Πολιτικοί και αθλητικοί παράγοντες έχουν χάσει τον ύπνο τους από την αλλαγή του αφεντικού. Η βαθιά σιωπή που έχει πέσει
για τον ΟΠΑΠ δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι έχει έρθει η ώρα της κρίσεως. Η αποκρατικοποίηση αλλάζει τα δεδομένα από την πολιτική μέχρι τον αθλητισμό και πολλοί είναι αυτοί που έχουν χάσει τον ύπνο τους από την αλλαγή του αφεντικού. Όπως επίσης τον ύπνο τους έχουν χάσει και αυτοί που διεκδικούν μια από τις πλέον κερδοφόρες λοταρίες στην Ευρώπη.
Για τους περισσότερους είναι σίγουρο ότι το παιχνίδι θα κριθεί σε μια «μητέρα όλων των μαχών» μεταξύ δύο Ελλήνων: του Μελισσανίδη και του Κόκκαλη. Και οι πιέσεις σε προσκήνιο και παρασκήνιο είναι τεράστιες. Ανεξάρτητα από τον ποιον θα επιλέξουν – αν επιλέξουν – για ξένο συνεργάτη (αυτόν που θα βάλει τα λεφτά δηλαδή), θα είναι αυτοί που θα διαμορφώσουν επί τόπου τις συνθήκες για την τελική επικράτηση. Τι μπορεί να περιμένουμε:
♦ Να καταλήξει ο οργανισμός στον έναν από τους δύο (και τους συνεργάτες του) ύστερα από μεγάλη μάχη.
♦ Να καθυστερήσει ή να αναβληθεί για αργότερα η διαδικασία.
♦ Να κερδίσει ο ένας, που αργότερα, όμως, θα συνεργαστεί με τον άλλον.
Το ερώτημα είναι εύλογο: είναι δυνατόν δύο τόσο… απέναντι συστήματα να καταλήξουν σε συνεργασία;
Κάποιες ενημερωμένες πηγές δεν το αποκλείουν. Και λένε ότι τις τελευταίες ημέρες υπήρξε προσέγγιση Κόκκαλη – Μελισσανίδη για το θέμα αυτό. Κι επειδή τέτοιες πληροφορίες – βόμβα δεν μπορούν να κυκλοφορούν έτσι, κάποια πλευρά θα πρέπει να φροντίσει για την επιβεβαίωση ή τη διάψευση της επίσημα.
Βέβαια συναντήσεις υπήρξαν πολλές το τελευταίο διάστημα για τον ΟΠΑΠ.
Άλλες διαψεύστηκαν, άλλες επιβεβαιώθηκαν. Όμως, από τα «φυτευτά» δημοσιεύματα που βγαίνουν σωρηδόν τις τελευταίες ημέρες σε ιστοσελίδες και εφημερίδες κάθε λογικός παρατηρητής αντιλαμβάνεται ότι τίποτε δεν έχει ακόμη κριθεί.
Οι… μουστερήδες
Ας θυμηθούμε, όμως, ποιοι είναι αυτοί που διεκδικούν επίσημα τον ΟΠΑΠ, οι οποίοι, με βάση τα σημερινά δεδομένα (αν δηλαδή δεν έχουμε παράταση), θα πρέπει να υποβάλουν τις προσφορές τους μέχρι τις 29 Μαρτίου, δηλαδή σε 45 ημέρες.
1.Η κοινοπραξία Emma Delta Ltd είναι αυτή που «εκφράζει» την υποψηφιότητα Μελισσανίδη. Σε αυτήν εμφανίζονται ως μέτοχοι το No 2 του τσεχικού fund PPF Jiri Smejc (66,7%) και ο Γιώργος (γιος του Δημήτρη) Μελισσανίδης με 33,3%.
Ο Έλληνας επιχειρηματίας θεωρεί δεδομένη την τεχνολογική στήριξη της Lottomatica και προσβλέπει στη συμμετοχή της ως μετόχου μειοψηφίας. Επίσης έχει έμπρακτα στο πλευρό του το τσεχικό fund PPF, που έπαιξε και στα λαχεία, αλλά παίζει και στην αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ.
2.Στον αντίποδα, ο επικοινωνιακός θόρυβος που είχε προκληθεί για τη συνεργασία του Σωκράτη Κόκκαλη με… δεκάδες ισχυρά επενδυτικά σπίτια, μάλλον καταλάγιασε όταν στα τέλη της περασμένης χρονιάς εμφανίστηκε να «χτυπά την πόρτα» μέσω μόνο δύο δικών του εταιρειών: της Ιηtralot Holding Luxemburg S.A. και της Intralot Investments Ltd.
Υποχώρηση ή κίνηση τακτικής, παραμένει άγνωστο. Πάντως, έδωσε σε πολλούς την ευκαιρία για μία «δεύτερη ανάγνωση» των δεδομένων.
3.Η παρέα του Δημήτρη Κοπελούζου, που πριν από έναν χρόνο φάνταζε στα φαβορί, αλλά μάλλον ξεφούσκωσε, περιλαμβάνει τους Ισραηλινούς της Playtech (41%) και τους Γερμανούς της Gauselmann AG (5 5%), δηλαδή τη μεγάλη δύναμη στην αγορά παιχνιδομηχανών που στον όμιλό της ανήκει η Merkur Gaming, η οποία συνεργάζεται μετοχικά με την Inspired, στρατηγικό εταίρο του ομίλου Κοπελούζου. Οι Ισραηλινοί είχαν χτυπήσει πρόσφατα την πόρτα του ΟΠΑΠ ώστε να γίνουν συνεργάτες του οργανισμού για την είσοδο στη διαδικτυακή αγορά, αλλά τη θέση τελικά πήρε η Lottomatica. Δεν αποκλείεται πάντως να υπάρξουν και συνέργειες με εταιρείες που ήδη συνεργάζονται με τον Μελισσανίδη.
4.Οι λοιποί είναι οι ξένοι, για τους οποίους έχουμε πει ήδη αρκετά: Μετά την αποχώρηση του καναδικών συμφερόντων fund Triple Five World Group στην κούρσα μένουν τέσσερις:
♦ Οι δύο πρώτοι είναι γνωστοί από παλιότερες μπίζνες στην Ελλάδα. Πρόκειται για την TPG Capital (οι παλιοί την ξέρουν ως Texas Pacific), γνωστή από τη συμφωνία που είχε κλείσει προ ετών για την πώληση της TIM, και τη βρετανική BC Partners, επίσης γνωστή από τα καζίνο της Hyatt σε Πάρνηθα και θεσσαλονίκη (Regency Entertainment). Και τα δύο θεωρούνται από τα μεγαλύτερα και δυνατότεV ρα funds σε διεθνές επίπεδο.
♦ Ο τρίτος διεκδικητής ονομάζεται Primrose Treasure Ltd και εκπροσωπεί τα κινεζικά κεφάλαια της Fosun International.
♦ Άγνωστος στο ελληνικό κοινό, αλλά πολύ γνωστός στα… ελληνικά ομόλογα, είναι ο τέταρτος ξένος διεκδικητής, η Third Point LLC, hedge fund γνωστό από τα μεγάλα κέρδη τούς τελευταίους μήνες στην Ελλάδα.
Τα σενάρια
Από την πλευρά της κυβέρνησης ο Σαμαράς έχει διαμηνύσει ότι στις μεγάλες αποκρατικοποιήσεις δεν θα δώσει το τελικό πράσινο φως εάν δεν διασφαλίζονται κάποια μίνιμουμ επίπεδα αναπτυξιακής προοπτικής, τουλάχιστον με τον τρόπο που θα θελήσει να τα περάσει επικοινωνιακά το Μαξίμου.
Επομένως, εκτός από τα λεφτά, που στο Μαξίμου θεωρούν ότι πρέπει να φτάσουν κάπου κοντά στο 1 δισ., πετάει το μπαλάκι στους υποψήφιους για να του φτιάξουν και ένα «στόρι» που θα μπορέσει να το πουλήσει αξιοπρεπώς στην κοινή γνώμη.
Το ζήτημα του Σαμαρά βέβαια είναι ότι τόσο ο Κόκκαλης όσο και ο Μελισσανίδης έχουν ισχυρές και προσωπικές προσβάσεις στο γραφείο του. Αυτό για πολλούς δημιουργεί ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά για τους πιο «πονηρεμένους» μπορεί να δώσει και τη λύση.
Πάμε λοιπόν πάλι στα σενάρια.
Σενάριο 1
Να επικρατήσει μία από τις δύο κυρίαρχες κοινοπραξίες, με ή χωρίς τη συμμετοχή ενός από τα funds που εμπλέκονται ήδη στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ. Για παράδειγμα, η παρέα του Μελισσανίδη έχει ήδη διασφαλισμένη την εμπλοκή του PPF, που θα βάλει το ζεστό χρήμα, χωρίς αυτό να αποκλείει την εμπλοκή και κάποιου άλλου επιπλέον ξένου κεφαλαίου, είτε από τους ήδη συμμετέχοντες υποψήφιους είτε εκτός αυτών.
Διότι, όπως έχουμε πει, ο διαγωνισμός προβλέπει ότι οι κοινοπραξίες μπορεί να αλλάξουν είτε με την προσθήκη νέων παικτών είτε με αλλαγές στις συνθέσεις μεταξύ υφισταμένων, ακόμη και μέχρι την υποβολή των τελικών προσφορών. Και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να τα περιμένουμε όλα…
«Ο ίδιος είναι και ο λόγος για τον οποίο πολλούς στην αγορά έχει πονηρέψει το γεγονός ότι κανένα από τα ραντεβού του Κόκκαλη με ξένους χρηματοδότες δεν έβγαλε… λαγό.
♦ Πρώτα ήταν το ότι η Novomatic, η αυστριακή εταιρεία που κατέχει το 5% της Intralot, δεν ακολούθησε τον Κόκκαλη.
♦ Μετά ήταν το στόρι με τον Dogan, που έπαιζε (ωραίο για στοράκι) το ελληνοτουρκικό σενάριο.
♦ Ύστερα ήταν οι Κινέζοι της Fosun, που επίσης έφτιαχναν ένα «μοδάτο» σενάριο.
♦ Τελικά η πλευρά της Intralot έκανε λίγο – πολύ 15 επαφές με επενδυτικά κεφάλαια, χωρίς να βγάλει κάτι. Τουλάχιστον επίσημα.
Τελευταία περίπτωση επαφής ήταν αυτή του αμερικανικού fund Moore Capital, που αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα ο δραστήριος τελευταία Αλέξανδρος Μωραϊτάκης. Όπως διέρρευσε, τις ημέρες εκείνες ο Κόκκαλης συναντήθηκε με τον πρόεδρο του ΟΠΑΠ Λουρόπουλο, παρουσία του Μωραϊτάκη ως εκπροσώπου του Moore Capital.
Με «δεδομένο» ότι ο Κόκκαλης βρέθηκε ο ίδιος στη Λεωφόρο Κηφισού (ενώ συνήθως πηγαίνει το αφεντικό της Intralot Κ. Αντωνόπουλος) και το ότι ακολούθησε συνάντηση του Μωραϊτάκη και των Αμερικανών του Moore Capital με τον πρωθυπουργό, άναψαν τα τηλέφωνα… Τελικά ο Μωραϊτάκης διέψευσε ότι ήταν με τον Κόκκαλη στο ραντεβού στον ΟΠΑΠ, αλλά δεν διέψευσε ότι το επενδυτικό κεφάλαιο μπορεί να συμμαχήσει είτε με τον Κόκκαλη είτε με κάποιον από τους υπόλοιπους Έλληνες μνηστήρες, τον Μελισσανίδη ή τον Κοπελούζο.
Παρ’ όλα αυτά, όμως, ο Κόκκαλης μένει ακόμη χωρίς οικονομικό υποστηρικτή. Και αυτό είναι… περίεργο, εάν λάβει κανείς υπόψη ότι ο Έλληνας επιχειρηματίας βρίσκεται στην πλεονεκτικότερη θέση.
Σενάριο 2
Να κηρυχθεί άγονος ο διαγωνισμός λόγω νομικών ζητημάτων, όπως έντονα ακούγεται τις τελευταίες ημέρες, ή να καθυστερήσει σημαντικά, λόγω των εμπλοκών που προκάλεσε η βιαστική προκήρυξη και η οποία δεν έλαβε υπόψη σοβαρά ζητήματα, όπως το καθεστώς του μονοπωλίου και η φορολόγηση των παιγνίων. Όλα αυτά δεν είναι απαγορευτικά για την εξέλιξη του διαγωνισμού, αλλά δημιουργούν προσκόμματα και ασάφειες που τον δυσκολεύουν και λειτουργούν αρνητικά για το τίμημα.
Πράγματι, μετά την αυτοκτονική, όπως κάποιοι την είπαν, επιβολή φόρου 10% επί των κερδών για τους παίκτες του ΟΠΑΠ, η κυβέρνηση αποφάσισε τις εξαγγελίες για… πιθανές χορηγίες προς τον νέο ιδιοκτήτη. Μια τέτοια μπορεί να είναι το μέρισμα της τρέχουσας χρήσης (το 2011 το Δημόσιο είχε εισπράξει 56,8 εκατ. ευρώ).
Στην κατεύθυνση αυτή, υπάρχει προηγούμενο άλλης αποκρατικοποίησης. Πάντως, παρά τις υποσχέσεις, η τελική απόφαση θα έρθει στην ετήσια γενική συνέλευση τον Ιούνιο, και με πολλά ερωτήματα λόγω της συμμετοχής του ΟΠΑΠ στον διαγωνισμό για τα Λαχεία.
Σενάριο 3
Να επικρατήσει ένα ιδιωτικό σχήμα (στη βάση της μεγάλης οικονομικής προσφοράς), το οποίο στη συνέχεια θα συνεργαστεί με την Intralot, η οποία βρίσκεται σε όλα τα σενάρια της «επόμενης ημέρας» για τον οργανισμό.
Όπως λέγεται, αυτό που ενδιαφέρει ουσιαστικά τον Κόκκαλη είναι η σύμβαση του τεχνολογικού παρόχου. Η υπογραφή της του επιτρέπει να εμπλακεί ανέξοδα τόσο στον ιντερνετικό τζόγο όσο και στα βιντεολόττο. Δηλαδή στα δύο μεγαλύτερα στοιχήματα της επόμενης ημέρας του ΟΠΑΠ.
Άλλωστε με τον ίδιο «οικονομικό» τρόπο μπήκε και στην κοινοπραξία των Κρατικών Λαχείων, αφήνοντας τον ΟΠΑΠ να πληρώσει…
Και κάπως έτσι η Intralot γίνεται κεντρικός «πόλος» στο σύστημα, μια και είναι η μόνη εταιρεία που συμμετέχει στην κοινοπραξία των λαχείων αλλά και στην ιδιωτικοποίηση του οργανισμού, επιτυγχάνοντας παράλληλα να είναι προμηθευτής του ΟΠΑΠ για τα Λαχεία, ενώ ταυτόχρονα διεκδικεί και την ανανέωση της σύμβασης για τον τεχνολογικό πάροχο που αποτελεί και το «νευρικό σύστημα» των δραστηριοτήτων του οργανισμού.
Με τον τρόπο αυτόν μπορεί άνετα να έχει στη στρατηγική του μια μετέπειτα συνεργασία του με το σχήμα – νικητή του διαγωνισμού, ανεξάρτητα από το τι θα καταφέρει σε αυτό το πεδίο η Intralot. Δηλαδή ο Κόκκαλης και η Intralot να προχωρήσουν σε μια πρακτική συνένωση με τον ΟΠΑΠ αφότου αυτός καταστεί ιδιωτικός.
Πρόκειται για μια «λύση» με πολλά πλεονεκτήματα για όλους τους εμπλεκόμενους και χωρίς κανέναν να… φωνάζει.
Σενάριο 4
Η μόνη εκδοχή που δείχνει πιο προχωρημένη από την προηγούμενη είναι να υπάρξει σύγκλιση των δύο υποψηφιοτήτων πριν από την υποβολή των τελικών προσφορών, ώστε η διεκδίκηση να γίνει από κοινού. Προχωρημένο το σενάριο, το οποίο όμως έχει μια πρόνοια αναφορικά με το τι θα γίνει με το θέμα της επιλογής τεχνολογικού παρόχου για το ιντερνετικό στοίχημα.
Όπως είναι γνωστό, η συνεργασία θα είναι επ’ αόριστον, καθώς δεν προβλέπεται σύμβαση κάποιου συγκεκριμένου χρόνου.
Το ερώτημα είναι αν η επιλογή θα γίνει πριν ή μετά την αποκρατικοποίηση.
Εύλογο το ερώτημα, αφού ο νέος ιδιοκτήτης του ΟΠΑΠ θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, με δυνατότητα να διαχειριστεί τις παιχνιδομηχανές, δημιουργώντας τα δικά του σημεία για τα νέα παιχνίδια και πουλώντας τις άλλες άδειες στους άλλους ενδιαφερόμενους ιδιώτες. Εκτός κι αν τελικά η αποκρατικοποίηση… «παγώσει», οπότε ο προφανέστατα ωφελημένος είναι ένας…
Η απόθεση του ιντερνετικού στοιχήματος
Μέσα σε αυτό το ασαφές περιβάλλον η κυβέρνηση επιχειρεί να βάλει (τελευταία στιγμή) μια τάξη στην υπόθεση του ιντερνετικού 5τοιχήματος, με την απόφαση της Επιτροπής Εποπτείας Ελέγχου Παιγνίων να διακόψει τη διαδικτυακή δραστηριότητα όλων των παράνομων εταιρειών που προσφέρουν υπηρεσίες τυχερών παιχνιδιών.
Μια αρνητική εξέλιξη ήταν και η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου να βάλει όρια στο αποκλειστικό δικαίωμα του ΟΠΑΠ να οργανώνει και να εκμεταλλεύεται τα τυχερά παιχνίδια στην Ελλάδα. Η αναμενόμενη απόφαση που ήρθε την πιο ακατάλληλη στιγμή δίνει δύο επιλογές στην Ελλάδα: είτε να περιοριστεί στη μεταρρύθμιση του υφισταμένου μονοπωλίου και στην υποβολή του σε αποτελεσματικό και αυστηρό έλεγχο εκ μέρους των δημοσίων αρχών είτε να επιλέξει την ελευθέρωση της αγοράς.
Πρακτικά λοιπόν δεν επηρεάζεται ο ΟΠΑΠ, αλλά το πόσο έχει αυτό που πωλείται.
Όλα αυτά ενισχύουν τα εμπόδια που μπαίνουν στην αποκρατικοποίηση, την ώρα που αυτή βρίσκεται στην τελική ευθεία, και ενισχύουν τα σενάρια που «βλέπουν» ένα ξαφνικό… νομικό πρόβλημα τις προσεχείς ημέρες.
Διαβάστε το άρθρο «Η ώρα της κρίσεως για τον ΟΠΑΠ» στην πηγή: ΠΟΝΤΙΚΙ
