Ως βόμβα μεγατόνων εξερράγη εκκωφαντικά στην αγορά των τυχερών παιγνίων η πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (αριθμός 10587/2011), με την
οποία το ανωτέρω δικαστήριο, για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά της χώρας, έκρινε, αφενός ότι ο ΟΠΑΠ δεν διαθέτει (και συνεπώς δεν μπορεί να επικαλείται) αποκλειστικό δικαίωμα (μονοπώλιο) στην οργάνωση και διεξαγωγή τυχερών παιγνίων και στοιχημάτων μέσω του Διαδικτύου και, αφετέρου, ότι εταιρείες νόμιμα εγκατεστημένες σε άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου δικαιούνται να παρέχουν υπηρεσίες διεξαγωγής διαδικτυακού στοιχήματος εντός της ελληνικής επικράτειας, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της εθνικής νομοθεσίας, καθώς επίσης και να διαφημίζουν με κάθε νόμιμο μέσο και τρόπο τις υπηρεσίες αυτές.
Η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση συνιστά πραγματικό κόλαφο, όχι μόνο για τους πέντε πράκτορες του ΟΠΑΠ, που επιπόλαια προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία αλλά, κυρίως, για τον ίδιο τον ΟΠΑΠ και τη διοίκησή του και, βεβαίως, για τη συνδικαλιστική οργάνωση των πρακτόρων του ΟΠΑΠ (ΠΟΕΠΠΠ), που ως εναγκαλισμένοι ιδανικοί αυτόχειρες βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με τους χειρότερους εφιάλτες τους.
Αναζήτηση ευθυνών
Η δυσμενέστατη εξέλιξη ήταν, βεβαίως, εν πολλοίς αναμενόμενη και απολύτως προδιαγεγραμμένη, τουλάχιστον για όσους πραγματικά γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα εντός και εκτός του ΟΠΑΠ. Κατά τούτο, ας μη ματαιοπονούν άδικα ο πρόεδρος του Δ.Σ. και διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ, κ. Ιωάννης Σπανουδάκης, και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ., αναζητώντας εξιλαστήριο θύμα μόνο στο πρόσωπο της έμμισθης δικηγόρου του ΟΠΑΠ που χειρίστηκε τη συγκεκριμένη υπόθεση.
Μια σύντομη ιστορική αναδρομή αρκεί για να αποδείξει ότι την ευθύνη για τις δυσμενέστατες για τον ΟΠΑΠ και το δίκτυο των πρακτόρων του εξελίξεις φέρουν πρωτίστως και στον μεγαλύτερο βαθμό η υπό τον κ. Σπανουδάκη διοίκηση του ΟΠΑΠ, ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο εποπτεύων τον ΟΠΑΠ υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλος Χρ. Χατζηεμμανουήλ Γερουλάνος και, βέβαια, θα είναι χρήσιμη όταν μελλοντικά θα αναζητηθούν προσωπικά από όλους ευθύνες για τις πράξεις και παραλείψεις τους.
Και εξηγούμεθα:
Στο πλαίσιο των ενεργειών της προηγούμενης (υπό τον κ. Χρήστο Χατζηεμμανουήλ) διοίκησης του ΟΠΑΠ, αφενός για τη συστηματική αντιμετώπιση και πάταξη (σε συνεργασία με τις αρμόδιες αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές) της διείσδυσης και της ραγδαίας εξάπλωσης του παράνομου επίγειου και διαδικτυακού στοιχηματισμού ανά την ελληνική επικράτεια και, αφετέρου, για την αποτελεσματική προστασία του 20ετούς μονοπωλίου του Οργανισμού και του δικτύου των 5.000 και πλέον πρακτόρων του, ο εγκριθείς με Κοινή Υπουργική Απόφαση (υπ’ αριθμόν 37336/6-8-2008) Κανονισμός Οργάνωσης, Λειτουργίας και Διεξαγωγής των παιχνιδιών στοιχημάτων προκαθορισμένης απόδοσης του ΟΠΑΠ προέβλεπε ρητά (άρθρο 1, παράγραφος 3) ότι δεν επιτρέπεται η συμμετοχή στα παιχνίδια στοιχημάτων με εναλλακτικούς τρόπους, όπως μέσω τηλεφώνου, άλλων ηλεκτρονικών μέσων, Διαδικτύου (internet), ψηφιακής τηλεόρασης κ.λπ.
Η σύμβαση με την IΝΤΡΑΛΟΤ
Στις 30 Ιουλίου 2010, με απόφαση της υπό τον κ. Σπανουδάκη διοίκησης του ΟΠΑΠ, παρατάθηκε χρονικά και επεκτάθηκε ως προς το αντικείμενο της η αμαρτωλή σύμβαση της 31ης Ιουλίου 2007 μεταξύ του ΟΠΑΠ και της κοινοπραξίας της ΙΝΤΡΑΑΟΤ, η οποία μέχρι και πρόσφατα αποτελούσε επτασφράγιστο μυστικό, όχι τυχαία όπως θα αποκαλύψουμε σύντομα. Μεταξύ των συμφωνηθέντων ήταν και η διοργάνωση έως 20 τυχερών παιχνιδιών άμεσης κλήρωσης (TAX games) και 5 τυχερών παιχνιδιών τύπου monitor games, για τα οποία η κοινοπραξία της ΙΝΤΡΑΛΟΤ είχε συμφωνηθεί να αμείβεται ξεχωριστά από τον ΟΠΑΠ με ποσοστό 8% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων, πλέον ΦΠΑ.
Πιεζόμενη αφόρητα από την κοινοπραξία της ΙΝΤΡΑΛΟΤ, η οποία είχε και έχει προφανές και σοβαρότατο οικονομικό όφελος, και ευρισκόμενη υπό το κράτος διαρκούς και εντεινόμενου πανικού από τις λανθασμένες επιλογές της και τα συνεχώς φθίνοντα οικονομικά αποτελέσματα του Οργανισμού, η υπό τον κ. Σπανουδάκη διοίκηση του ΟΠΑΠ αποφάσισε (υπ’ αριθμόν 30/22-112010 πρακτικό του Δ.Σ. του ΟΠΑΠ) την τροποποίηση του Κανονισμού Οργάνωσης, Λειτουργίας και Διεξαγωγής των παιχνιδιών στοιχημάτων προκαθορισμένης απόδοσης του ΟΠΑΠ και, εν συνεχεία, εισηγήθηκε στον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου και στον εποπτεύοντα τον ΟΠΑΠ υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Παύλο Γερουλάνο, την έγκριση του τροποποιηθέντος Κανονισμού με Κοινή Υπουργική Απόφαση, προκειμένου να καταστεί νομικά επιτρεπτή η έναρξη διεξαγωγής των TAX και monitor games, όπερ και εγένετο, με την έκδοση της ΚΥΑ 7209/8-3-2011, η οποία έκτοτε βρίσκεται αναρτημένη στην επίσημη ιστοσελίδα του ΟΠΑΠ, και συγκεκριμένα στη θεματική ενότητα που αφορά το νομικό πλαίσιο λειτουργίας του ΟΠΑΠ.
Και πού είναι το μεμπτό; θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος. Μεταξύ άλλων πολλών, που δεν είναι της παρούσης, στο άρθρο 3 της ΚΥΑ 7209/8-3-2011 ρητά προβλέπεται, αφενός ότι κάθε διάταξη αντίθετη με τις διατάξεις της ΚΥΑ 7209/8-32011 ή αναφερόμενη σε θέματα ρυθμιζόμενα από τις διατάξεις της καταργείται (3.1.) και, αφετέρου, ότι ο Κανονισμός αφορά αποκλειστικά την κατηγορία των παιγνίων που διεξάγει ο ΟΠΑΠ και όχι τα παίγνια που διεξάγονται με παιγνιομηχανήματα (δηλαδή τα VLTs) ή μέσω του Διαδικτύου (3.2.).
Έγκλημα και τιμωρία
Με άλλα λόγια, με τον πλέον επίσημο τρόπο και με την αγαστή σύμπραξη των δύο προαναφερόμενων υπουργών, η υπό τον κ. Σπανουδάκη διοίκηση του ΟΠΑΠ όχι μόνο κατάργησε συνειδητά την προβλεπόμενη από τον Κανονισμό του 2008 (και από το άρθρο 17 του ν. 3229/2004) απαγόρευση διεξαγωγής στοιχημάτων και τυχερών παιγνίων μέσω του Διαδικτύου, αλλά και εξαίρεσε ρητά από το 20ετές μονοπώλιο του ΟΠΑΠ τη διεξαγωγή τυχερών παιγνίων και στοιχημάτων μέσω και του Διαδικτύου, και μάλιστα σε χρονική στιγμή κατά την οποία βρισκόταν σε εξέλιξη νομοθετική πρωτοβουλία για τη ρύθμιση της αγοράς παιγνίων (ο αμαρτωλός νόμος 4002/2011).
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι εγκληματικές για τα συμφέροντα του ΟΠΑΠ και του ελληνικού Δημοσίου ενέργειες της υπό τον κ. Σπανουδάκη διοίκησης του ΟΠΑΠ και των δύο προαναφερόμενων υπουργών, όχι μόνον δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους ανταγωνιστές του ΟΠΑΠ, αλλά καταδείχθηκαν δημοσίως (και μάλιστα με τον πλέον επίσημο τρόπο) από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών στην υπ’ αριθμόν 10587/2011 απόφασή του, όπου το δικαστήριο, ρητά επικαλούμενο το άρθρο 3.2. της ΚΥΑ 7209/8-3-2011, έκρινε ότι ο ΟΠΑΠ δεν έχει το αποκλειστικό δικαίωμα διεξαγωγής διαδικτυακών παιγνίων και στοιχημάτων, καθόσον από τον ίδιο τον Κανονισμό λειτουργίας του είχε ρητά εξαιρεθεί η εφαρμογή αυτού επί των παιγνίων που διεξάγονται μέσω του Διαδικτύου. Έγκλημα και τιμωρία.
Διαβάστε το άρθρο «To τέλος του μονοπωλίου του ΟΠΑΠ στο διαδικτυακό στοίχημα» στην πηγή: ΑΞΙΑ
