Στο φύλλο της Παρασκευής 11/1/2013, δημοσιεύσαμε ανοικτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της ΟΠΑΠ κ. Κ.Λουρόπουλο.
Ο Πρόεδρος της ΟΠΑΠ απαντά με την παρακάτω επιστολή κι εμείς θέλουμε να τον ευχαριστήσουμε για τις απαντήσεις που δίνει σε ανθρώπους που αν μη τι άλλο νοιάζονται για την πορεία της εταιρίας, η οποία όπως έχουμε πει πολλές φορές, τόσα έχει προσφέρει κι εξακολουθεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.
Αγαπητέ μου Τσιμπίδα,
Σε ευχαριστώ για την ανοιχτή επιστολή που μου απέστειλες. Έχεις πολλές χρήσιμες παρατηρήσεις και σχόλια τα οποία σε διαβεβαιώνω ότι λαμβάνω πολύ σοβαρά υπόψη. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω, όπως το κάνω και με άλλους συνομιλητές, να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους και να τα εξετάσουμε σε αναλογία μεταξύ τους. Εννοώ ότι πρέπει να γίνει κατανοητό πως η ευθύνη μου είναι τόση, όση και για όσα μπορεί ανθρώπινα κανείς να πράξει σε πέντε και κάτι μήνες που είμαι στην θέση αυτή.
Σε έναν οργανισμό με 53 χρόνια ιστορία και δέκα χρόνια στο χρηματιστήριο, έχουν συσσωρευτεί χιλιάδες “δύσκολα” ζητήματα, τα περισσότερα δε από I αυτά αδικούν την εταιρία η οποία, ενδεχομένως να μην είναι αναμάρτητη, αλλά τα τόσα καλά που έχει κάνει – όπως και εσύ αναλύεις με ακρίβεια, κρύβονται πίσω από μερικούς – αρκετούς ίσως – “λεκέδες” και “πιτσιλιές” που έχουν ύποπτη προέλευση ή τυγχάνουν υπερβολικής προβολής. Κάθε εταιρία σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, έχει τα προβλήματά της.
Κανένας ζωντανός οργανισμός, όπως ζων οργανισμός είναι και μία εταιρία, δεν είναι απρόσβλητος από προβλήματα. Μόνο για την ΟΠΑΠ όμως υπάρχει τόση “ανοικτότητα” στο παραμικρό. Καταλογίζεται το “ασυγχώρητο” στο κάθε “λάθος” αδιακρίτως μεγέθους, πρόθεσης και αποτελέσματος. Όλοι καραδοκούν έξω από την Κηφισού 62, να δούν να γίνονται “σημεία και τέρατα”. Σε διαβεβαιώνω πως όποια από αυτά υποπέσουν στην αντίληψη μου – με στοιχεία όμως – θα πάρουν την δικαστική οδό. Στο μεταξύ όμως πρέπει να διοικηθεί και να προχωρήσει η εταιρία. Με διαδόσεις και κουτσομπολιά δεν ασκείται διοίκηση! Εξάλλου, κάθε εταιρία δέχεται επιρροές από το περιβάλλον: το ρυθμιστικό, το νομοθετικό, το κοινωνικό, το πολιτικό. Δεν ζει και δεν αναπτύσσεται σε κοινωνικό κενό! Αυτή είναι η μοίρα των επιχειρήσεων. Καμία επιχειρηματική κίνηση δεν είναι χωρίς ρίσκο και χωρίς αμφιβολία για το πρακτέο και το αποτέλεσμα. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και οι φόροι: Ναι, φαίνεται ότι I είναι παραπάνω από όσο πρέπει, αλλά δεν έχουμε πει ακόμη, ως κλάδος, I τον τελευταίο λόγο. θα προσπαθήσουμε να πείσουμε την πολιτεία να μεταβάλλει την θέση της, αλλά ταυτόχρονα θα είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο.
Φαντάσου ένα αναλογικό παράδειγμα: ότι κάποια μέρα, τα κράτη όλου του κόσμου επέβαλαν στα πακέτα τσιγάρων να γράφουν “το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία”. Ταυτόχρονα απαγόρευσαν τις δημόσιες διαφημίσεις, το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους κλπ. Τι έγινε; Καταστράφηκαν οι εταιρίες καπνών; Κάπως έτσι είναι η φορολογία για κάθε εταιρία. Το κράτος έχει δικαίωμα να επιβάλλει φόρους ή ρυθμίσεις και οι εταιρίες έχουν δικαίωμα να βρουν τις στρατηγικές τους να τους αντιμετωπίσουν.
Έτσι λοιπόν, αν τα προβλήματά μας χρειάστηκαν (ας πούμε) 10 χρόνια να φτάσουν εδώ που είναι, νομίζω ότι δεν είναι σοβαρό, και κυρίως εφικτό να περιμένει κανείς ότι ένας άνθρωπος θα τα αλλάξει σε μερικούς μήνες.
Αυτά τα αναμφισβήτητα γεγονότα, κανείς μέχρι τώρα δεν τα έχει πει με το όνομά τους και δεν τα έχει βάλει στην θέση τους.
Τέτοιας φύσης ζητήματα όμως χρειάζονται ξεκαθάρισμα για να πάμε μπροστά όπως προτείνεις και εννοείς. Ας το έχουμε λοιπόν υπόψη. Από πλευράς μου δεν χρειάζομαι κανένα στρατό πρακτόρων. Χρειάζομαι και παρακαλώ να κάνει ο καθένας την δουλειά του, όπως το ίδιο παρακαλώ και τους εργαζομένους της εταιρίας.
Έτσι θα προχωράμε στην προώθηση των στόχων μας και θα αφήνουμε πίσω τα προβλήματα του παρελθόντος.
Παρά ταύτα σε διαβεβαιώνω ότι δεν έχω κανένα ηθικό ή τεχνικό πρόβλημα να “βγω μπροστά”. Το έχω κάνει ήδη σε αρκετές περιπτώσεις, απλά δεν φαίνεται ακόμη το αποτέλεσμα. Σε διαβεβαιώνω επίσης ότι έχω πάρει επάνω μου πολλά πράγματα, δουλεύω κάθε μέρα, εφτά μέρες την εβδομάδα και προσπαθώ να συντονίσω το δυναμικό της εταιρίας ως και το δίκτυο πρακτόρων, το οποίο θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της όλης οργάνωσης.
Φαντάσου λόγου χάριν στο δίκτυο Γερμανός ή στο δίκτυο Goodys, ή σε κάθε άλλο δίκτυο σημείων πωλήσεων, να είναι ξεκομμένη η κεντρική εταιρία από την βάση του δικτύου των καταστημάτων. Όπως αυτό είναι αδιανόητο να συμβεί σε ένα οποιοδήποτε εμπορικό δίκτυο, έτσι είναι αδιανόητο και στην ΟΠΑΠ.
Σε ένα πράγμα δεν συμφωνώ μαζί σου: ότι δηλαδή έρχεται το τέλος του κόσμου, όπως αποπνέεται σε ορισμένα σημεία, από το νόημα της επιστολής σου! Ότι δηλαδή “η ΟΠΑΠ δέχεται μία απίστευτη και άνευ προηγουμένου επίθεση που έχει σαν στόχο την απαξίωσή της”. Νομίζω ότι δεν έχει γίνει κατανοητό από πολλούς, ότι ζούμε σε μία άλλη χώρα πλέον, με τεράστια προβλήματα παγκοσμίου βεληνεκούς και μέσα σε μία συνολική και καθολική κρίση, όχι μόνο οικονομική, αλλά κρίση αξιών, πολιτισμού και οργάνωσης της κοινωνίας. Της κάθε κοινωνίας. Τα μοντέλα οργάνωσης των κοινωνιών και των οικονομιών, όπως τα ξέραμε, κατέρρευσαν, και αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.
Τα καινούργια μοντέλα φτιάχνονται και δεν μπορούμε σήμερα να συμφωνήσουμε πως ακριβώς θα μοιάζει το μέλλον. Παρά ταύτα πρέπει να επιβιώσουμε, μέχρι να ξαναφτιάξουμε αυτό που ο καθένας ονειρεύεται.
Όμως η ΟΠΑΠ είναι προνομιούχα, ακόμη και μέσα σε αυτή την ανασφάλεια. Όχι απλώς “επιβιώνει” αλλά αναπτύσσεται.
Έχω βαθιά πίστη ότι η ΟΠΑΠ, παρά το δυσάρεστο και αρνητικό περιβάλλον σε παγκόσμια κλίμακα, είναι καλύτερα τοποθετημένη να αντέξει μακροχρόνια.
Θυμήσου ότι εκτελούμε ένα τεράστιο επενδυτικό πλάνο, ότι θα εισάγουμε νέα προϊόντα, ότι σε λίγα χρόνια η εταιρία μπορεί να έχει διπλασιαστεί. Ποιος έχει να φοβηθεί από αυτή την εξέλιξη; Όποιος είναι συνεπής επαγγελματίας πράκτορας και όποιος είναι εργατικός και επιμελής υπάλληλος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Οα τους χρειαστούμε όλους όσους έχουμε σήμερα και ακόμη περισσότερους.
Ό,τι και να συμβεί, ο απλός κόσμος θα καταφεύγει στην ελπίδα και στην τύχη που είναι τα προϊόντα μας. 0 απλός κόσμος θα μας στηρίξει, όπως το έκανε μισό αιώνα τώρα. Και εμείς πάλι θα επιστρέφουμε στην κοινωνία (δηλαδή στον ίδιο κόσμο που παίζει τα παιγνίδια μας), το μεγαλύτερο μέρος των εισπράξεών μας, τους φόρους, τα κέρδη, τις προμήθειες πρακτόρων, τους μισθούς των εργαζομένων, αλλά και την διαφήμιση, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, και τις κάθε είδους δωρεές. Έτσι είναι στην φύση των λοταριών όλου του κόσμου, ανεξάρτητα αν ιδιοκτήτης είναι το κράτος ή ιδιώτες.
Ναι, έχεις δίκιο ότι δεν μπορεί κανείς να αντέξει και να δέχεται τους παράνομους. Ούτε εγώ το αντέχω και ίο δέχομαι. Όμως θέλει χρόνο, μεθόδευση και συντονισμό με την πολιτεία για να το πατάξουμε αυτό. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε μία ιδιωτική εταιρία, δεν είμαστε ούτε το Κράτος, ούτε αστυνομική ή εισαγγελική αρχή.
Σε ευχαριστώ λοιπόν και πάλι για την επιστολή σου που μου έδωσε αφορμή να σου γράψω ότι το ποτήρι είναι μισογεμάτο (όχι μισοάδειο) και ότι παλεύουμε να το γεμίσουμε με πίστη και δύναμη.
Κώστας Λουρόπουλος
Διαβάστε το άρθρο «Απάντηση του προέδρου της ΟΠΑΠ κ. Λουρόπουλου: “Με πίστη και δύναμη”!» στην πηγή: ΠΡΟΓΝΩΣΠΟΡ ΣΤΟΙΧΗΜΑ
