Η περίπτωση πάντως του ΟΠΑΠ -η δεύτερη κατά σειρά έπειτα από εκείνη των κρατικών λαχείων- ήρθε να προσγειώσει την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τους δημοσιογράφους στη σκληρή πραγματικότητα. Και αυτό γιατί διαψεύστηκε πανηγυρικά η «θεωρία των φιλέτων» για τα οποία οι ξένοι στριμώχνονται στη σειρά και… γλείφονται σαν να ήταν ξερολούκουμα μέχρι να τα αποκτήσουν.
Θυμίζουμε πως στην περίπτωση των κρατικών λαχείων, «μερίμνησε» ο… κρατικός ΟΠΑΠ για να ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση, ενώ στην περίπτωση του ΟΠΑΠ το πλήθος των προσφορών περιορίστηκε στη… μιάμιση.
Κι αν δεχτούμε πως η κυβέρνηση ξεκίνησε τις αποκρατικοποιήσεις με τις ευκολότερες περιπτώσεις (απουσία μεγάλων πολιτικών αντιδράσεων, τομείς που δεν θεωρούνται στρατηγικοί για την ανάπτυξη της οικονομίας, έλλειψη ευρύτερων γεωπολιτικών συμφερόντων), προκύπτει σαφώς πως ο πήχης των δυσκολιών θα ανεβεί πολύ ψηλότερα μέσα στους επόμενους μήνες, με περιπτώσεις όπως η ΔΕΠΑ η ΔΕΣΦΑ τα λιμάνια, η ΕΥΑΘ και φυσικά το Ελληνικό.
ΥΓ.: Ακούστηκε πολλές φορές από την τηλεόραση (χωρίς να αντικρουστεί από δημοσιογράφους) πως το προσφερόμενο τίμημα για τον ΟΠΑΠ αντιστοιχεί περίπου στο ύψος των ετήσιων κερδών του, μόνο που το προσφερθέν τίμημα αφορά μόνο το 33% των μετοχών (και μάλιστα χωρίς το μέρισμα της χρήσης 2012) και πως από το 2013 και μετά η ίδια η διοίκηση του ΟΠΑΠ -και το σύνολο των αναλυτών- μιλά για δραστική υποχώρηση της κερδοφορίας.
Διαβάστε το άρθρο «Διαψεύδεται ο μύθος του φιλέτου» στην πηγή: ΜΕΤΟΧΟΣ
