Η… ταμπελομανία της ελληνικής πραγματικότητας προκαλεί καθαρά προβλήματα στην κατανόηση ποικίλων συμπεριφορών και καταστάσεων και ένα από τα θύματα της υπόθεσης είναι και η αγορά των τυχερών παιχνιδιών.
Εξαιτίας αυτής της άγνοιας η κοινή γνώμη σχηματίζει λανθασμένα συμπεράσματα που την οδηγούν στην αναχρονιστική λύση της ταμπέλας, λες και αν ονομάσεις ένα αρνητικό φαινόμενο ή το καταδικάσεις, ταυτόχρονα επιλύεις και το πρόβλημα.
Με άλλα λόγια, αυτές οι ταμπέλες που τοποθετούνται με κάθε ευκολία δεν είναι τίποτα άλλο από στρουθοκαμηλισμό, σε μια χώρα που μέχρι πρόσφατα ένα μεγάλο τμήμα της ήθελε να σβήσει από το χάρτη το παιχνίδια μέσου διαδικτύου επειδή η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να τζογάρει από κάθε σημείο σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Αυτό ως ένα βαθμό είναι βάσιμο, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια παράπλευρη απώλεια.
Αυτή η επικινδυνότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν δεδομένη, ώστε να δημιουργηθούν αντισώματα ικανά να αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση και να προστατέψουν την κοινωνία από τα ακραία φαινόμενα. Το να επιχειρείς να καταργήσεις το διαδίκτυο είναι σαν προσπαθείς να γυρίσεις το ποτάμι πίσω και ενώ ταυτόχρονα αφαιρείς το δικαίωμα από τον πολίτη να παίξει μέσω της νέας τεχνολογίας την ώρα που δέχεσαι σαν νόμιμη τη στοιχηματική διαδικασία.
Θεωρητικά, ένα κυρίαρχο κράτος έχει το δικαίωμα να απαγορέψει τον τζόγο και να τον εντάξει στην παρανομία, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να διαχωρίσει τα φρουτάκια ή τα στοιχήματα σε νόμιμα και παράνομα μέσα από την αφαίρεση του δικαιώματος στη δραστηριότητα. Σε αυτή την περίπτωση το ισχυρό κράτος θα κρίνει με βάση συμφέροντα και θα έχει κάνει κατάχρηση της εξουσίας του.
Οι ταμπέλες λοιπόν μόνο κακό κάνουν και ταυτόχρονα διαχέουν σκοτάδι στις διαδικασίες και αυτό συνεπάγεται βαρύ κόστος. Όταν το 2002 το κράτος επέβαλε απαγόρευση σε όλα τα ψυχαγωγικά ηλεκτρονικά παιχνίδια είχε την προσδοκία ότι η τυπολατρεία και η ταμπέλα της ηθικής θα του έδινε ανάστημα. Αυτή η προσδοκία όμως διαψεύστηκε με παταγώδη τρόπο και στο τέλος χάθηκαν έσοδα, τα συμφέροντα προκάλεσαν πιέσεις και το γενικό πολεμικό κλίμα έπληξε και το ίδιο το κράτος. Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, το κράτος εμφανίζεται αδύναμο, αμήχανο και χωρίς να διαθέτει τεχνογνωσία για να διαχειριστεί τις σημερινές καταστάσεις.
Αυτή η έλλειψη τεχνογνωσίας και ειδικότητας εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να τροφοδοτεί σενάρια ολοκληρωτικών απαγορεύσεων που αποδείχτηκαν περίτρανα ταμπέλες και πέπλα που σκέπαζαν τις αδυναμίες και τα διάφορα συμφέροντα.
ο κόσμος του τζόγου έχει αλλάξει και θα αλλάζει διαρκώς, όπως αλλάζουν και πολλά πράγματα γύρω μας με αυξημένη ταχύτητα σε σχέση με το παρελθόν. Από αυτές τις αλλαγές μπορεί να προκύψουν αρνητικά φαινόμενα και η σωστή πολιτική είναι η αποδοχή και η κατανόηση της νέας πραγματικότητας, ώστε να δημιουργηθούν το συντομότερο τόσο μηχανισμοί ελέγχου όσο και μηχανισμοί αυτοπροστασίας. Η εμμονή στα συνθήματα, τις ταμπέλες, στα πολύχρωμα πέπλα και στο παρελθόν αποτελεί άρνηση της νέας πραγματικότητας και αυτή η άρνηση κοστίζει.
Διαβάστε το άρθρο «Νέα πραγματικότητα» στην πηγή : KINGBET
