβλήματα και τις ανησυχίες μας», δηλώνει ο κ. Δημήτρης.
«Γνωρίζω ότι είμαι εξαρτημένος, είναι όμως δύσκολο να το συνειδητοποιήσουν όλοι όσοι συχνάζουν στα πρακτορεία. Αρκετά μεγάλη απήχηση, κυρίως στους νεότερους, έχει ο ιντερνετικός τζόγος, που σχετίζεται κυρίως με αθλήματα. Ο εθισμός έρχεται σταδιακά. Η παγίδα στην οποία πέφτουν συχνότερα οι θαμώνες ή παίκτες τόσο στα πρακτορεία όσο και στο ίντερνετ είναι ότι, για να παίξεις, δεν χρειάζεται να τζογάρεις μεγάλα ποσά.
Λίγο-λίγο, όμως, ξεκινάς από 30 λεπτά και είναι άγνωστο μέχρι πού θα φτάσεις. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για κάποιον που παίζει είναι η επανάληψη για εύκολο κέρδος. Όταν ο παίκτης προσπαθεί να ρεφάρει κερδίζοντας αυτά που έχασε ως τώρα, τότε διατρέχει το μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσει ακόμη περισσότερα. Παρότι γνωρίζω ότι έχω αυξήσει τις επισκέψεις μου στα πρακτορεία, μου είναι δύσκολο να σταματήσω. Είναι η διασκέδαση μου. Ξεσκάω και ξεχνώ τα προβλήματα μου. Άλλωστε, είναι το μόνο που μας έμεινε απ’ όσα περνάμε τον τελευταίο καιρό».
«Τουλάχιστον εδώ πίνω καφέ με 50 λεπτά»
Ο Νίκος είναι 27 χρονών, φοιτητής και άνεργος εδώ και δύο περίπου χρόνια. Συχνάζει και εκείνος στο προποτζίδικο της γειτονιάς του. «Εγώ έρχομαι μέρα παρά μέρα, καμιά φορά και καθημερινά. Πίνω το καφεδάκι μου, βλέπω τους φίλους μου, παρακολουθώ τους αγώνες και τις κληρώσεις και περνάω καλά. Δεν έχω πλέον και πολλές επιλογές για διασκέδαση. Τουλάχιστον εδώ, ακόμα και αν δεν έχω χρήματα να παίξω, παίρνω έναν καφέ που κάνει 50 λεπτά. Έτσι ξεγελάω τον Νίκος εαυτό μου ότι έχω μία έξοδο την ημέρα για διασκέδαση. Την ημέρα ψάχνω για δουλειά και, όταν απογευματιάζει, επισκέπτομαι το συνοικιακό πρακτορείο. Δεν παίζουμε σοβαρά ποσά, διότι δεν έχουμε.
Πάνε οι εποχές που παίζαμε 20 ευρώ ή και 50. Τώρα παίζουμε έως 1,5 ευρώ, παίρνουμε και το αναψυκτικό ή τον καφέ μας και περνάμε το απόγευμά μας ευχάριστα. Ξεχνάμε τις έγνοιες και τα άγχη μας. Εδώ μας έφτασαν, να παίζουμε τυχερά παιχνίδια και να περνάμε καλά!»
Η θεά τύχη… διχάζει
Στο Σύνταγμα συναντήσαμε τον κ. Χρήστο, ο οποίος εμφανίζεται υποψιασμένος ως προς τα τυχερά παιχνίδια.
«Αν όντως τα πρακτορεία έδιναν τα χρήματα που υπόσχονται καθημερινά στους θαμώνες τους, τότε οι ίδιοι θα είχαν φαλιρίσει. Ζω την πραγματικότητα και δεν πιστεύω στο κυνήγι της θεάς τύχης. Δεν έχω μπει ποτέ στη διαδικασία να βγάλω χρήματα ρισκάροντας σε κάποιο τυχερό παιχνίδι. Καταλαβαίνω τον κόσμο που το κάνει, καθώς είναι πλέον ένας τρόπος διασκέδασης, αλλά δεν παύω να το θεωρώ ανούσιο και κλέψιμο».
Από την άλλη, η κ. Ελευθερία, όπως λέει η ίδια, δοκιμάζει που και πού την τύχη της, αλλά δεν τα έχει καταφέρει ακόμα. «Οι οικονομικές δυσκολίες και η ανεργία έχουν οδηγήσει τους Έλληνες να βρουν καταφύγιο στα τυχερά παιχνίδια. Είναι φυσικό η οικονομική κρίση να δίνει τροφή στον τζόγο. Οι περισσότεροι Έλληνες ζουν πια με την ελπίδα ότι κάποια
Στιγμή η τύχη τους θα τους χαμογελάσει πλατιά. Ονειρεύονται ότι θα κερδίσουν κάποια χρήματα και θα απαλλαγούν από τα χρέη τους. Αραιά και πού αγοράζω κανένα λαχείο ή παίζω κανένα τυχερό παιχνίδι, αλλά ως εκεί. Μέχρι στιγμής, όμως, δεν έχω κερδίσει, μπορεί στο μέλλον να σταθώ πιο τυχερή.
Παίζουν λίγα για να πάρουν τα πολλά
Με τις ώρες παραμένουν στα πρακτορεία οι θαμώνες. Διαβάζουν την εφημερίδα τους, πίνουν το καφεδάκι τους με μόλις 50 λεπτά, συναντούν φίλους και προκαλούν την τύχη τους με λιγότερο από μισό ευρώ! Τα δελτία στοιχίζουν πλέον από 30 μέχρι και 60 λεπτά. Στις μέρες μας, το να σφραγίζει ένα πρακτορείο δελτίο με 15 ευρώ θεωρείται μάλλον κατόρθωμα. «Ο κόσμος δεν παίζει μεγάλα ποσά, γιατί δεν μπορεί να τα διαθέσει», λένε οι πράκτορες, που βλέπουν τον τζίρο τους να μειώνεται.
Οι περισσότεροι παίκτες ποντάρουν ελάχιστα ευρώ. Κάποιοι παίζουν μέχρι και το τελευταίο 50λεπτο που έχουν στην τσέπη τους, ευελπιστώντας να κερδίσουν έστω ένα χαρτζιλίκι. Κατά βάθος, όμως, όλοι όσοι ποντάρουν σε τυχερά παιχνίδια φαντάζονται ότι η τύχη κάποια στιγμή θα τους χαμογελάσει πλατιά και θα αλλάξουν μια για πάντα τη ζωή τους κερδίζοντας ασύλληπτα ποσά.1 Οι κυνηγοί της τύχης συναθροίζονται κυρίως απογευματινές ώρες στα πρακτορεία. Ο μέσος όρος είναι άνδρες από 25 ετών και πάνω.
Και οι γυναίκες στο… παιχνίδι
Και ενώ η παράδοση θέλει ο τζόγος να είναι μόνο γένους αρσενικού, πλέον ο μύθος καταρρίπτεται. Όλο και περισσότερες γυναίκες δοκιμάζουν την τύχη τους, ενώ πιο έντονη είναι η κινητικότητα τους την περίοδο των εορτών.
Μάλιστα, οι γυναίκες είναι πολύ καλές παίκτριες, καθώς παίζουν πιο συγκρατημένα από τους άντρες. Δεν αποτελεί όμως διασκέδαση γι’ αυτές το να πάνε να πιουν τον καφέ τους στο πρακτορείο!
Πλέον οι κυνηγοί της τύχης όχι μόνο δεν ποντάρουν μεγάλα ποσά, αλλά παίζουν και με μέτρο. Τις περισσότερες φορές πηγαίνουν στο προποτζίδικο για να περάσουν την ώρα τους. Τζογάρουν λιγότερο ή και ποτέ! Οι ιδιοκτήτες πρακτορείων κάνουν λόγο για πτώση τζίρου της τάξεως του 25% το 2012 σε σχέση με το 2011.
Οι πράκτορες λένε χαρακτηριστικά:
«Ο ι θαμώνες, οι τακτικοί και περιστασιακοί πελάτες είναι πια πολύ εγκρατείς ως προς τα ποσά που ποντάρουν. Παίζουν μόνο ένα ευρώ και τους φαίνεται ότι παίζουν και πολλά! Πάνε οι εποχές που είχαμε δελτία με 20 και πάνω ευρώ». Οι «τζογαδόροι» των 50 λεπτά δεν παίζουν Λόττο ή Τζόκερ, επειδή ακρίβυναν τα δελτία. Αρκετές φορές λένε στους πράκτορες ότι τζογάρουν προκειμένου να πληρώσουν βασικούς λογαριασμούς ή τις δόσεις κάποιου δανείου. Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι « Η πτώση του τζόγου δεν οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κρίση, αλλά και στην αύξηση του παράνομου τζόγου. Και αυτό γιατί σχεδόν πέντε δισεκατομμύρια χάθηκαν από τον παράνομο τζόγο.
Διαβάστε το άρθρο «Καφενεία της κρίσης οι… ναοί του τζόγου» στην πηγή: ΚΑΡΦΙ των Χριστίνα Σερμετζάκη, Βίκυ Μούσα, Θωμαή Βούλγαρη
