Από τον περασμένο Οκτώβριο, η ΟΠΑΠ έχει γυρίσει ακόμη μία σελίδα στην ιστορία της. Μία προσπάθεια που ξεκίνησε από το 2001, για να καταλήξει στην πλήρη ιδιωτικοποίησή της, ολοκληρώθηκε και πλέον η εταιρία, της οποίας η προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό, στον πολιτισμό κι όχι μόνο, έχει αναγνωριστεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας που εξακολουθεί να την περιβάλει με πλήρη εμπιστοσύνη, δεν ανήκει στο ελληνικό δημόσιο, θεώρησα σωστό κι απολύτως αναγκαίο, να συνομιλήσω με τον άνθρωπο που διετέλεσε ως τελευταίος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΟΠΑΠ, όπως εμείς την είχαμε γνωρίσει την εταιρία, με ένα ποσοστό της τουλάχιστον να ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Για το μέλλον δεν μπορούμε να μιλήσουμε ακόμη με ασφάλεια, αλλά μπορούμε να μάθουμε, “από μέσα”, τη διαδρομή που ακολούθησε η εταιρία το τελευταίο διάστημα μέχρι την πλήρη ιδιωτικοποίησή της και ο πλέον κατάλληλος φυσικά να μας μιλήσει γι αυτό είναι ο πρώην Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας ο κ. Κωνσταντίνος Λουρόπουλος, τον οποίο ευχαριστούμε και για το γεγονός πως δέχθηκε να μας μιλήσει για τα όσα συνέβησαν στην θητεία του σε αυτή τη θέση, αλλά και για ότι απάντησε χωρίς δισταγμό σε όσες ερωτήσεις υποβάλαμε. Αλλά ας δούμε τι είπε ο Πρόεδρος στη συνάντηση που είχαμε:
Ερώτηση: Κ. Πρόεδρε, πώς βρέθηκε στο δρόμο σας η ΟΠΑΠ Α.Ε.;
Απάντηση: Mε απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών ανέλαβα Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΟΠΑΠ τον Αύγουστο του 2012. 0 ΟΠΑΠ ήταν μέχρι πρότινος ένα κρίσιμο μετερίζι μακροοικονομικής ισορροπίας, αφού η πολιτεία, ως δεσπόζων μέτοχος, διόριζε την Διοίκηση. Έκρινα σκόπιμο και σωστό να βοηθήσω με τις δυνάμεις μου στην προσπάθεια να βγεί η χώρα από την κρίση, από αυτό το μετερίζι.
Δεν είχα και δεν έχω καμία άλλη προσωπική επιδίωξη.
Ερώτηση: Ποια προβλήματα βρήκατε μπροστά σας, αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων σας;
Απάντηση: Δεν μου αρέσει να μιλάω για “προβλήματα”. Η κατάλληλη λέξη είναι “ζητήματα”. Και πρέπει να βλέπεις όλα τα ζητήματα ως προκλήσεις. Δεν βρήκα λοιπόν προβλήματα, βρήκα θέματα πάνω στα οποία έπρεπε να δουλέψουμε να βρούμε τον καλύτερο τρόπο διευθέτησής τους. Παρέλαβα λοιπόν αρκετά ανοικτά θέματα, των οποίων οι κατευθυντήριες γραμμές και οι εξελίξεις, είχαν ήδη δρομολογηθεί. Τα θέματα αυτά ήταν:
α) Τεχνολογικός Πάροχος. Ο διαγωνισμός είχε γίνει και θεωρητικά φαινόταν ότι έμεναν οι τελικές “πινελιές”. Όμως χρειάστηκε να γίνει σημαντική επαναδιαπραγμάτευση στους όρους, στο κόστος και στο χρονοδιάγραμμα για να ταιριάζει καλύτερα στις νέες συνθήκες της εταιρίας.
β) Λαχεία: Υπήρχε ήδη κοινοπραξία τεσσάρων εταιριών (ΟΡΑΡ, Lottomatica, Scientific Games & Intralot), οι όροι συνεργασίας της οποίας είχαν ήδη αποτυπωθεί σε συμφωνία Μετόχων μεταξύ τους. Έπρεπε να υποβληθεί προσφορά στο ΤΑΙΠΕΔ για την απόκτηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης των Λαχείων Ξυστού για 12 χρόνια. Μετά έπρεπε να υπογραφεί η Σύμβαση Παραχώρησης και στον δρόμο φάνηκε ότι έπρεπε να υπογραφούν και οι Συμβάσεις Προμηθειών,
γ) VLT‘S και Online: Είχαν ληφθεί ορισμένες αποφάσεις από την προηγούμενη διοίκηση, οι οποίες είχαν η κάθε μία τα δικά της ζητήματα, όπως λ.χ. δεν είχε οριστικοποιηθεί ο κανονισμός για τα VLTs, ο οποίος πήρε τελική έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση τον Ιούλιο του 2013. Η εταιρία έχει επενδύσει τεράστια κεφάλαια στα δικαιώματα αυτών των παιγνιδιών.
Ταυτόχρονα προχωρούσε εκ μέρους του ΤΑΙΠΕΔ, ο διεθνής διαγωνισμός για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΟΠΑΠ, δήλαδή την παραχώρηση του τελευταίου μετοχικού πακέτου του 33% του μετοχικού κεφαλαίου που είχε το δημόσιο στην κατοχή του.
Κι εδώ θέλω να κάνω μία σημαντική διευκρίνηση. Η μεταβίβαση του 33% των μετοχών, δεν έγινε από την Διοίκηση της ΟΠΑΠ. Τόσο η αποτίμηση της αξίας αυτού του πακέτου των μετοχών, όσο και η μεταβίβαση έγιναν από το ΤΑΙΠΕΔ κι όχι από την ΟΠΑΠ. Είναι μεγάλο λάθος να θεωρεί ο κόσμος ότι η “Διοίκηση Λουρόπουλου” έκανε την ιδιωτικοποίηση. Πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε τις αρμοδιότητες ενός εκάστου των συμμετεχόντων σε αυτή την διαδικασία, και μάλιστα στην περίπτωση μιάς εισηγμένης εταιρίας στο χρηματιστήριο, όπου οι Μέτοχοι είναι τελείως ανεξάρτητοι από την Διοίκηση της εταιρίας. Η απόφαση για την πώληση του πακέτου του 33% είναι μία απόφαση του ελληνικού δημοσίου, όπως αυτό εκφράζει την βούλησή του από τα αρμόδια όργανα που είναι επιφορτισμένα με την διαχείριση της περιουσίας του δημοσίου.
Επίσης θέλω να κάνω άλλη μία διευκρίνιση: είναι προφανές ότι όλα τα ζητήματα και τα έργα που ανέφερα πριν και τα οποία αναπτύχθηκαν και “έτρεξαν” παράλληλα στην θητεία μου, παρουσίασαν μεταξύ τους διάφορες συγκρούσεις επιχειρηματικών συμφερόντων. Κατά την γνώμη μου το φαινόμενο αυτό δεν είναι ούτε παράξενο, ούτε πρωτοφανές, ούτε μη υγιές. Ζούμε σε ένα καθεστώς ελεύθερης οικονομίας και ο κάθε επιχειρηματίας έχει το δικαίωμα να διεκδικεί τα συμφέροντά του με τον τρόπο που κρίνει κατάλληλο. Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι ορισμένες συγκρούσεις ξεπέρασαν τα όρια και δημιούργησαν ένα κλίμα αρνητικό. Πέραν των προσωπικών αιχμών, αυτό που τέθηκε σε κίνδυνο, είναι η ίδια η εταιρία ΟΠΑΠ, το μέλλον της και τα συμφέροντά της. Παρά ταύτα όμως, θεωρώ ότι καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα θέματα που έπεφταν βροχή σχεδόν καθημερινά, με σωστή επιχειρηματική κρίση, με συνεργασία και ομοφωνία στο Διοικητικό Συμβούλιο, και – γιατί όχι – με πείσμα ότι θα πετύχουμε τους στόχους μας στο τέλος. Όπως και έγινε.
Ερώτηση: Με ποιο στόχο λειτούργησε η διοίκηση επί των ημερών σας;
Απάντηση: Η τότε διοίκηση λειτούργησε με κριτήριο την προστασία των συμφερόντων του συνόλου και του 100% των μετόχων. Κι όχι μόνο του 33% του ελληνικού δημοσίου. Κι αυτό από ανάγκη σεβασμού των κανόνων της κεφαλαιαγοράς. Για ό,τι κάναμε, δίναμε λογαριασμό στις Συνελεύσεις των μετόχων.
Έγιναν δύο Γενικές Συνελεύσεις, οι οποίες ενέκριναν τα πεπραγμένα, με υπερδιπλάσια του 33% (ποσοστό του ελληνικού δημοσίου) συμμετοχή. Με άλλα λόγια υπήρξε έγκριση των πράξεών μας απ’ όλους τους θεσμικούς επενδυτές, οι περισσότεροι των οποίων σημειωτέον πως είναι ξένοι (ασφαλιστικά ταμεία, funds, κλπ).
Ερώτηση: Πώς λειτουργούσε η διοίκηση επί των ημερών σας;
Απάντηση: Σύμφωνα με όσα σας είπα προηγουμένως, ως μοναδικό κριτήριο σκέψης ήταν η ανάγκη ώστε τα ζητήματα έπρεπε να αντιμετωπιστούν ταχύτατα.
Αλλά και όλα μαζί ταυτόχρονα. Δεν θέλω να μιλήσω για τις επιμέρους συγκρούσεις, σέβομαι την εταιρία και δεν μπορώ να αποκαλύψω λεπτομέρειες αυτή την στιγμή. Αλλά πρέπει να τονίσω πως μία διοίκηση δεν μπορεί, δεν έχει την πολυτέλεια να κοντοστέκεται μπροστά σε τέτοια ζητήματα, να κομπιάσει, να καθυστερήσει. Πρέπει να βρεί τρόπους και μεθόδους ώστε να τα ξεπεράσει. Δεν μπορεί να σταματήσει η εταιρία τη λειτουργία της. Είναι γνωστό σε όσους καταλαβαίνουν από στοιχειώδη οικονομικά, ότι υπάρχει μία σχέση και η ανάλυση ίου κόστους προς το όφελος. Αυτή η αρχή δεν έχει γίνει κατανοητή από τον πολύ κόσμο. Καμία διοίκηση δεν έχει όφελος, χωρίς κόστος. Ειδικά εκείνη την περίοδο, η Διοίκηση όπου εκλήθη να πάρει θέσεις σε καίρια ζητήματα, η κάθε θέση ήταν ισοζυγισμένη. Κάναμε μία (ή πολλές φορές περισσότερες) αναλύσεις κόστους – οφέλους και παίρναμε την πλέον συμφέρουσα λύση.
Ερώτηση: Έστω για παράδειγμα μία σοβαρή εμπλοκή;
Απάντηση: Μία από τις σοβαρές εμπλοκές ήταν η αντίληψη του περίγυρου της ΟΠΑΠ (ευρύ κοινό, ΜΜΕ, άλλοι ενδιαφερόμενοι), η οποία απομόνωνε ορισμένα γεγονότα και τα παρουσίαζε ως “προβληματικά”, “ύποπτα”, “ετεροπροσδιοριζόμενα”, και με άλλους χαρακτηρισμούς πιο πικάντικους ή σκληρούς ή ακόμη και άδικους. Ήταν η αντίληψη που έχει μία μερίδα προσώπων γύρω από τον ΟΠΑΠ, ότι μπορεί στις επιχειρήσεις να έχεις μόνο όφελος χωρίς κόστος! Νά έχεις μόνο έσοδα χωρίς έξοδα! Να διαπραγματεύεσαι και να τα κερδίζεις “όλα” ενώ η άλλη πλευρά να μην κερδίζει “τίποτε”. Αντιλαμβάνεσθε ότι στον κόσμο των επιχειρήσεων αυτές οι ακραίες καταστάσεις είναι μη ρεαλιστικές. Είναι μαζιμαλιστικές. Αλλά τέτοιος κόσμος δεν υπάρχει στις επιχειρήσεις.
Σε αυτό βέβαια συνετέλεσε κι η κακώς εννοούμενη “διαφάνεια”. Με αυτό εννοώ, πως στο όνομα της διαφάνειας που ενδεχομένως να ήταν απαραίτητη, (αν η εταιρία ήταν 100% στον έλεγχο του δημοσίου), αποκαλύπτονταν ή διέρρεαν επιχειρηματικά μυστικά τα οποία στη συνέχεια δυσκόλευαν τις διαπραγματεύσεις της ΟΠΑΠ με τους τρίτους (προμηθευτές, επενδυτές, αναλυτές, κλπ). Αλλά η εταιρία δεν ανήκε 100% στο δημόσιο. Είναι μία εμπορική εταιρία που έχει το δικαίωμα να κρατάει μερικά βιομηχανικά και εμπορικά μυστικά. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να διαρρέουν μυστικά ακόμη και στον Τύπο; Αυτό ήταν ένα πρόβλημα που εμπόδιζε τις διαπραγματεύσεις, εμπόδιζε τη Διοίκηση, την οποία υποχρέωνε να κάνει πολλαπλάσιες ενέργειες από τις απαραίτητες, να χάνει πολύτιμο χρόνο, να ασχολείται με το “φαίνεσθε” και όχι με την ουσία.
Αυτό ήταν το πιο κουραστικό αντικείμενο. Από την άλλη πλευρά, καμία από τις αποφάσεις που έλαβε η Διοίκηση, δεν ελήφθη χωρίς μελέτη, χωρίς δέσιμο όλων των πτυχών (επιχειρηματικών, θεσμικών, μακροπρόθεσμων προοπτικών), ώστε να είμαστε σε θέση να εξηγήσουμε στους μετόχους την κάθε απόφαση, για το σήμερα και για το μέλλον. Όλα αυτά έγιναν από μία μικρή ομάδα, της οποίας ως κεντρικός συντονιστής λειτουργούσα εγώ, δίνοντας καθημερινά οδηγίες ώστε να κλείνουν τα ζητήματα ταχύτατα. Δεν δίστασα να πάρω επάνω μου ό,τι καθυστερούσε για οποιοδήποτε λόγο. Σε άλλες περιπτώσεις, η επίλυση ορισμένων θεμάτων θα μπορούσε να πάρει και πέντε χρόνια.
Εμείς κλείσαμε όλα αυτά τα ζητήματα σε μερικούς μήνες. Αυτό είναι παγκόσμιο ρεκόρ. Δεν το λέω εγώ αυτό, το λέει η αγορά! Αλλά χρειάστηκε να δουλεύω 16 – 18 ώρες την ημέρα, κάθε μέρα. Έλειψα μόνο τέσσερις μέρες από την δουλειά μου, σε όλη την θητεία μου! Συν 15 μέρες που ήμουν στο Νοσοκομείο τον Νοέμβριο του 20121, αλλά και από εκεί δούλευα ηλεκτρονικά.
Ερώτηση: Για τα καθημερινά ζητήματα κ. Πρόεδρε, αυτά που αντιμετωπίζουν π.χ. οι παίκτες, οι πελάτες της εταιρίας, οι πράκτορες, θα θέλατε να μας πείτε τι κάνατε;
Απάντηση: Όσα είπαμε πιο πάνω, προηγουμένως, αφορούν τα μεγάλα έργα και τα σχέδια, αλλά η εταιρία έπρεπε να λύνει ταυτόχρονα και τα ζητήματα της καθημερινότητας.
Ακολούθησα μία απλή στρατηγική, την προσωπική παρέμβαση. Κάθε ζήτημα που έφτανε στο γραφείο μου, το εκλάμβανα ως σοβαρό κι επείγον και προσπαθούσα να βρω την καλύτερη λύση και την ταχύτερη λύση. Βέβαια δεν πετύχαινα πάντοτε. Όπου δεν πετύχαινα, αυτό οφειλόταν στο ότι η εταιρία διέπεται από ένα θεσμικό πλαίσιο 54 ολόκληρων χρόνων, το οποίο δεν “βοηθάει” στην επίλυση των ζητημάτων. Όπως είναι π.χ. τα θέματα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα πρακτορεία, το να γίνουν τα παιχνίδια πιο ανταγωνιστικά, να αλλάζουν οι κανονισμοί, να αλλάζουν οι διαδικασίες, κ.α. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω πως κανένα θέμα που έφτασε σε μένα, δεν μπήκε στο αρχείο. Από την άλλη πλευρά αντιλαμβάνεστε πως αρκετά ή πολλά προβλήματα, για να επιλυθούν, απαιτούν παρεμβάσεις πολύ μακρύτερου ορίζοντα από τη διάρκεια της μόλις δεκατεσσάρων μηνών θητείας μου.
Ερώτηση: Είπατε διάρκεια της θητείας σας. Μπορείτε να μας πείτε με λίγα λόγια τη διαδρομή της;
Απάντηση: Διετέλεσα Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΟΠΑΠ από τις 7/8/2012, μέχρι τον Οκτώβριο του 2013. Δεκατέσσερις μήνες. Όλα τα θέματα που ανέφερα, από την ημέρα που ήρθα στην ΟΠΑΠ, μέχρι την ημέρα που έφυγα, κινούνταν παράλληλα. Δεν υπήρχε “πρώτο”, “δεύτερο” ή “τρίτο”.
Όλα είχαν για μένα την ίδια σημασία.
Κάθε μέρα έπρεπε να τα σπρώχνω όλα, για να προχωρήσει η εταιρία.
Η διαδρομή δεν ήταν εύκολη.
Χρειάστηκε ορισμένες φορές να ευρεθούν νέοι δρόμοι, διότι βαδίζαμε σε αχαρτογράφητες περιοχές. Χρειάστηκαν να αλλάζουν δύο νόμοι. Όλοι ομολόγησαν πώς ήταν μία από τις πιο δύσκολες δουλειές του κόσμου. Και τούτο διότι η Διοίκηση της εταιρίας συνέπιπτε και βάδιζε παράλληλα με τα σχέδια της μακροοικονομικής ισορροπίας της χώρας. Φαντασθείτε να διοικήτε μία ιδιωτική εταιρία, και κάπου από δίπλα σας να ακούτε ότι αν δεν πετύχετε τους στόχους σας, αν δεν κρατηθεί το τιμόνι σωστά, θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις του κόσμου. Όσο και αν τα δύο θέματα αυτά είναι ασύνδετα, – δηλαδή η διοίκηση της εταιρίας και η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας – δεν μπορείς να κλείσεις τα αυτιά σου και να μην προσέχεις διπλά και τριπλά.
Ερώτηση: Αν παραμένατε σε αυτή τη θέση, τι είχατε σκοπό να κάνετε;
Απάντηση: Έχω αρκετές επιχειρηματικές σκέψεις για το μέλλον της ΟΠΑΠ.
Προτιμώ όμως να μη μιλήσω αναλυτικά και συγκεκριμένα. Σέβομαι τη νέα διοίκηση από τον νέο δεσπόζοντα μέτοχο, η οποία έχει το δικαίωμα να εφαρμόσει τη δική της στρατηγική. Εκείνο όμως που μπορώ να πω είναι το ότι η ΟΠΑΠ είναι πλέον απολύτως εζοπλισμένη τόσο με αυτά που ξέρει να κάνει, όσο και με αυτά που θα αναπτύξει στο μέλλον.
Έτσι, μπορεί να διαγράψει μία άκρως πετυχημένη πορεία. Αντιλαμβάνεστε πως η πετυχημένη πορεία είναι μία διαδρομή, ένα ταξίδι κι όχι ένας στόχος και πως η κάθε διοίκηση επιλέγει τη δική της διαδρομή στην επιτυχία των στόχων της εταιρίας.
Ερώτηση: Θα μπορούσατε να κάνετε περισσότερα πράγματα απ’ όσα κάνατε;
Απάντηση: Στη διοίκηση των επιχειρήσεων, τίποτα δεν είναι απόλυτο. Μια απλή απάντηση είναι ναι, θα μπορούσα να κάνω κι άλλα πράγματα. Δεν είναι όμως η σωστή απάντηση. Γιατί, ούτε μία επιχείρηση δεν λειτουργεί ξεκομμένη από το περιβάλλον της κι από την κρίση ενός ανθρώπου, του Διευθύνοντος Συμβούλου. Όταν κάθεσαι στην καρέκλα του Προέδρου, είσαι υποχρεωμένος να λάβεις υπόψη σου τις συνθήκες που επικρατούν γύρω σου και μέσα κι έζω από την επιχείρηση. Με αυτή την έννοια, ό,τι δεν έκανα είναι αυτό που θυσίασα για να πετύχω αυτά που πέτυχα. Γιατί θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως είναι αδύνατο σε οποιονδήποτε Διευθύνοντα Σύμβουλο να πετύχει όσα μπαίνουν μπροστά του ως προβληματικά ζητήματα και προγραμματισμένα σχέδια. Αλλωστε μιλάμε, όπως είπαμε και προηγουμένως, για μία θητεία μόλις δεκατεσσάρων μηνών. Οα σας πω ένα παράδειγμα. Το Σεπτέμβριο του 2012 εμφανίσθηκε το μέτρο της φορολογίας των κερδών των παικτών από το πρώτο ευρώ και σε ποσοστό 10%. Δεν υπήρχε τότε το παραμικρό χρονικό περιθώριο αντίδρασης. Η θεσμοθέτηση του φόρου επιβλήθηκε μέσα σε λίγες μέρες. Εντούτοις όμως καταφέραμε και δημιουργήσαμε τη μεθοδολογία, τις πληροφορίες, τις επαφές και τις προτάσεις που χρειάζονταν για να πειστούν η Κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση να διορθώσουν το φόρο από το πρώτο ευρώ.
Ερώτηση: Κε Πρόεδρε, κλείνοντας να θίξουμε ένα θέμα που συζητείται ευρέως στο χώρο μας. Κι αυτό είναι η επικρατούσα εντύπωση πως η ΟΠΑΠ δεν έκανε ή δεν κάνει, όσα πρέπει, για την πάταξη του παράνομου στοιχηματισμού.Ποια είναι η δική σας άποψη;
Απάντηση: Η εντύπωση αυτή είναι γενικά λανθασμένη. Οφείλεται στην έλλειψη σωστής πληροφόρησης. Η ΟΠΑΠ δεν διαθέτει αστυνομικά όργανα για να επιβάλλει το Νόμο μόνος του. Οι καταγγελίες περί παράνομου στοιχηματισμού που έπεφταν στα χέρια μας, μεταβιβάζονταν στην Επιτροπή Παράνομου Στοιχηματισμού και στις αρμόδιες Αρχές, για τα περαιτέρω και την επιβολή του Νόμου. Παρά ταύτα, σε κάποιο βαθμό όμως πρέπει να ομολογήσω πως αυτό το θέμα είναι το μόνο στο οποίο έχω κάποιες ενοχές. Στενοχωριέμαι που δεν πρόλαβα να συμβάλλω με το πείσμα μου, με όσες δυνάμεις είχα ως ΟΠΑΠ να κλείσουν οι παράνομοι και να επιβληθεί ο νόμος, θεωρώ όμως ότι αυτό θα είναι από τα πιο επείγοντα θέματα της νέας Διοίκησης, μαζί με την προσπάθεια για την προστασία και την προάσπιση του Μονοπωλίου, το οποίο θεωρώ πως δεν κινδυνεύει αν γίνουν οι σωστές ενέργειες στο μέλλον.
Διαβάστε το άρθρο ” “Έτσι βίωσα την ΟΠΑΠ”! ” στην πηγή 1-2-X ΤΣΙΜΠΙΔΑΣ: 27 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΠΑΙΚΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑ
